One Night Stand Vol.2 ขยาทิมาต ทำมือ

เรื่อง               One Night Stand Vol.2
ผู้แต่ง             ขยาทิมาต
สำนักพิมพ์     ทำมือ

นิยายชุด One Night Stand Vol.2
ประกอบด้วย 3 เรื่องสั้น
1. โซ่รัก
2. ร้ายแต้มรัก
3. ตรวนรัก

โซ่รัก
ธนนท์...เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองได้กลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ีงไปเสียแล้ว
นิริน...ลูกเป็นของขวัญจากฟ้า และมีเธอเป็นทั้งพ่อและแม่ก็เพียงพอแล้ว
จากคืนที่เร่าร้อนเมื่อห้าปีก่อน ได้ก่อให้เกิดพันธะเสน่หาที่จะพันธนาการเธอกับเขาเอาไว้ชั่วนิรันดร์
“ใครคะคุณแม่”
เสียงเด็กคนนี้เพราะจัง แม้ธนนท์จะแสร้งไม่มอง แต่เขาก็ไม่ได้หูหนวก
“ลูกแก้วเข้าไปสวัสดีเพื่อนคุณแม่สิคะ”
“สวัสดีค่ะเพื่อนคุณแม่” แม้จะยังสงสัยไม่น้อย แต่ก็ทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย
ธนนท์หันไปรับไหว้ ก่อนจะพินิจมองคนตรงหน้าอย่างตั้งใจ เด็กคนนี้หน้าตาคล้ายเขาจริงๆ เหมือนจะเรียกว่าถอดแบบกันออกมากับเขาตอนเด็กๆ เลยก็ว่าได้
“สวัสดีค่ะที่รัก” อดใจไม่ไหวดึงคนที่เขามั่นใจว่าเป็นสายเลือดเข้ามากอดเอาไว้แนบอก
นิษฐาพยายามหันไปมองมารดา ไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่แปลกหน้ามากอดตัวเองทำไม
“เพื่อนคุณแม่ขา...”
“จ๋า...” เขารับคำเสียงหวาน ตอนนี้หัวใจมันเต้นแรงเหลือเกิน
“เพื่อนคุณแม่ชื่อว่าอะไรคะ”
นิรินอยากจะห้ามนะ อยากให้การสัมภาษณ์อะไรนี่มันจบๆ ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม แต่สุดท้ายก็ยืนนิ่ง ไร้เสียงคัดค้าน และคิดว่าไม่มีประโยชน์ ความลับไม่เคยมีในโลก และวันนี้...ไม่ช้าก็เร็วก็คงต้องมาถึง วันที่ความจริงบางอย่างจะต้องถูกเปิดเผยออกมา
“ชื่อธนนท์ครับ ชื่อเล่นคือพะ...นนท์” เกือบเผลอใจร้อนแนะนำตัวเองออกไปอย่างตรงไปตรงมา “แล้วที่รักล่ะ...ที่รักแนะนำตัวอีกครั้งได้ไหม” มองคนที่ฉีกยิ้มหวาน ก่อนจะเริ่มรายงานตัวด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว
“หนูชื่อนิษฐา อยู่อนุบาลหนึ่งทับสี่ ห้องคุณครูจุ๊บแจงค่ะ”
“มีชื่อเล่นไหมคะ” ถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว แวบแรกที่ได้สบตากัน เขาก็หลงรักลูกทันที แม้จะยังไม่ได้ถามคนเป็นแม่ แต่เขาก็มั่นใจ
“มีค่ะ หนูชื่อลูกแก้วค่ะ”
“แล้วอายุเท่าไหร่เอ่ย”
นิรินอยากจะวิ่งไปห้ามลูกอีกครั้ง แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วก็มั่นใจว่าธนนท์ต้องรู้อะไรมาสักอย่างถึงได้เดินทางมาถึงที่นี่
ความลับไม่มีในโลก สายสัมพันธ์พ่อลูกก็เช่นกัน
ไม่ช้าก็เร็ว ลูกสาวของเธอก็จะต้องถามหาพ่อผู้ให้กำเนิดอีก ให้พวกเขาได้รู้จักและเรียนรู้ที่จะรักกันไปตามครรลองของธรรมชาติน่ะถูกต้องที่สุดแล้ว
“สี่ขวบกี่เดือนนะคะคุณแม่” วิ่งมาถามมารดาเพื่อความแน่ใจ
“สี่ขวบ...ห้าเดือนค่ะ” บิดแก้มยุ้ยของคนที่เงยหน้าขึ้นรอฟังคำตอบอย่างน่ารัก น่าฟัด
“สี่ขวบ ห้าเดือนค่ะ เพื่อนคุณแม่”
คนเป็นแม่ทำได้แค่มองคนตัวป้อมวิ่งไปบอกผู้ใหญ่อีกคนด้วยความกระตือรือร้น และไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนที่นั่งฟังคำตอบนั้นหูผึ่งแค่ไหน
ไม่ผิดแน่ เด็กคนนี้ เด็กน่ารักและแสนฉลาดคนนี้คือลูกสาวของเขา

