เรื่อง 2nd Spell : iDowsing รักเผือกๆของแม่มดกับหมอผี ชุด Shaman's Love
ผู้แต่ง veerandah(วีรันดา) กัลฐิดา
สำนักพิมพ์ ทำมือ
2nd Spell : iDowsing เป็นเล่มที่ 2 ในนิยายชุด Shaman’s Love ซึ่งเป็นเรื่องราวความรักวุ่นๆ ของแม่มดกับหมอผี จะเกิดอะไรขึ้น? ถ้าเขาไม่ได้อยากจะเผือกเรื่องของเธอ และเธอก็ไม่เคยคิดจะเผือกเรื่องของใคร แต่เพราะความจำเป็นทั้งคู่เลยต้องมาเผือกเรื่องของกันและกัน หากความรักไม่มีพรมแดน แล้วหมอผีจะเผือกมารักกับแม่มดบ้าง…จะเป็นไรไป
เตรียมมาเผือกรักกันใน...Shaman’s Love มีทั้งหมด 3 เล่ม ได้แก่
1st Spell : iWitch
2nd Spell : iDowsing
3rd Spell : iPotion
“รู้อย่างนี้น่าจะเอาร่มมาด้วยก็ดี” เสียงเล็กนั่นบ่นเบาๆ ชายหนุ่มจึงหันไปพูดกับเธอว่า
“ผมก็คิดอย่างนั้น”
หญิงสาวเลิกคิ้วสูง “นี่คุณพูดกับฉันงั้นเหรอ”
“เอ้อ ครับ” คริสโตเฟอร์ตอบ
ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของหญิงสาวกลอกไปมาเล็กน้อยอย่างครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าแล้วยักไหล่ราวกับไม่ใส่ใจ
“คุณทำอย่างนี้บ่อยเหรอ” หญิงสาวถาม
“ทำอะไรครับ” คริสโตเฟอร์ย้อนถามอย่างงุนงง
“ก็ชวนคนแปลกหน้าคุยแบบนี้ไง”
“อ๋อ ไม่บ่อยหรอกครับ เอาเข้าจริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าผมชอบชวนคนแปลกหน้าคุยด้วยหรือเปล่า เพราะผมมักอยู่ในที่ที่ไม่ค่อยมีคนคุยกับผมเท่าไร” คริสโตเฟอร์ตอบตรงๆ แม้จะยืดยาวโดยไม่รู้ตัว แต่ก็พอใจกับน้ำเสียงเขาครั้งนี้มากกว่าน้ำเสียงที่ตอบเธอไปประโยคแรก
“แล้วทำไมคุณถึงมาชวนฉันคุยล่ะ”
“เอ่อ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเพราะเราชะตาต้องกันมั้งครับ”
“โทษทีนะคะคุณสุภาพบุรุษ แม้ฉันจะทำงานเกี่ยวกับโชคชะตาของคน แต่ฉันไม่คิดว่าการได้เจอผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเข้ามาหลบฝนพร้อมกันจะเรียกว่าชะตาต้องกันได้”
“มันก็แค่มุกน่ะครับ ผมก็แค่พูดไปตามปกติอย่างที่คนอื่นๆ เขาชอบพูดกัน” คริสโตเฟอร์เอ่ยแก้ตัวที่ไม่มีความจำเป็น
“เหรอคะ ถ้างั้นฉันก็ต้องขอโทษคุณด้วย พอดีฉันค่อนข้างอ่อนไหวกับคำว่า ‘โชคชะตา’ มากไปหน่อย” หญิงสาวตอบกลับ พร้อมกับยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ราวกับเยาะหยันอะไรบางอย่างอยู่
ทำให้คริสโตเฟอร์อดถามต่อไม่ได้ว่า
