เมียคนถ่อย ขยาทิมาต ทำมือ

เรื่อง              เมียคนถ่อย
ผู้แต่ง             ขยาทิมาต
สำนักพิมพ์     ทำมือ

เมียคนถ่อย (กระทิง ♥️ ณิการ์)
 “ณิรู้นะคะว่าพี่กระทิงอิจฉาสิงห์ อิจฉาที่คุณลุงกับคุณป้ารักสิงห์มากกว่าพี่...”
 “ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...”
 เป็นอีกครั้งที่เธอเองก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาขำเรื่องอะไรหนักหนา
 “เหรอ ฉันอิจฉาที่พ่อกับแม่รักมันมากกว่า แล้วมีอะไรอีกไหม”
 “ก็...พี่ก็เลยมาแก้แค้นด้วยการจับณิมาปล้ำ เพื่อทำให้สิงห์เสียใจใช่ไหมคะ”
 “อืม...เธอเป็นนักเขียนสินะ”
 “เปล่าค่ะ ณิเป็นเจ้าของร้านขนม...” เธอเองก็พาซื่อ ก่อนจะรู้สึกเจ็บใจที่เขาเอาแต่พยักหน้าเหมือนสนอกสนใจ
 “เห็นแต่งนิยายเก่ง ก็นึกว่าเป็นนักเขียน”
 อึ๊ย!!! เกลียดสายตาเยาะเย้ยคู่นั้น นี่เธอมันดูเป็นคนโง่มากเลยสินะ ในสายตาของเขาเนี่ย
 “แก้ผ้าสิ”
 เธอเผลอกอดตัวเองแน่น นี่คิดว่าตัวเองหูฝาดจริงๆ นะ เป็นเพื่อนกับสิงห์ตั้งแต่ม.ปลายจนตอนนี้ก็เบญจเพสแล้ว พี่ชายของเพื่อนนอกจากจะหน้าบึ้งใส่ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะทำท่าเหมือนสนใจเธอในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง
 “หรือจะให้ฉันฉีกให้”
 ฉีก...นี่ไม่แน่ใจเลยว่าใช่พี่กระทิงตัวจริง พี่กระทิงที่ไม่เคยชายตามองเธอสักครั้ง
 “พี่...พี่กระทิงกำลังแกล้งสิงห์อยู่เหรอคะ” เธอพยายามแล้วนะ แล้วก็นึกออกแค่เหตุผลนี้ล่ะ พี่น้องไม่ถูกกันแล้วเธอก็ซวยมาอยู่ตรงนี้ ในฐานะของเชลยศึก
 “แกล้งมันทำไม ฉันกับมันอายุขนาดนี้ ไม่มาทำเรื่องปัญญาอ่อนอย่างแกล้งกันหรอก”
 นี่เขาจำเป็นต้องพูดไปด่าเธอไป สลับกันแบบนี้น่ะเหรอ!
 “จะทำอะไรคะ...ว้าย!” เธอหวีดร้องออกมาเมื่อถูกเขาลากข้อเท้าเข้าไปจนถึงขอบเตียงด้านที่เขายืนอยู่
 “อย่าค่ะ” เธอยื้อชายกระโปรงเอาไว้สุดชีวิต แต่ทำไปทำมากระโปรงกลับถูกเลิกขึ้นสูง ก่อนที่ชุดจะถูกถอดออกไปทางศีรษะเธออย่างง่ายๆ
 “เธอนี่นมใหญ่ เอวกิ่ว ตูดงอน...และถ้าให้ฉันเดา หอยก็คงอูมด้วย”
 ณิการ์เผลอยกมือปิดของชิ้นสุดท้ายเอาไว้แน่น ผู้ชายอะไรปากแย่บรรยายเธอออกมาอย่างกับเธอเป็นสิ่งของ แถมสายตาก็ยังหื่นกาม หยาบโลน มองกันทีเหมือนเขาจะควักล้วงไปที่กลางกายเธอด้วย
 “นมขาวๆ แบบนี้ไอ้สิงห์มันไม่ชอบหรอก” เขาขยับขึ้นไปคุกเข่าตรงหน้าคนที่เงยหน้ามองเขานิ่ง ริมฝีปากสีหวานตามธรรมชาติคู่นี้ถ้าได้จูบก็คงหวานน่าดู
 “อย่าค่ะ” เธอตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะประกบปากลงมา
 “เธอเลือกเองนะ”
 เลือกอะไร?
 “ว้าย!” เธอถูกมือแกร่งกดมือทั้งสองข้างลงกับเตียง แล้วเขาก็ขยับขึ้นมาทาบทับทั้งตัว ตอนนี้กล้ามอกของอีกฝ่ายจงใจกดคลึงลงมาบนเต้านมทั้งสองข้างของเธอ
 “อย่าค่ะพี่กระทิง ณิ...ไม่ได้ต้องการแบบนี้ค่ะ” เธอหันหนีจมูกและปากที่คลอเคลียมาตามแก้มตามคอ
 “เธอจะรู้ได้ไงว่าไม่ได้ต้องการ เธอเคยมีผัวเหรอ”

