ชุด ลิขิตเหนือกาล 2 เล่ม : 1.ฤๅพรหมอธิษฐาน 2.เพรงพรหมข้ามภพ ศศิภา ศศิอักษร

เรื่อง             ชุด ลิขิตเหนือกาล 2 เล่ม : 1.ฤาพรหมอธิษฐาน 2.เพรงพรหมข้ามภพ
ผู้แต่ง            ศศิภา 
สำนักพิมพ์     ศศิอักษร

1.ฤๅพรหมอธิษฐาน

อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้พลอยรุ้งย้อนกลับไปในวันวานในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก

แถมยังต้องติดอยู่ในร่างเด็กแปดขวบอีกด้วย

เธอได้พบกับเขา ชายชาติทหารผู้ครอบครองหัวใจเธอไว้ทั้งดวง

และเป็นคนที่บอกเธอด้วยเสียงหนักแน่นว่า 'พี่รักเจ้า และจักขอรักตลอดไป!'

โซ่รัก ร้อยรัด นานมา

ผูกสัญญา ผูกสายใจ ไม่ห่างหาย

ผูกใจมั่น จงรัก ไม่เสื่อมคลาย

ใจมุ่งหมาย ขอรักมั่น นิรันดร

จักต้องเป็นของข้าจนกว่าชีวิตจะหาไม่!
 

สีตลรัศมีเบิกตากว้าง หายใจหอบแรงเพราะความตื่นตระหนก

หัวใจเต้นกระหน่ำรัวเร็วเพราะอ้อมกอดที่รัดแนบแน่นจนเนื้อตัวของเธอแทบจะกลืนกินไปกับผิวเนื้อของเขาเสียแล้ว

ชั่วขณะหนึ่งที่เธอนึกต่อว่าพระพรหม…เหตุใดจึงนำพาเธอให้มาพานพบกับเจ้ากษัตริย์องค์นี้

…ต้องตกอยู่ในอ้อมแขนอันร้อนรุ่ม

…ต้องตกเป็นทาสจุมพิตอันดุดันที่แทบจะแผดเผาเธอจนเป็นเถ้าธุลี

โชคชะตากลั่นแกล้ง เป็นเวรกรรม หรืออื่นใด สีตลรัศมีไม่อาจรู้เลยจริงๆ

รอยสัมผัสแสนตราตรึง

ซ่านซึ้งในจุมพิตเสน่หา

ประทับรอยรักในอุรา

ปรารถนาเพียงเจ้ามิวางวาย

2.เพรงพรหมข้ามภพ

หล่อนได้พบเหตุการณ์ประหลาด เขาคนนั้นเป็นใคร

ไยจึงปรากฏตัวต่อหน้าหล่อนและบอกหล่อนว่า

หล่อนคือเจ้าสาวของเขาที่หายตัวไปเมื่อสามปีก่อน!
หล่อน...หน้าตาเหมือนเจ้าสาวของเขา
เจ้าสาวที่เขาจำเป็นต้องแต่งงานด้วย
เขาไม่เคยพิศวาสสตรีผู้นั้น
แต่กับสตรีผู้นี้...สตรีท่าทางประหลาด พูดจาภาษาแปร่งหู
อีกทั้งยังกระโดกกระเดก ห้าวหาญราวบุรุษ
กลับทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดแผกไปจากเดิม

มอง สบตากันและกัน คนหนึ่งสั่นศีรษะจนผมกระจัดกระจาย แล้วโพล่งออกมาด้วยเสียงอันดัง 'ตาฝาด! ตาฝาดแน่ๆ!'ส่วนอีกคนทำเพียงขมวดคิ้วแล้วทอดถอนใจ
'ไม่ว่าหล่อนจักเป็นใคร จักใช่แม่วาดฤๅไม่ ก็จงไปเสียเถิด ผีจงอยู่ส่วนผี อย่ามาหลอกหลอนผู้คนให้มีบาปติดตัวอีกเลย'
คนถูกหาว่าเป็นผีเบิกตาโตเท่าไข่ห่าน ตาวาวจ้า ก่อนจะลืมตัวก้าวเท้าสวบๆเข้าไปหาเขา ทั้งที่เพิ่งถอยหนีหยกๆก่อนหน้านี้
'ใคร! คุณว่าใคร? ฉันไม่ใช่ผีนะ คุณนั่นแหละ...ผี!'
หล่อนหงุดหงิดเสียจนไม่คิดจะหาคำตอบว่าอีกฝ่ายจะเป็นผี เป็นเพียงภาพลวงตา หรือหล่อนเห็นภาพหลอนและกำลังสติเลอะเลือน
'ผีตัวโตหัวโต หน้าตาอย่างกะยักษ์!'
กว่า จะรู้ตัวว่าเผลอด่า 'ผี' ไป ทุกคำพูดก็พรั่งพรูออกไป ไม่อาจห้ามทันเสียแล้ว ครั้นเห็นอีกฝ่ายขบกรามแน่นราวกับโมโมเป็นนักหนา หล่อนก็ใจหายวาบ
ตายละวา่! คราวนี้จะโดนผีหักคอเสียแล้วกระมัง ไอ้ข้าว!