ชาตินี้ไม่ขอเป็นอนุ! เล่ม 1-2 (5 เล่มจบ) 誓不为妾 ฉางโกวลั่วเยวี่ย 长沟落月 แจ่มใส มากกว่ารัก

ผลงานของ ฉางโกวลั่วเยวี่ย 长沟落月
 นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! 奸臣之妹
 เกิดใหม่อีกที ไม่ขอสามีสกุลหลี่  權戚之妻
 ท่านพี่อย่าเย็นชากับข้านักเลย 田園財妻
 สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว 世叔
 ชายาแม่ทัพหยามไม่ได้  将军之妻不可欺
 ชาตินี้ไม่ขอเป็นอนุ!  誓不为妾

เรื่อง   ชาตินี้ไม่ขอเป็นอนุ! เล่ม 1-2 (5 เล่มจบ) 誓不为妾 (Shi Bu Wei Qie)
ผู้แต่ง       ฉางโกวลั่วเยวี่ย 长沟落月
ผู้แปล      ลู่เผิ่งฮวา
สำนักพิมพ์ แจ่มใส มากกว่ารัก
วาดปก      槿木

      เรื่องราวของ ‘เจี่ยนเหยียน’ ซึ่งเป็นวิญญาณจากยุคปัจจุบัน ที่ย้อนไปอยู่ในร่างทารก ความคิดความอ่านหลายๆ อย่าง จึงไม่คล้อยตามผู้คนในยุคนี้ค่ะ 
      ได้ทะลุไปอยู่ร่างบุตรสาวตระกูลพ่อค้าธรรมดา ต้องถูกเลี้ยงดูมาอย่าง ‘ม้าผอมแห่งหยางโจว’ เล่าเรียนศาสตร์ศิลป์ทุกอย่าง ไม่อาจกินอาหารได้ตามใจปาก รูปร่างต้องผอมบางอรชรอ้อนแอ้นอยู่เสมอ 
       วันหนึ่งวันใดอาจถูกขายให้กับขุนนางแก่คราวพ่อ  ดีหน่อยอาจได้แต่งเป็นอนุของขุนนางชั้นสูง  คนสมัยใหม่ที่อยู่ในจุดนั้นต้องทำอย่างไร
       ก็เหมือนเจี่ยนเหยียนที่มีมารดาคอยบงการ  กะเกณฑ์ให้ชีวิตนางเดินไปบนเส้นทางนั้น  สำหรับเจี่ยนเหยียนแล้วนี่ไม่ใช่ทางที่นางต้องการเลยค่ะ  นางจึงเก็บหอมรอมริบ ตระเตรียมทางหนีจากชะตากรรมพวกนั้นเสียแต่เนิ่นๆ 
       ทว่าในช่วงเวลาที่ครอบครัวนางย้ายไปอยู่ในจวนสกุลสวีที่เป็นญาติกันนั้น  นางย่อมไม่นึกฝันว่าตนเองจะไปต้องตาใครบางคนในสกุลสวีเข้า...ชีวิตเจี่ยนเหยียนในจวนสกุลสวีจะวุ่นวายเพียงใด 
       นางจะหนีรอดจากวังวนการเป็นอนุของผู้อื่นได้หรือไม่  และบุรุษสกุลสวีผู้นั้นจะรุกคืบหัวใจนางอย่างไรบ้าง 

                                             ชาตินี้ไม่ขอเป็นอนุ! เล่ม 2
       ยิ่ง ‘เจี่ยนเหยียน’ หลีกเลี่ยงเพียงใด ‘สวีจ้งเซวียน’ ก็ยิ่งไล่ตามเท่านั้น... ทั้งที่เขามีญาติผู้น้องคอยเฝ้าตามรักขนาดนั้นแท้ๆ แต่กลับเมินไม่แยแส แล้วเอาแต่จับจ้องบุตรสาวจากตระกูลพ่อค้าอย่างนาง
       ผู้ที่คอยเอาแต่หลบเลี่ยงสายตา แล้วเอาแต่เหน็บแนมเขาในใจเช่นนี้! แล้วท่าทีเหล่านั้นคืออะไร การร้องขอสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ จากนางราวกับเด็กน้อย ทำให้คนยากจะปฏิเสธ
       ท่าทีพึงพอใจอันแสนเรียบง่าย ไม่ถือตัวของเขาค่อยๆ ซึมลึกเข้ามาในใจนางทีละนิดโดยไม่รู้ตัว แต่ที่นางคาดไม่ถึงยิ่งยวดก็คือเขาถึงกับขี่ม้าข้ามเมืองดึกดื่นค่อนคืนเพียงเพื่อมามอบขนมดอกไหวให้! คนผู้นี้ราวกับกลัวทั้งโลกจะไม่ล่วงรู้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อนางอย่างไรอย่างนั้น
        บางทีหากเขาไม่ให้นางต้องกล้ำกลืนใช้ชีวิตเป็นอนุ ไม่แน่... นางอาจยอมรับคนผู้ก็ได้!