ชุด จอมใจทรราช 3 เล่ม :1.ฮูหยินทรราช 2.สามีทรราช 3.ราชันทรราช ไป๋เหลียน Buawan Books

เรื่อง              ชุด จอมใจทรราช 3 เล่ม
ผู้แต่ง            ไป๋เหลียน
สำนักพิมพ์     Buawan Books (ทำมือ)

ชุด จอมใจทรราช  3 เล่ม ประกอบด้วย
1. ฮูหยินทรราช
2. สามีทรราช
3. ราชันทรราช
(ทุกเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ)
- แถม เล่มพิเศษ SPECAIL ขนาด A6 1 เล่ม

สามธิดาสกุลซูถือกำเนิดมารูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า แต่หารู้ไม่ว่าพวกนางคือตัวอัปมงคลของครอบครัว ตั้งแต่พวกนางคลอดออกมา ก็ได้รับการทำนายว่ามีดวงกินบ้านกินเมืองจนเป็นที่รังเกียจต่อผู้คนในแว่นแคว้น มิสามารถออกไปไหนมาไหนได้เช่นบุตรบ้านอื่น
แล้ววันที่น่าสะพรึงก็เข้ามา คำทำนายที่ว่ากำลังจะเป็นจริงเมื่อแคว้นตงฉินขยายอาณาจักรเป็นเหนือแห่งแคว้นทั้งเก้า ด้วยรู้ว่าแคว้นเล็กๆ เช่นนี้มิสามารถต่อกรได้ ฮ่องเต้แห่งแคว้นเว่ยจึงตัดสินใจส่งธิดาสกุลซูไปกระชับสัมพันธไมตรี มิได้ส่งไปหนึ่ง...แต่ไปถึงสาม!!
เห็นได้ชัดว่านอกจากต้องการกระชับมิตรแล้ว ฮ่องเต้ยังหาทางกำจัดพวกนางซึ่งมีดวงกาลกิณีออกจากแคว้นเว่ยให้ราบคาบ และอาจมิได้กลับมาอีกเลย!!
คำเตือน...นิยายเรื่องนี้มีแต่คนคลั่งรัก!!

ฮูหยินทรราช
เพราะเกิดมารูปโฉมงดงามเป็นหนึ่ง นางถึงได้ถูกตราหน้าว่าเป็นสตรีกาลกิณีตั้งแต่เกิด
นางคิดว่าไม่มีอะไรจะแย่ไปมากกว่าอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ อีกแล้ว
จนกระทั่งวันหนึ่งครอบครัวของนางถูกบีบบังคับให้ส่งตัวนางและพี่สาวอีกสองคน
เป็นบรรณาการให้กับแคว้นตงฉินไปเสียด้วยการแต่งงานกับบุรุษที่ไม่รู้จัก
หุบเขาปีศาจที่ขึ้นชื่อแห่งปริศนาคือบ้านที่นางต้องไป
บุรุษกินคนที่มักจะมาพร้อมกับหน้ากากปิดบังใบหน้าที่แสนน่ากลัว
ทว่านางกลับรู้สึกว่าคำกล่าวขานพวกนั้นดูจะเกินจริงไปเสียหน่อย
ถึงเขาจะชอบกัดกินนาง แต่นางกลับยังมีลมหายใจ
ถึงแม้เขาจะเหี้ยมโหดน่ากลัวเพียงใด แต่เขามิเคยตบตีนาง
ถึงแม้เขาจะมีหน้ากากซ่อนใบหน้า แต่กลับมิได้ดูดุดัน
และอีกหนึ่งที่น่าประหลาดใจ...เขามีกำไลหยกที่หายไปของนางได้อย่างไร!
“ถึงแม้ท่านจะมิอยากพาข้าไปพร้อมกับท่านด้วย แต่อย่างน้อยก็ควรบอกข้าให้รู้บ้าง ฝากท่านไปเยี่ยมพวกนาง บอกไปว่าข้าอยู่ที่นี่สบายดี มิต้องเป็นห่วงข้า อื้อ”
ประโยคนั่นเต็มไปด้วยความสั่นเครือและน้ำตามากมายไหลอาบแก้มอย่างควบคุมไม่ได้
เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ร่างสูงใหญ่ก้าวออกไปยาวๆ เพียงสองก้าว
คว้าตัวนางเข้ามาโอบกอดไว้ บดขยี้ริมฝีปากลงไป ดูดกลืนเสียงของนางเข้าไปในอุ้งปาก
ซึมซับความเสียใจของนางประทับลงในจิตใจ
มือหนารั้งเอวคอดกิ่วเข้ามาแนบชิด ริมฝีปากหยักยังคงช่วงชิงความหอมหวานปนขมขื่นอย่างย่ามใจ สัมผัสได้ว่าร่างกายของนางต่อต้านน้อยลง จึงค่อยๆ ผละออก
เคล้าคลออยู่บริเวณพวงแก้มทั้งสองและบริเวณหางตา
ความเปียกชุ่มบนใบหน้าของนางถูกดูดซับไปจนหมด หน้าผากทั้งสองชนกัน
ดวงตาคมหลุบมองริมฝีปากชมพูระเรื่อที่สั่นระริก
“ข้าผิดเอง เจ้าต่อว่ามาเถิด อย่าร้องไห้ไปเลย ความผิดนี้ข้ายอมรับเองทั้งหมด”