ร้ายแต้มรัก
ฟารีดา...เธอหลงรักพี่ชายข้างบ้านมาตลอด แต่เขากลับเป็นคนรักของพี่สาว
กันน์...เขาถูกคนรักหักหลัง และก็ต้องการให้ใครสักคนมารับผิดชอบความรู้สึก
จากคืนที่เร่าร้อนระหว่างกันและกัน ได้ก่อเกิดพันธนาการรักที่จะเกี่ยวรัดเธอและเขาเอาไว้ด้วยกันชั่วนิรันดร์
 “เธออยากขอโทษแทนพี่สาว...”
“ค่ะ” อย่างน้อยก็อยากให้เขารับรู้ถึงความหวังดีที่เธอจะมีให้ตลอดไป ไม่อยากให้เขาเกลียด ไม่อยากถูกเขาลืมไปจากชีวิตที่เหลือ
“เธออยากขอโทษพี่...”
อย่างน้อยการที่เขากลับมาแทนตัวเองว่า ‘พี่’ ก็น่าจะดีกว่าที่เขาหมางเมินอย่างเมื่อก่อนหน้านี้
“ค่ะ”
“งั้นนอนกับพี่สิ...”
“คะ...” ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำคำนี้
“ทำให้พี่มีความสุข...แล้วบางที...”
แค่บางทีเท่านั้นเหรอ
“พี่อาจจะยกโทษให้ชายโฉดหญิงชั่วคู่นั้น!”
ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดคับแค้นใจที่เจ้าตัวเปิดเผยมันออกมาชัดเจน แต่ไม่ว่าอย่างไร เธอก็ยังรู้สึกถึงความเสียใจในน้ำเสียงแข็งกระด้างและถ้อยคำรุนแรงนั้น
“ถ้าเธอไม่กล้า ก็ไสหัวกลับไปซะ”

ตรวนรัก
 ภัทธิรากับฐากูรเป็นเพื่อนที่คบกันมานานแสนนาน
 ก่อนที่คืนเร่าร้อนระหว่างกันและกัน
 จะก่อให้เกิด ‘ตรวนรัก’ ที่จะพันธนาการเธอและเขาเอาไว้ด้วยกันตลอดกาล
 “งานแต่ง?”
 “ใช่! แล้วก็ควรจะรีบจัดงานก่อนที่ภัทจะท้องโตขึ้นด้วยนะ”
 “เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อนนะ” ไม่เห็นด้วยเลย ใครเหรอที่บอกว่าท้องแล้วต้องแต่งงานกัน
 “ไม่ควรจะเกินเดือนหน้า นี่ก็น่าจะ...” พยายามนับวัน “สักสองเดือนแล้วใช่ไหม”
 “ใช่! แต่เรื่องแต่งงานกัน ภัทไม่เห็นด้วยนะ”
 “ทำไม? หรือว่าจะแค่จดทะเบียนกันก่อนล่ะ แล้วค่อยฉลองทีหลัง เอาแบบนั้นก็ได้นะ” จะว่าไปทุกอย่างแล้วแต่คนเป็นเจ้าสาวเลย
 “ไม่...คือ ‘ไม่’ อะไรทั้งนั้น...‘ไม่’ ทุกอย่างนั่นล่ะ”
 “ยังไง”
 มองคนที่เปลี่ยนมานั่งหน้าบึ้งกอดอก ไม่บอกก็รู้ว่าฐากูรกำลังไม่พอใจเธอ แต่นี่มันชีวิตคนจริงๆ เลยนะ จะให้แต่งงานกันเฉยๆ เนี่ยนะ โลกมันหมุนไปขนาดไหนแล้ว แค่ท้องไม่ได้หมายความว่าต้องแต่งงานกัน
 “ไม่แต่งงาน ไม่จดทะเบียน...”
 “แล้วจะย้ายมาอยู่ด้วยกันเฉยๆ เนี่ยนะ”
 “ไม่อยู่ด้วยกันด้วย บ้านใครบ้านมัน แค่มีลูกด้วยกันเฉยๆ” พยายามจะอธิบายให้ง่ายที่สุด แต่คนตรงหน้าทำท่าเหมือนไม่เข้าใจคำพูดง่ายๆ เลยสักคำ
 “แต่พวกเรากำลังจะมีลูกด้วยกันนะ ฐาเป็นสามีภัทนะ” ใจน่ะอยากใช้คำพื้นบ้านเลยด้วยซ้ำ เธอเป็นเมียเขานะ...ให้ตายเหอะ
 “ฐาไม่ใช่สามีภัท แต่เป็นแค่พ่อของลูกในท้องภัทก็แค่นั้นเอง”
 นี่เขารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงวิ้งๆ คล้ายคนถูกตบบ้องหูแรงๆ ไม่ใช่สามี แล้วเขาทำลูกเข้าท้องเธอได้ไงวะ