ชุด หนุ่มบ้านพิริพัฒณ์พงษ์ อสูรร่ายบ่วงรัก เทพบุตรร่ายมนตร์รัก อุบายรักจอมมาร รัก(หนึ่ง)เดียว เมอแรงค์ จอยบุ๊ค

 เรื่อง            ชุด หนุ่มบ้านพิริพัฒณ์พงษ์  อสูรร่ายบ่วงรัก  เทพบุตรร่ายมนตร์รัก  อุบายรักจอมมาร  รัก(หนึ่ง)เดียว
ผู้แต่ง           เมอแรงค์
สำนักพิมพ์    จอยบุ๊คคลับ

                                         อสูรร่ายบ่วงรัก
     เสน่หาหรือมนตราใดที่ทำให้คนสองคนผูกพันกันตั้งแต่วัยเยาว์
 ความรักของชายที่ถูกบ่มเพาะมาทั้งชีวิต
กับผู้หญิงที่เป็นทั้งรักแรก รักเดียว และรักสุดท้าย
แต่ผู้ชายที่ถนัดทำมากกว่าพูดกำลังถูกทดสอบจากโชคชะตาและ
หญิงสาวที่เดินเข้ามาในชีวิตโดยใช้ความรักของเธอเพื่อทำลาย
‘พี่ไม่ใช่คนดี แต่พี่จะดีกับคนที่พี่รัก’
ความรักของผู้ชายนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ที่ใช้สายตาเย็นชามองผ่านทุกคน
ได้อย่างไม่สะทกสะท้านจะนำพาคนที่รักก้าวผ่านอุปสรรคและการทดสอบ
ครั้งแล้วครั้งเล่าไปได้หรือไม่....

                                       เทพบุตรร่ายมนตร์รัก
    ‘บ้านพันปี ’ ที่สะดุดตาและสะดุดใจพรรณนารา
ยังไม่ตรึงตาตรึงใจได้เท่ากับชายหนุ่มในชุดกาวน์สีขาว
ที่มีดวงตาอบอุ่นอ่อนโยน
...การเดินเข้าไปในชีวิตของ คุณหมอพันปี พิริพัฒณ์พงษ์
ต้องแลกมาด้วยสิ่งใด...
 “ถ้าพี่พาพายก้าวผ่านประตูตรงหน้าเข้าไป พี่จะเปลี่ยนเป็นผู้ชายนิสัยไม่ดี พายจะรับได้หรือเปล่าคะ”
“นิสัยไม่ดี? พี่พันจะทิ้งพายเหรอคะ”
“น่าตีจริงๆ คิดได้ยังไงคะว่าพี่จะทิ้ง”
“แล้วนิสัยไม่ดียังไงล่ะคะ”
“พี่จะเป็นห่วง และหวงมากๆ”
“คงมีผู้หญิงค่อนประเทศอยากให้ผู้ชายนิสัยไม่ดีเหมือนพี่พัน” พรรณนาราบอกอย่างขำๆ น้ำเสียงดูสดใสขึ้นจนคนอุ้มแอบกดจมูกตรงแก้มนวลแรงๆ อย่างอดใจไม่ไหว
 “พี่ไม่สนความรู้สึกของผู้หญิงค่อนประเทศ พี่สนใจความรู้สึกของพายคนเดียว” สีหน้าคุณหมอหนุ่มจริงจัง
“พายจะรับนิสัยแย่ๆ ของผู้ชายแก่ๆ คนนี้ได้หรือเปล่าคะ”

                                          อุบายรักจอมมาร   สภาพกระดาษเหลือง มีจุด
   วันฉัตรขมวดคิ้ว มองมือที่ถูกปัดทิ้ง แล้วหันไปมองใบหน้าของคนที่ทำให้เขาหลุดการควบคุมมาทั้งคืน พร้อมกันนั้นก็ยื่นมือออไปทดสอบอีกครั้งว่ามือที่ถูกปฏิเสธเหมือนคนทำไม่แคร์เป็นเรื่องโกหก เขาแค่ฝัน กังสดาลไม่ได้ต้องการปัดมือเขาทิ้ง ไม่ได้ต้องการ
              คราวนี้ร่างสูงกำยำเลยยื่นทั้งมือและชะโงกทั้งตัว หมายจะกอดรัดคนร่างอวบเอาไว้ในอ้อมอกและฟัดให้หนำใจ หากครั้งนี้ไม่ใช่เพียงมือที่ถูกปัดทิ้ง แผ่นอกแข็งแกร่งยังถูกผลักจนสุดแรงจนคนไม่ทันตั้งตัวถึงกับผงะ
‘ไม่!!! ม่อนไม่เอาแล้ว ม่อนเจ็บ’ ร่างขาวนวลผลุนผลันลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วพร้อมผ้าห่มแล้ววิ่งหนี
                “เดี๋ยว!!!” ร่างแกร่งผวาตามพร้อมกับเสียงโครมใหญ่ที่ทำให้ดวงตาคมกริบเบิกกว้าง มือข้างหนึ่งยกค้างอยู่กลางอากาศ ก่อนเปลี่ยนมาเป็นลูบใบหน้าของตัวเองแรงๆ
“โธ่เว้ย!!!!”
ไม่ได้การ!!! เขาต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อนที่...ก่อนที่...เขาจะเป็นบ้าตาย

                                             รัก(หนึ่ง)เดียว
  “เดี่ยวขอเวลาอยู่กับตัวเอง… เพื่อคิด” เจ้าของเสียงทุ้มทวนสิ่งที่แฟนสาวร้องขอ และคนที่พูดแบบนั้นก็พยักหน้า
               “ค่ะ เดี่ยวขอเวลาสักพัก”
               “หนึ่งเดือน พี่ให้เวลาเดี่ยวหนึ่งเดือน และระหว่างหนึ่งเดือนนี้เราจะไม่เจอกัน ไม่โทร.หากัน ตกลงตามนี้นะครับ ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ พี่เป็นห่วง” พูดแล้วก็เปิดประตูลงจากรถก่อนปิดประตูกลับให้เหมือนเดิม
               ขณะคนเป็นเจ้าของรถตกอยู่ในอาการแข็งค้าง หลังสักพักที่เธอคิดว่าไม่เกินหนึ่งอาทิตย์กลายเป็นสักพักที่ ‘หนึ่งเดือน’ สำหรับพี่หนึ่ง
               “ขับเข้าไปจอดข้างในสิครับ ส่งเดี่ยวเสร็จพี่ก็จะกลับเลย”
               หนึ่งเดียวทำตามทั้งที่ยังรู้สึกเบลอ หากในตอนเลี้ยวซ้ายเข้าคอนโดฯ รถที่จอดส่งอยู่ด้านหลังก็เคลื่อนตัวไปด้านหน้าแล้ว…เลี้ยวขวา กลายเป็นทางแยกที่ทำให้กระบอกตาร้อนผ่าว ก่อนจะตามมาด้วยเสียงสะอื้น
ถ้าการกลับคำไปมาจะไม่ทำให้ดูแย่ดูไม่เป็นผู้ใหญ่ยิ่งกว่าเดิม หนึ่งเดียวคงกลับรถแล้วขับตามออกไป อ้อนวอนขอร้องว่าเธอไม่ต้องการเวลาใด ๆ อีกแล้ว
ทว่า… เธอทำไม่ได้  เธอต้องการเวลา เธอต้องการความมั่นใจ เพื่อจะจัดการกับความคู่ควรเหมาะสมที่กัดกร่อนจนกลายเป็นพิษร้ายอยู่ในจิตใจของเธอ