เทพธิดาขนมหวาน เล่ม 1-4 (จบ) เฮยผิงกั่ว หอมหมื่นลี้ ในเครือ B2S

  เรื่อง        เทพธิดาขนมหวาน เล่ม 1-4 (จบ) (นักกินตาใส) 吃货小农女 (4 เล่มจบ)
 ผู้แต่ง       米可麻 (Mǐ kě má)                              
 ผู้แปล      อวี้หลันฮัว                                 
 สำนักพิมพ์ หอมหมื่นลี้  B2S 

         เถียนนีทะลุมิติข้ามมาสู่อดีตอันไกลโพ้นที่เธอไม่รู้จักเหมือนนางเอกนิยายเรื่องอื่นๆ  เพียงแต่นิยายเรื่องนี้เธอไม่ได้โชคดีเหมือนกับนางเอกนิยายเหล่านั้น  ถึงจะไม่คุ้นชินอยู่บ้างที่กลายมาเป็น ‘เอ้อร์ยา’ ก็ตาม แต่ข้อดีที่สามารถ ‘ปรับตัว’ เข้ากับทุกสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว
         เส้นทางสู่การใช้ชีวิตในยุคสมัยที่ไม่คุ้นชินนี้จึงเริ่มต้นขึ้น เพื่อไม่ให้เสียชื่อและความสามารถที่สั่งสมมา  งานนี้ไม่ว่าจะเป็นอุปสรรคใดๆ ก็เข้ามาได้เลย เพราะ ‘เอ้อร์ยา’ คนใหม่ไม่มีหวั่นไหวอย่างแน่นอน!

  ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
      เถียนนีเชฟขนมหวาน ที่จบหลักสูตรมาจากปารีส สะดุดล้มหมดสติในสวนหลังบ้าน ตื่นขึ้นมาอยู่ยุคโบราณในร่างของเจ้าสอง ลูกสาวสติเลอะเลือนของ สกุลเถียนที่ตกน้ำหมดสติไปเช่นกัน เธอพบว่าครอบครัวของคนที่เธอมาอยู่ในร่างนั้นช่างอาภัพยิ่งนัก พ่อตาย พี่ชายไปเป็นทหาร อาศัยอยู่กับท่านแม่ที่ถูกญาติพี่ น้องรังแก
      แต่เมื่อเธอมาอยู่ในร่างของเจ้าสองแล้ว เธอจะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้ เมื่อเจ้าสองสติเลอะเลือนที่ทุกคนรู้จักเปลี่ยนไป กลับกลายเป็นคนฉลาดหลักแหลม เมื่อรู้ว่าที่ดินที่เคยเป็นของพ่อตนถูกญาติพี่น้องเอาไปทําประโยชน์โดยไม่ให้ส่วนแบ่ง เธอจึงทําการทวงคืนในทันที อีกทั้งความคิดสร้างสรรค์จากโลกอนาคตของเธอ ก็สามารถช่วยเหลือท่านแม่ในอดีตนี้ได้เป็นอย่างมากทีเดียว
แนะนำตัวละคร
เถียนนี/เจ้าสอง
เถียนนีเชฟขนมหวาน ที่จบหลักสูตรมาจากปารีส สะดุดล้มหมดสติในสวนหลังบ้าน ตื่นขึ้นมาอยู่ยุคโบราณในร่างของเจ้าสอง ลูกสาวสติเลอะเลือนของ สกุลเถียน ที่ตกน้ำหมดสติไปเช่นกัน
เจ้าใบ้เหวินเกอ/ซูเยี่ยเหวิน
ซูเยี่ยเหวิน หนุ่มน้อยหน้าหยก หากแต่พิการพูดไม่ได้ เด็กกําพร้าที่ถูกสกุลอู่รับมาเลี้ยงไว้ รักราวกับเป็นลูกชายคนหนึ่ง คนต่างเรียกเขาว่าเจ้าใบ้ เขา คือเพื่อนเล่น ติดตามเจ้าสองเสมอ และเขาคือคนที่ช่วยเธอขึ้นมาจากน้ำ
ท่านป้าสกุลเถียน/แม่ของเถียนนี้
หญิงหัวอ่อนและอ่อนแอ ไม่ทันคน แต่เป็นแม่ผู้ที่รักเจ้าสองเป็นที่สุด
เถียนเหล่าซาน/หัวหน้าสกุลเถียน
หัวหน้าสกุลผู้ซึ่งกดขี่และรังแกคนในครอบครัวของตนเอง
 นายน้อยเฉวียน
บุตรชายคนเดียวของสกุลเฉวียน เศรษฐีเจ้าของที่ดินส่วนใหญ่ในหมู่บ้าน อ้วนท้วนหัวโตราวแป๊ะยิ้ม อารมณ์ร้อน โมโหง่าย แต่หยุดเขาได้ หากเอ่ยคํา ว่า กิน
ท่านอาสกุลอู๋
หญิงผู้มิได้ออกเรือน ท่านอาผู้ที่เลี้ยงดูเจ้าใบ้ หวงแหน รวมไปถึงออกกฎให้เขาทําตาม
หงอู่
ชายวัยกลางคนร่างกายกํายํา ชอบดื่มเหล้า เขาคือผู้ที่สามารถปลูกพืชที่คนในหมู่บ้านไม่สามารถปลูกได้