อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณแม่ผู้ลึกลับ เล่ม 6 (จบ) 天才萌宝,神秘妈咪 โจวจือ 婤子 หอมหมื่นลี้ B2S บีทูเอส

เรื่อง       อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณแม่ผู้ลึกลับ เล่ม 6 (จบ) 天才萌宝,神秘妈咪
 ผู้แต่ง        โจวจือ 婤子
 ผู้แปล        ลี่จวิน
 สำนักพิมพ์    หอมหมื่นลี้ ในเครือ B2S บีทูเอส 

                                อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณแม่ผู้ลึกลับ เล่ม 1
      "เสิ่นเป้ยอีตามหาลูกชายมานานถึงหกปี ช่วงเวลาเดียวกับที่หาเจอเด็กคนนั้นก็พบว่าคุณพ่อของเด็กเป็นถึงประธานของบริษัทตระกูลหนิง
        “แม่เล็กไม่ชอบพ่อผมจริงๆเหรอ?”
        “พ่อเธอทั้งหล่อทั้งรวยขนาดนั้นรักไม่ได้หรอก!”
        “คุณพ่อ พ่อคิดว่าแม่เล็กของผมเป็นยังไงบ้าง?”
        “ทั้งแก่ ทั้งขี้เหร่ ทั้งน่าเบื่อ...”
        “คุณพ่อ พ่อหาว่าแม่เล็กขี้เหร่ไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงนอนคร่อมตัวเธออย่างนั้นล่ะ?”
        ใครบางคนคิดแค้นในใจ:เจ้าเด็กนี่! หาว่าเธอขี้เหร่?เขาก็ไม่เบิกตาดูสักหน่อยว่าได้หน้าตาแสนดูดีมาจากใคร? ถ้าฉันล้างเครื่องสำอางนี่ออกกลัวนายจะตาบอดเอาน่ะสิ! ยกเท้าถีบชายหนุ่มให้ราบลงกับพื้นทำเสียงฮึมฮำในใจ..."""
                                  อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณแม่ผู้ลึกลับ เล่ม 2
      "แม้จะรู้ดีว่าผู้หญิงในรูปคือตัวเอง ทว่าวินาทีนี้เสิ่นเป้ยอีกลับรู้สึกเสียใจมาก ที่แท้สำหรับหนิงเสี่ยวซี ตัวเองก็เป็นได้แค่แม่เล็ก
     “พ่อลองไปสืบให้หน่อยได้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้ใช่แม่ผมหรือเปล่า?” หนิงเสี่ยวซีวิ่งเข้าไปเขย่าแขนหนิงเส้าเฉินโดยที่ใบหน้าเล็กมีน้ำตานองออกมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
     สีหน้าของหนิงเส้าเฉินดูแย่มาก เขากระแทกตะเกียบลงบนโต๊ะ
     “ผู้หญิงที่ทิ้งนายไปตั้งแต่เกิดนายจะรู้จักเธอไปทำไม?” หนิงเส้าเฉินตะคอกเสียงเย็นพร้อมใบหน้าอันนิ่งขรึม จนดูไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
     ตะเกียบในมือของเสิ่นเป้ยอีกลับตกลงพื้นทันทีที่สิ้นเสียงของเขา เธอกัดริมฝีปากล่าง วินาทีนี้ จู่ๆ เธออยากจะวู่วามลุกขึ้นยอมรับฐานะที่แท้จริงของตัวเองเสียที"
                               อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณแม่ผู้ลึกลับ เล่ม 3
     "พวกเขาได้รับสายจากตำรวจในเวลาหนึ่งทุ่มกว่าของวันนั้น พอไปถึงอย่างเร่งด่วนเย่หลินกำลังกำโทรศัพท์โดยที่บนใบหน้า ลำคอ มือ แขน ไม่มีตรงไหนที่อยู่ในสภาพดีเลย รอยแผลจากการถูกกรีด ล้ม หรือจากอะไรก็ตาม...แยกไม่ออกแล้ว
         “โอ๊ยหนอ ผู้หญิงคนนี้ไม่คิดจะเอาชีวิตแล้วจริง ๆ  หลังจากหิมะถล่มก็มีแต่หลุมเต็มไปหมด ถ้าไม่ระวังตัวหน่อยก็อาจถูกฝังได้ ตอนนั้นฉันได้ยินคนขอความช่วยเหลือเลยเดินไปเห็นเธอตกไปในหลุมใหญ่ เธอกำลังพยายามปีนขึ้นมา รอช่วยเธอขึ้นมาได้สำเร็จตัวเธอมีแต่เลือด
         แต่เธอกลับไม่รู้ตัวยังไงอย่างงั้น ฉันเองยังตกใจเลย เธอกลับยกโทรศัพท์ขึ้นมาชี้ไปที่รูปแล้วบอกเราว่าพ่อของลูกเธออยู่ตรงนั้น ให้พวกเราไปช่วยเขา...เราให้เธอไปโรงพยาบาลก่อนแต่เธอไม่ยอม...”