เจ้าสาวคนถ่อย  (สิงห์ ❤️ ลูกชุบ)
 “พี่เลือกลูกชุบ”
 ลภัสนันท์รู้สึกเหมือนแก้มตัวเองร้อนผ่าว เป็นครั้งแรกที่ถูกเลือกก่อนคนอื่นๆ
 “พี่สิงห์...ทำอะไรคะเนี่ย” เธอยันอกแกร่งของคนที่โน้มเข้ามาแนบชิด มือกว้างโอบเอวอวบของเธอเอาไว้หลวมๆ
 “พี่ก็อยากหอมแก้มคู่หมั้นบ้างไม่ได้หรือไง”
 “อย่าค่ะ” เธอเบี่ยงแก้มหลบจมูกโด่ง แต่ไปๆ มาๆ ก็เหมือนจะประเคนแก้มให้จมูกโด่งที่ยังคงอยู่นิ่ง
 “ฮ่าๆๆๆ” สิงห์ขำเสียงระรื่น ชอบใจในความไม่มั่นใจของคนแก้มยุ้ยๆ และก็หอมจัง ตัวขาวๆ ของคนตรงหน้าเนี่ย
 “พี่สิงห์ ไม่เอานะคะ...” เธอหันซ้ายแลขวา ตรงนี้ก็ไกลจากหน้าบ้าน แต่มันก็ยังไม่ดีที่จะมานั่งให้ผู้ชายที่ยังไม่ใช่สามีหรือแม้แต่แฟนได้เชยชม แม้จะแค่หอมแก้มก็เถอะ
 “พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะเอาจริงๆ มีแต่ลูกชุบเนี่ยที่ดิ้นจนเอาแก้มมาไซ้จมูกพี่เอง” ไม่ใช่แค่แก้มหรอก หน้าอกของคนตรงหน้าก็ไซ้มากับแขนเขาด้วย เต็มไม้เต็มมือดีจัง เขาเองก็ไม่เคยมีแฟนไซซ์นี้มาก่อน
 “พี่สิงห์...” เธอก้มหน้างุด ตอนนี้หัวใจมันเกิดแกว่งขึ้นมาเพียงแค่เห็นรอยยิ้มเฉิดฉายบนใบหน้าคม
 “เอานะ พี่เข้าเรื่องแล้ว” สิงห์ยอมคลายวงแขนแล้วก็ปล่อยให้ร่างกลมกลึงนั่งดีๆ
 ลภัสนันท์หวังว่าหัวใจที่เต้นระรัวจะไม่ดังจนไปเข้าหูพี่สิงห์
 “พี่อยากให้เราหมั้นกันปลอมๆ สักสองปี”
 “คะ?” เธอไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน
 “แกล้งหมั้นสักสองปี ถึงเวลานั้นเราก็ถอนหมั้นกัน ทางใครทางมัน มีอิสระ มีชีวิตเป็นของตัวเอง ลูกชุบก็จะได้ไปอยู่กับคนรักของลูกชุบ พี่เองก็จะไม่ต้องถูกคุณแม่มาบังคับให้แต่งงานอีก”
 นี่สินะ ความรู้สึกที่แท้จริงของพี่สิงห์ แล้วเมื่อสักครู่ก็คือเรื่องเพ้อเจ้อ เรื่องที่เตลิดคิดว่ามันจะเป็นอะไรที่มากกว่านั้น
 อ่อนโลก สโลแกนประจำตัว
 อ่อนแอ อ่อนหัด คือสิ่งที่ใครๆ ก็คิดว่าเธอเป็น
 “ส่วนเรื่องหนี้ ลูกชุบไม่ต้องห่วงนะ พี่มีเงินมรดกจากคุณย่า...พี่จะเคลียร์ให้เอง”
 ใช่สินะ เจ็ดล้านคงจิ๊บจ๊อยสำหรับคนรวยๆ อย่างเขา
 “ถือเป็นสัญญาจ้างของเราสองคน แต่ถ้าจำเป็นต้องแต่งงานกันจริงๆ วันหนึ่งพี่ก็จะปล่อยลูกชุบเป็นอิสระ ลูกชุบไม่ต้องคิดมากนะ”
 ใช่สินะ ก็พี่สิงห์เขาคิดแทนไปหมดแล้ว
 “โอเคหรือเปล่า” สิงห์คาดคั้นคนที่อยู่ดีๆ ก็เงียบไป แถมยังหลบตากันด้วย
 “ลูกชุบคิดว่าพี่สิงห์...ลองคุยกับพี่จันทน์ดูไหมคะ” ก็ถ้าไม่ได้คิดว่าจะต้องหมั้นต้องแต่งกันจริงๆ คุยกับพี่สาวน่าจะดีกว่า ส่วนเธอ เธอไม่เคยต้องเป็นมันสมองของครอบครัว เธอไม่แน่ใจในเรื่องที่เขาเสนอ แล้วก็มั่นใจว่าเขาคงไม่อนุญาตให้ปรึกษาใคร
 “ก็พี่บอกอยู่ว่าพี่เลือกลูกชุบ”
 อ๋อ...เพราะเธอคงดูโง่กว่าพี่สินะ
 “หรือลูกชุบอยากหมั้น อยากแต่งกับพี่จริงๆ”