ในสมองของพระเอกบรรจุอะไรไว้ใครจะรู้ เล่ม 1-2 (จบ) กุลิสรา ดีต่อใจ

เรื่อง           ในสมองของพระเอกบรรจุอะไรไว้ใครจะรู้ เล่ม 1-2 (จบ)      
ผู้แต่ง          กุลิสรา
สำนักพิมพ์   ดีต่อใจ

เล่ม 1
พระเอกควรต้องเป็นสุภาพบุรุษนิสัยดีสิ
แต่ทำไมพระเอกคนนี้คล้ายตัวร้ายมากขึ้นทุกทีเลยนะ
เบลล์ ต้องพบกับจุดจบของชีวิต
เมื่อ เบลค วิลสัน ซึ่งเป็นนางร้ายในนิยายโรมานซ์เรื่อง Taste of Rose
พลันระลึกรู้ว่าพวกเธอทั้งสองเป็นตัวตนหนึ่งเดียวกัน
การที่ต้องเผชิญชะตากรรมเลวร้ายถูกขับไล่ไสส่ง
หลังจากที่ไป ‘กินตับพระเอก’ ‘ยัดเยียดตัวเองเป็นคู่หมั้น’ แล้วยัง ‘ตามราวีนางเอกสุดที่รัก’
เธอจึงตั้งใจว่าจะพยายามทำดีชดเชยความผิด
แต่คุณชาย ราฟาเอล รอยซ์ พระเอกของเรื่องนี่ยังไง ยิ่งอยู่กันไปยิ่งทำตัวพิลึกพิลั่น
ไหนจะเป็นฝ่ายออกรับ...
“ครับ ผมจะแต่ง”
ไหนจะต่อรอง...
“ถ้าเธอใช้ฐานะว่าที่คู่หมั้นมาอ้อน พี่อาจเปลี่ยนใจก็ได้”
ไหนจะหลอกล่อ...
“อากาศหนาวตอนกลางคืน เธอมานอนฝั่งนี้กับพี่ดีกว่า”
ไหนจะคอยง้อ...
“หายงอนพี่หรือยัง”
แล้วยังพูดอย่างหน้าไม่อายอีก
“ชอบจังเวลาที่เธอมีแผนร้ายในใจ มันน่ารักน่าแกล้ง”
เอิ่ม...คุณพระเอก ฉันเป็นนางร้ายนะคะ!
ในสมองของพระเอกบรรจุอะไรไว้ใครจะรู้ เล่ม 2 (จบ)โดย กุลิสรา
เล่ม 2
พูดไปใครจะเชื่อ พระเอกสามีแห่งชาติของสาวๆ
ดูเหมือนว่ากลัวภรรยาตั้งแต่ยังไม่ทันได้แต่งงาน
โรซาลินด์ เมเยอร์ส นางเอกนิยายโรมานซ์เรื่อง Taste of Rose ปรากฏตัว
แม้จะต่างจากที่จินตนาการเอาไว้ ทว่านางเอกก็ย่อมเป็นที่ชื่นชอบอยู่วันยังค่ำ
เพราะโรซาลินด์เป็น ‘ผู้หญิงเก่ง’ ‘นุ่มนวลอ่อนหวาน’ อีกทั้งยัง ‘เหมาะจะเป็นแม่ของลูก’
แล้วเบลคจะสู้ได้หรือ...คำตอบคือ ‘ไม่สู้’
ทำไมจะต้องทำตัวเองให้เป็นวัตถุที่ถูกเลือกด้วย
หากราฟาเอลไม่รักเธอแล้ว เธอก็จะไม่รักเขา เธอรู้ดีว่าคุณค่าของตนเองอยู่ตรงที่ใด
ในเมื่อเขาสนใจนางเอกก็สมควรจะปล่อยมือจากเธอ... แต่ดูแต่ละอย่างที่เขาทำสิ
ชักจะเหมือนตัวร้ายในคราบพระเอก เป็นซาตานในคราบเทพบุตรมากขึ้นทุกที
“เธอได้หยิบเงินที่พี่วางไว้ให้มาด้วยหรือเปล่า แต่ถ้าลืมก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ให้ใหม่”
เงินซื้อเธอไม่ได้หรอกนะ (ถ้าไม่มากพอ)
“ถ้าเธอถูกรังแกพี่ก็จะช่วยทวงความยุติธรรม ถ้าเธอไปรังแกคนอื่นพี่ก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น”
ใครขอให้เขาทำตัวลำเอียงกันล่ะ
“เธอทำอะไรพี่ก็เห็นดีด้วยทั้งนั้น ถ้าไม่เชื่อ เรามายืนยันด้วยการเล่นคลุมโปงดีมั้ย”
บ้านไหนเขายืนยันกันแบบนี้
“ในหัวพี่เอาแต่คิดวนเวียนว่าจะทำยังไงดีให้เธอหนีไปไหนไม่รอด
การแสดงออกเหมือนใจกว้างมันยากจริงๆ”
ไม่ใช่แล้วตาบ้า...นายเป็นพระเอกนะ เข้าใจไหม!