“โชคชะตาทำร้ายคุณงั้นเหรอครับ คุณถึงอ่อนไหวกับมัน”
หญิงสาวหันมาจ้องมองเขานิดหนึ่ง แล้วเสไปมองสายฝนที่พรั่งพรูลงมาอย่างหนัก ดูไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกง่ายๆ อย่างเหม่อลอย
“ก็บางที...โชคชะตาก็ใจร้ายนี่คะ”
“ก่อนหน้านี้ผมเคยเชื่อว่า แม่มดสามารถล่อลวงคนด้วยความสวย และครอบงำคนเหล่านั้นด้วยเวทมนตร์คาถาที่พวกเธอมี แต่เมื่อผมได้เจอเธอ ผมก็รู้ว่า มันเป็นความเชื่อที่ผิด ความสวย หรือ เวทมนตร์คาถาไม่จำเป็นเลย เพราะแค่เธอปรายตามองมา หัวใจของผมก็ไม่สามารถควบคุมหัวใจได้อีกต่อไป ผมยอมรับอย่างไม่อายเลยว่า ผมพ่ายแพ้เธอนับตั้งวินาทีแรกที่เราได้พบกัน”
- คริสโตเฟอร์ ดาวซิ่ง (หมอผีแห่งทิศเหนือ)
“ฉันเคยมั่นใจว่า การที่ฉันรู้อนาคต ทำให้ฉันสามารถควบคุมโชคชะตาของตัวเองได้ แต่นั่นไม่จริง เพราะนับตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันหันไปมองเขา โชคชะตาที่ฉันวิ่งหนีมาตลอด ก็ได้โอบกอดฉันไว้อย่างแน่นหนา และไม่เปิดโอกาสให้ฉันสู้แม้สักวินาที”
- คริสติน่า วิทเชส (แม่มดเสี่ยงทาย)

1st Spell : iWitch
“...เมื่อใดที่อักขระจองจำของผู้ควบคุมวิญญาณปรากฏ พันธสัญญาของสามเหลี่ยมคู่ก็จะเริ่มต้นขึ้นเช่นกัน”
“พันธะสัญญาของสามเหลี่ยมคู่?” ผสุทวนถามแบบงงๆ ทำให้หลี่อี้เหลือบสบตากับวิชาดา แล้วตอบว่า
“ก็พันธะสัญญาระหว่างแม่มดกับหมอผีไง มันเป็นข้อตกลงมากว่าพันปีแล้ว ว่าเราต้องช่วยกัน” วิชาดาตอบแทน
“ช่วยกันทำอะไรเหรอ” ผสุถามต่อ
“ก็ช่วยกันปลดปล่อยวิญญาณที่ถูกจองจำเหล่านี้...” หลี่อี้ตอบบ้าง พลางลากมือไปตามยันต์อย่างรวดเร็ว ยันต์ทั้งสามใบมีไฟลุกไหม้ขึ้นพร้อมกัน
“และตามหาตัวคนผู้ซึ่งร่ายมนตร์จองจำวิญญาณเหล่านี้ไว้ ก่อนที่มันจะทำลายสมดุลของโลกที่เราอาศัยอยู่”
ผสุมองหน้าพ่อ แล้วหันไปสบตาวิชาดาที่พยักหน้ายืนยันสิ่งที่เขาได้ยินว่าเป็นเรื่องจริง
“เคยได้ยินคำพูดของพวกหมอผีแก่ๆ ที่ชอบคุยโวโอ้อวดกันไหมว่า ‘ผู้ใดควบคุมวิญญาณได้ ผู้นั้นคือผู้ครอบครองโลก’ น่ะ แกคิดว่าความเชื่อแบบนี้ได้ตายไปตามกาลเวลาแล้วงั้นเหรอ อาตี๋” หลี่อี้ถาม ทำให้ผสุส่ายหน้าเบาๆ
“เปล่าครับ แต่ตั้งแต่เราสามารถใช้นิ้วกดสั่งอาหารได้จากหน้าจอทัชสกีน และยังสามารถสร้างกระแสอะไรสักอย่างได้แค่ฟีดหน้าจอโซเซี่ยลเนตเวิร์กส่วนตัว ผมก็เลยลืมไปเลย ว่ายังมีใครอีกกลุ่มที่อยากครองโลกด้วยวิธีควบคุมวิญญาณอยู่ด้วย”
