ชุด อาการรัก 2 เล่ม : 1.พฤติการณ์รัก 2.รักในทางปฏิบัติฬีรดา เขียนฝัน ในเครือ ไลต์ ออฟ เลิฟ

เรื่อง               ชุด อาการรัก 2 เล่ม                      
ผู้แต่ง             ฬีรดา
สำนักพิมพ์     เขียนฝัน ในเครือ ไลต์ ออฟ เลิฟ 

ชุด อาการรัก
1.พฤติการณ์รัก
2.รักในทางปฏิบัติ

พฤติการณ์รัก
เด็กเส้น...
เป็นที่รู้กันว่า หม่อมหลวงเขมินทร์ เขมทัต ไม่เคยอยากอ้าแขนต้อนรับเด็กเส้น แต่ ปภาดา เป็นเส้นใหญ่ไซซ์กวยจั๊บที่เขาปฏิเสธไม่ได้
ตั้งใจจะใช้งานให้หนัก... แต่พฤติการณ์ของเขาเห็นจะไม่เป็นอย่างที่คิด
ตั้งใจจะป่วนจิตให้หลอน... แต่ไม่รู้ว่าโดนฤทธิ์สายตาวิ้งๆ ของเธอหรืออย่างไร
เขาถึงได้หลงเด็กเส้นเข้าแล้วไง!
“แล้วคุณได้แก้ข่าวเรื่องที่เขาพูดว่าคุณกับเพนท์มี...เอ่อ มีซัมธิงกันไหมคะ”
“เปล่าครับ”
“อ้าว! ทำไมคุณไม่ปฏิเสธไปล่ะคะ” เขาเป็นถึงท่านประธาน แก้ต่างไปอย่างไรก็ต้องมีคนฟังอยู่แล้ว
หม่อมหลวงเขมินทร์อมยิ้มมุมปาก เขายิ้มอีกแล้ว แถมดวงตาก็ยังทอประกายขึ้นมาอีกด้วย ปภาดาปฏิเสธไม่ได้ว่าดวงตาของเขานั้นชวนมอง โอเค...ความจริงแล้วก็น่ามองไปทั้งหน้าทั้งตัวนั่นละ
หล่อขนาดนี้ ใครจะไม่อยากมองล่ะ
แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอยินดีกับการถูกเข้าใจผิดว่ามีอะไรกับคนหล่ออย่างหม่อมหลวงเขมินทร์นี่นา
เธอยังต้องทำงานที่นี่ไปอีกตั้งหลายเดือน
แล้วจะให้เธอถูกมองว่าเป็น ‘เด็ก’ ของท่านประธานไปตลอดเลยหรือไงเล่า
“แล้วคุณว่าผมจะดูเป็นคนกลับกลอกไหมครับ
ถ้าปฏิเสธไปแล้ววันหนึ่งผมกับคุณเกิดมีซัมธิงกันขึ้นมาจริงๆ”
เดี๋ยวก่อน! วันหนึ่งเกิดมีซัมธิงขึ้นมาอะไรกัน มันใช่เหรอ จะมีได้ไงเล่า?
โอ๊ย! แล้วเธอเขิน เธอเขินทำไมเนี่ย?!

รักในทางปฏิบัติ
เธอคือ คุณหนูปณาลี ตั้งเจริญ ที่บังเอิญได้รับมรดกเป็นสวนยางหลายพันไร่ งานถนัดของเธอคือการช็อปปิ้ง เป็นกูรูในด้านแฟชั่น ผู้ทันทุกคอลเล็กชันของซีซั่นล่าสุด
ไม่ว่าจะเป็นแอร์เมส พราด้า ชาแนล
แต่! เธอกลับถูกส่งไปเป็นคนงานในสวนยางไกลปืนเที่ยง
ใช่ค่ะ! ฟังไม่ผิดหรอก เธอถูก นายหัวราช หุ้นส่วนคนสำคัญ กดขี่ข่มเหง ให้เป็นคนงานในสวน ทำงานตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ
ปณาลีจะไม่ทน... เธอว่าเธอจะจีบเขาดีกว่า ถ้านายหัวตกหลุมรักขึ้นมา รับรองว่าเธอจะไม่ต้องทำงานหนักอีกต่อไป สบายไปทั้งชาติ!
“คุณไม่ชอบกินเผ็ดเหรอ” ดวงตากลมโตหลุบมองจานคั่วกลิ้งที่แทบจะไม่ได้ใส่พริกมาเลยของราเชนทร์ ต้นเหตุที่ทำให้เธอตั้งคำถามเช่นนี้กับเขา
“อืม”
“ทำไมล่ะ”
“ก็เพราะว่ามันเผ็ดไงล่ะ” ของแบบนี้ก็ไม่น่าถามหรอก คำตอบมันก็อยู่ในคำถามแล้วแท้ๆ
ปณาลีถึงกับจุ๊ปาก “อร่อยจะตายไป งี้คุณก็พลาดของแซ่บๆ ไปหลายอย่างเลยน่ะสิ”
“ของอร่อยมันแล้วแต่คนชอบ”
“คุณก็น่าจะลองอะไรใหม่ๆ ดูบ้าง เผลอๆ ติดใจขึ้นมาไม่รู้ด้วยน้า”
“ก็ฉันบอกว่ามันเผ็ด ฉันไม่ชอบ!”
“แต่หนูชอบนะ อาจจะเป็นเพราะว่าหนูชื่อพริกก็ได้ ก็เลยชอบกินพริกไปเอง”
“เธอชอบก็เรื่องของเธอสิ” เขาไม่ชอบนี่ จะมายัดเยียดให้เขากินอยู่ได้
“จริงๆ แล้ว...” ปณาลีเว้นจังหวะเพื่อสูดลมหายใจเรียกขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง ประโยคที่เธอจะพูดต่อไปนี้มันไม่ง่ายนัก สำหรับเธอมันไม่ง่าย เธอไม่เคยพูดจาแบบนี้กับใครที่ไหน แต่ในเมื่อคิดจะทำให้นายหัวหนุ่มมาหลงเสน่ห์ เธอไม่พูดไม่ได้!
“ชื่อพริกนี่ไม่ได้ ‘เผ็ด’ อย่างเดียวนะคะ แต่ว่ายัง ‘เด็ด’ มากด้วย”