ปล้นรักมาเฟีย อะยุ่น ธราธร

    เรื่อง          ปล้นรักมาเฟีย

 ผู้แต่ง          อะยุ่น

 สำนักพิมพ์   ธราธร

   “เจ็บมากไหม” หลงเยี่ยอิ่งยกข้อมือหญิงสาวซึ่งแดงเป็นรอยนิ้วจากน้ำมือของเขา

“เจ็บสิ กำมาได้...”ลินินแหวเสียงเบาหวิว

“ถ้าอย่างนั้นผมจะทายาให้” มาเฟียหนุ่มใช้ริมฝีปากซับความเจ็บปวด

“แก้มคุณแดงจัง นี่ก็เพราะผมอีก ผมจะทายาให้.

 ริมฝีปากหนาไล้ซับแก้มนวลทั้งสองข้าง เมื่อผละออกมา

เขาก็ใช้นิ้วเกลี่ยไปตามขอบริม ฝีปาก ดวงตาสีนิลทอดมองหวานเชื่อมปานน้ำผึ้งเดือนห้า

“ว้า...รู้สึกว่าแผลที่ปากยังปิดไม่สนิท” เขากล่าวอย่างเอาแต่ใจ

ใช้บาดแผลเป็นข้ออ้าง ใช้ริมฝีปากจูบไล่ความเจ็บปวดรอยแดงที่ชักเริ่มเห่อมาก

เขาไล่เวียนจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนร่างบาง อ่อนปวกเปียก

แล้วหลงเยี่ยอิ่งก็ลืมเลือนว่าตัวเองเป็นหมอ

ลินินก็จำไม่ได้แล้วว่าถูกจับเป็นคนไข้

ตอนนี้สมองมีเพียงแค่ความต้องการที่ลุกโชติช่วง ร่างหนาซุกไซ้หัวไหล่ด้านซ้าย

กระซิบเสียงเบา ชิดปากนุ่ม “ผมรักคุณ เป็นของผมเถอะนะ”