วิชาดามองยันต์ที่กลายเป็นขี้เถ้ากองอยู่บนโต๊ะอย่างเงียบงัน พลางเหลือบมองที่ข้อมือตัวเอง
“คุณลุงคิดว่าพวกมันจะรู้ไหมคะว่าหนูเป็นใคร”
หลี่อี้นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า “ลุงไม่คิดว่าพวกมันจะรู้ว่าหนูเป็นหนึ่งใน ดับเบิล ไทรแองเกิลหรอก มันแค่เหตุบังเอิญที่หนูดันไปเป็นเป้าหมายของพวกมันมากกว่า”
“แล้วหนูจะรู้ได้ยังไงคะ ว่าหนูตกเป็นเป้าหมายของพวกมันด้วยเรื่องอะไร”
“นั่นคงต้องถาม อาเผือกมัน เพราะมันรู้ก่อนใคร ว่าหนูตกอยู่ในอันตราย” หลี่อี้ตอบพลางลุกเดินไปอีกฟากของห้องบรรพชน ซึ่งมีตู้ไม้ขนาดใหญ่เท่าผนังทั้งด้าน ที่ถูกแบ่งออกเป็นช่องสี่เหลี่ยมจตุรัสนับร้อยๆ ช่อง
“ทำไมคุณถึงรู้ว่าฉันตกอยู่ในอันตราย” วิชาดาหันไปถามผสุ
“มีคนมาบอกผมน่ะสิ” ผสุตอบสั้นๆ ทำให้วิชาดานึกโมโหที่ชายหนุ่มพูดไม่ชัดเจน
“แล้วเขาเป็นใครล่ะ”
“แฟนเก่าของผม...ที่ตายไปแล้ว”
“อะไรนะ!” วิชาดาอุทานด้วยความตกใจ
“จริงๆ นะคุณ มดมาบอกผมเองเลย” ผสุยืนยันเสียงขึงขัง ขณะที่วิชาดาขมวดคิ้วนิ่วหน้า แล้วถามว่า
“ใครอีกล่ะ มดเนี่ย”
“ก็แฟนเก่าผมไง เธอชื่อมด ชื่อจริง มัทนา ตายมาสองปีแล้ว” ผสุอธิบายด้วยสีหน้านิ่งๆ จนวิชาดาไม่แน่ใจว่าชายหนุ่มกำลังเล่นมุกตลกกวนเธอ หรือแค่เป็นคนที่พูดจาตรงไปตรงมาเฉยๆ
“แล้วเขาบอกยังไง บอกว่าฉันกำลังตกเป็นเป้าหมายของไอ้พวกผีบ้าพวกนั้นเหรอ” วิชาดาถามต่อ แต่ผสุส่ายหน้า
“เปล่า เธอมาบอกว่าเธอถูกฆ่าตาย และจะไม่ใช่แค่เธอที่โดนฆาตกรรม เพราะคุณคือรายต่อไป”
“ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดว่า แม่มดจะต้องเป็นยายแก่หนังเหี่ยว คางยื่น จมูกแหลม และดูน่ากลัว แต่พอมาเจอตัวจริงแล้ว บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูกเลยครับ บอกได้อย่างเดียวว่าการไม่ตกหลุมหลงรักพวกเธอน่ะ มันเป็นเรื่องที่ยากจริงๆ”
ผสุ แซ่หลี่ (ว่าที่หมอผีแห่งทิศตะวันออก)
“ฉันเคยเข้าใจว่า หมอผี น่าจะเป็นผู้ชายตัวอ้วน พูดจาหยาบคาย แต่งกายด้วยผ้าห่อศพและชอบพกของประหลาดๆ ไม่เคยคาดคิดว่า เขาจะเป็นแค่ผู้ชายแค่มาดเซอร์ ที่มีกระบี่เป็นอาวุธ แต่ปากหมาเป็นพิเศษแบบนี้ ช่างเถอะ...เพราะมองในอีกแง่ เขาก็เป็นผู้ชายในรูปแบบที่ลิมิเตต เอดิชั่นจริงๆ”
วิชาดา ทิพรสโอชา (แม่มดเลิศรส)
