ทวิภพ เล่ม 1-2 ชุด คนของแผ่นดิน ทมยันตี ณ บ้านวรรณกรรม

เรื่อง                ทวิภพ เล่ม 1-2
ผู้แต่ง              ทมยันตี
สำนักพิมพ์      ณ บ้านวรรณกรรม

“โอ้เวลาป่านฉะนี้เจ้าพี่เอ๋ย จะทำสิ่งใดเลยให้สงสัย
จะรู้ซึ้งถึงคนที่ห่างไกล ฤามิได้คิดคำนึงถึงคนคอย”
การรอคอย…ความรู้สึกว่า หัวใจของเรานั้นคอยใครอยู่สักคน
และรับรู้ถึงว่ามีใครคนนั้นคอยเราอยู่
หัวใจที่ต่างเฝ้าคอยกันและกัน คือความถวิลหาที่แสนหวาน
คือความงามของหัวใจดวงที่เปี่ยมสุขและหอมหวนอยู่กับวันเวลาแห่งความหวัง…
วันและเวลาที่เราทั้งสองจะได้พบกัน เพื่อรักกันให้เต็มหัวใจที่เฝ้าคอย…
เนิ่นนาน ช่วงเวลาของมณีจันทร์…ก้าวผ่านกระจกบานนั้น
บานที่เปิดเป็นช่องทางให้ “ทวิภพ” เชื่อมโยงเข้าหากัน
ณ ที่ที่เธอเดินทางไป ณ เวลาที่เธอไปดำรงอยู่ แม้จะเสมือนว่า
คนละภพ…เสมือนเดินทางจากภพหนึ่งสู่ภพหนึ่ง
แต่ทั้งสองภพต่างก็เป็นเวลาแห่ง “ปัจจุบัน” ณ เวลาที่ผ่านมาก่อน
มณีจันทร์คือ “แม่มณี” ของ “เจ้าคุณอัครเทพวรากร”
ทูตไทยคนแรกประจำสหรัฐอเมริกา
นักการทูตไทยผู้มีบทบาทอย่างยิ่งยวดต่อกรณีการแก้ปัญหาการรุกคืบ
เพื่อยึดแผ่นดินไทยของนักล่าอาณานิคม
ทมยันตีแสดงความพราวในเชิงงานเขียนและบทบาทแห่งข้อมูล
ด้วยการสอดแทรกประวัติศาสตร์ช่วงหนึ่งของสมัยรัชกาลที่ 5
ช่วงเวลาทีคนไทยทำหน้าที่สุดความสามารถ เพื่อรักษา
“เอกราช” แห่งผืนดินไทยไว้ด้วยชั้นเชิงทางการทูต
เอาการเมืองการทูตนำ…การทหาร
ซึ่งแทบจะไม่มีแสนยานุภาพใดเลยในสายตาของนักล่าอาณานิคม
นี่คือเสน่ห์หนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้
ความรักสิเน่หาที่ดำเนินไปบนวิถีแห่งความรักผิดชอบเพื่อแผ่นดิน
การก้าวผ่านมิติเพื่อพบ เพื่อรัก และเพื่อร่วมหัวใจกัน
ยอมแม้ละทิ้งชีวิตอีกภพหนึ่งไว้เพียง
“เพราะรักเธอ” ประการเดียว! โซ่ตรวนผูกรัดสักร้อยหุน
ใจมั่นมุ่งหักทลายได้แต่ใยรักบางเบาสักเท่าใด ผูกพันไว้แนบสนิทนิจนิรันดร์