สามีทรราช
นางเกิดมาพร้อมกับรูปโฉมงดงามทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นอายอัปมงคล
ใช้ชีวิตอย่างอดสูมาตลอดหลายปี ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ต้องถูกกำจัดออกจากแว่นแคว้น
เพื่อรักษาชีวิตครอบครัว คุณหนูรองแห่งสกุลซูจำใจต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพแคว้นตงฉิน
มิหนำซ้ำยังถูกแต่งเข้าจวนไปพร้อมกับฮูหยินเอกที่มีศักดิ์เป็นถึงองค์หญิง
สตรีผู้นั้นคือตัวจริง...ส่วนนางก็เป็นเพียงอนุภรรยา เป็นของแถมที่ฮ่องเต้ยัดเยียดให้เขา
ตุ๊กตากระเบื้องเช่นนางไหนเลยจะได้รับการเอาอกเอาใจ
นอกจากเขาจะปล่อยให้คนในจวนเหยียบย่ำนางอย่างไร้ค่า
เขาเองก็มองนางเป็นเพียงรูปปั้นไร้ความรู้สึกสำหรับคลอดทายาทเท่านั้น
แม่ทัพผู้เก่งกาจ แท้จริงแล้วเขาก็เป็นได้เพียงสามีทรราชที่ไร้หัวใจ!
“ท่านแม่ทัพ”
“......”
“ท่านแม่ทัพปล่อยก่อนเถิด”
นางรู้สึกว่าจังหวะการก้าวเดินของเขาช่างรวดเร็วราวกับรีบร้อนเสียมากมาย
“เจ้าเรียกผู้ใด”
เขาที่ตอบกลับมาแบบนั้นทำให้ซูเจินพูดไม่ออกไปชั่วขณะ กำลังทบทวนสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปเมื่อครู่ว่าได้เรียกเขาผิดไปตรงไหน ทันใดนั้นสายตาที่เต็มไปด้วยเล่ห์ลวงของเขาทำให้หญิงสาวลองเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ
“เซียวฟง”
“มีอันใดหรือ” เอ่ยตอบแทบจะทันทีอย่างไม่กระดากปาก มือก็วางร่างนางลงบนเตียงแสนอบอุ่นจนหญิงสาวสะดุ้ง นางรู้สึกว่าเขาพานางเข้ามาในนี้รวดเร็วกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก
“ท่าน...."
“วางใจเถิด ครั้งนี้ข้าจะเชื่อฟังคำแนะนำของฝ่าบาทให้มากๆ”
นอกจากกิริยาท่าทีที่แปลกประหลาด มิหนำซ้ำเรื่องนี้ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้อีกด้วยหรอกหรือ พวกเขาไปคุยอะไรมากันแน่ เหตุใดถึงได้ดูไม่มีความขุ่นใจอยู่เลย!
“ที่ผ่านมาข้าอาจจะรุนแรงกับเจ้าไปบ้าง แต่ครั้งนี้เจ้าจะมิเจ็บอีก ลูกๆ
ของพวกเราก็จะมิเจ็บด้วย”
ปากพร่ำพูดออกไปทั้งที่มือก็ดึงผ้าคาดเอวของนางออกอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ได้สนใจคนฟังที่เกร็งตัวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ลูกๆ ของพวกเรา?
“ท่านหมายถึง...”
คราวนี้อ้ายเซียวฟงชะงักไปก่อนจะเหลือบมองหน้าท้องที่แบนราบสลับกับดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความงุนงง จากนั้นจึงระบายยิ้มแล้วหัวเราะออกมาเสียงดังจนซูเจินตะลึงงัน
“ยังมิมีผู้ใดบอกเจ้าอีกหรือว่าในท้องของเจ้ามีลูกของข้าอยู่คนหนึ่ง”