หัวใจตีตรา (มือสอง) ภาคต่อ พันธนาการปรารถนา ชุด หวาน ซ่าน ซึ้ง จรสจันทร์ ปองรัก

เรื่อง                  หัวใจตีตรา ภาคต่อ พันธนาการปรารถนา ชุด หวาน ซ่าน ซึ้ง
ผู้แต่ง                จรสจันทร์
สำนักพิมพ์         ปองรัก

ซีรีย์ชุด หวาน ซ่าน ซึ้ง
1. พันธนาการปรารถนา (สนพ.แสนรัก)
2. ใต้ปีกมาเฟีย (สนพ.อิงค์)
3. หัวใจตีตรา


เพราะความจำเป็นบางอย่าง ทำให้เธอต้องมาอยู่ในความดูแลของเขา
ผู้ชายหน้าโหด เอะอะก็ดุ เอะอะก็ว่า แถมยังมองเธอเป็นภาระอีกต่างหาก

แต่เธอช่างไม่รู้เลยว่า ทุกการกระทำ ทุกอย่างที่ผู้ชายคนนี้แสดงออกมา
มันล้วนตรงกันข้ามกับความรู้สึกที่แท้จริงของเขาโดยสิ้นเชิง
การปั้นหน้าดุ ทำหน้าโหด ก็เพื่อปกปิดความรู้สึกแท้จริงบางอย่าง
ที่มันไม่เคยจางหายไปจากหัวใจของเขาเลย

แค่คำสัญญาปากเปล่า แค่ดอกหญ้าที่เหี่ยวเฉา
แต่มันก็ไม่สามารถทำให้เขาไปรักใครได้
เธอตีตราจองจำหัวใจของเขาเอาไว้
ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้....


"ไอ้คนความรู้สึกตายด้าน ไร้หัวใจ"

เสียงต่อว่าดังมาจากทางด้านหลังพร้อมกับผักนานาชนิดที่ลอยมากระทบหัวเขา ทำให้เขาต้องหันกลับไปมอง แต่ทันทีที่หันกลับไป ก็พบกับสายตาตัดพ้อน้อยใจจากร่างบางตรงหน้า
แวววูบไหวอ่อนโยนในดวงตาคมดุคู่นั้น ปรากฎให้หญิงสาวเห็นเพียงแค่ชั่วเสี้ยววินาที ก่อนจะกลับมาเย็นชาดังเดิม
"เพิ่งรู้เหรอ ว่าพี่มันคนไร้หัวใจ"
"ใครบอก รู้มาตั้งนานแล้วต่างหาก คนอะไรเกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเจอ เย็นชาเป็นหุ่นยนต์อยู่ได้ อยากจะรู้นักว่าข้างในตัวพี่น่ะมันเป็นเลือดเนื้อ หรือว่าเครื่องจักรกลกันแน่ นี่แน่ะๆๆ" ไม่พูดเปล่า ยังเอาผักในตะกร้าปาใส่ร่างสูงอีกต่างหาก
"เฮ้ย!! นี่ เดี๋ยวก่อน หยุดเดี๋ยวนี้นะ ยัยตัวเล็ก บอกให้หยุดไง"
"ไม่หยุดจะทำไม จะปาจนหมดตะกร้านี่แหละ ตัวเองเป็นหุ่นยนต์ไม่ใช่เหรอ รู้สึกเจ็บเป็นด้วยเหรอไง...นี่แน่ะๆ"

เอกภพเอามือปัดป้องเป็นพัลวัน สาวเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวเรื่อยๆ เมื่อประชิดตัวได้ จึงจัดการรวบมือบางทั้งสองข้างด้วยมือเดียวแล้วไพล่ไปไว้ข้างหลัง อีกมือจับท้ายทอยหญิงสาวตรึงไว้ให้แหงนหน้าขึ้น ก่อนก้มลงกดริมฝีปากตัวเองประกบกับริมฝีปากอวบอิ่มที่ยังต่อว่าเขาไม่ยอมหยุด

เมทินีแทบลืมหายใจเมื่อโดนปล้นจูบเอากลางไร่ อยากจะดิ้นขัดขืนแต่ก็ทำไม่ได้ดั่งใจคิด เพราะร่างสูงโอบรัดตัวหล่อนเอาไว้แน่น ข้อมือทั้งสองก็โดนมือหนารวบไปไว้ข้างหลัง แถมเรี่ยวแรงก็เริ่มหดหายเมื่อลิ้นร้อนเริ่มรุกรานเข้ามา

จากที่ตอนแรกแค่ต้องการจะปิดปากน้อยๆ นั้นให้หยุดต่อว่าต่อขานเขาสักที แต่เมื่อได้ลิ้มรสความหวานฉ่ำจากโพรงปากอิ่มระเรื่อก็เลยทำให้อารมณ์เขายิ่งเตลิด ความคิดถึง ความโหยหา และทุกความรู้สึกถูกส่งผ่านไปกับเรียวลิ้นให้คนตัวเล็กได้รับรู้จนหมดสิ้น