       นั่นเป็นคำพูดจากตำรวจอาวุโสคนหนึ่งที่กำลังลาดตระเวน
       ต่อมาก็คือคำพูดของคุณหมอ
       “คนท้องแท้งไปแล้ว เด็กอายุหนึ่งเดือนครึ่ง เพราะเสียเลือดไปมากแล้วยังเจออากาศเย็นมานาน มดลูกก็เสียหายอย่างหนัก จากนี้โอกาสที่จะท้องคงน้อยไปอีก
                                     อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณแม่ผู้ลึกลับ เล่ม 4
         "หนิงเส้าเฉินกอดเอวเธอกระชับวงแขน เขาพยายามระงับความรู้สึกเจ็บแปลบของหัวใจไว้ “เย่หลิน เราไปตรวจสุขภาพได้แต่จะมีลูกหรือเปล่า เราปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาตินะ ได้ไหม?”
        พูดจบประโยคเขามองเย่หลินอย่างประหม่าหน่อย ๆ
        เย่หลินสูดหายใจ “ดูสิทำไมคุณประหม่าขนาดนี้ กลัวได้ปรนนิบัติฉันขนาดนั้นเชียว? ความจริงฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ ในเมื่อมีเสี่ยวซีกับเสี่ยวโม่แล้ว ถ้าเรามีได้ก็มีอีกสักคน ถ้าไม่ได้ก็ไม่มีอะไรต้องเสียดาย”
       ตอนนั้นเองมีคนในชุดเครื่องแบบคนหนึ่งเดินมา “คุณชายหนิง ถึงคิวของคุณกับคุณนายแล้ว เชิญตามผมมาเลย”
       กรอกข้อมูล ถ่ายรูป จดทะเบียน...
                                อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณแม่ผู้ลึกลับ เล่ม 5
       "หลายเดือนนี้เธอต้องดูแลเซียวอู๋ ดูแลเสี่ยวอี้ เธอต้องดูแลคนโต แล้วต้องดูแลคนเล็ก รู้สึกไร้ที่พึ่งขนาดไหน โดดเดี่ยวเพียงใด เธอแทบจำกัดความไม่ได้
       ลืมแล้วว่าไม่ได้ชโลมเครื่องประทินผิวบนใบหน้านานเท่าไรแล้ว และลืมไปแล้วว่าไม่ได้ส่องกระจกนานเท่าไร ยิ่งลืมไปว่าความผ่อนคลายคือความรู้สึกยังไง
      เหนื่อยจนชินชา
      เธอไม่รู้ว่าเธอจะทนแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน เธอนอนพิงขอบเตียงกุมมือเซียวอู๋ไว้ “เสี่ยวอู่ ฉันเหนื่อยจังเลย!” พูดจบก็สลบเหมือดทันที"
                              อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณแม่ผู้ลึกลับ เล่ม 6
      "“หนังสือสองเล่ม แผ่นดิสก์หนึ่งแผ่น เสื้อเชิ้ตหนึ่งตัว กางเกงหนึ่งตัวแล้วก็กางเกงในสามตัว รองเท้าอีกหนึ่งคู่ กางเกงในเป็นไซส์ลูกชายฉัน รองเท้าก็เบอร์ลูกชายฉัน...”
      หนิงเสี่ยวซีแย่งถุงเหล่านั้นจากมือเธอ
     “แม่อธิบายนะ”
     เย่หลินพยักหน้า “อธิบายก็ได้ แต่ลูกต้องให้เธอมาทานมื้อเย็นด้วยกัน” คิดว่าจะได้เป็นแม่สามีตั้งแต่อายุ 38 เย่หลินรู้สึกรับไม่ได้ในชั่วขณะ
“เสี่ยวซี พวกหนูมีลูกกันช้าๆ หน่อยนะ แม่ยังรับไม่ได้ที่ต้องถูกเรียกคุณย่าไวขนาดนี้”
    หนิงเสี่ยวซีชะงักฝีเท้า กระตุกมุมปากที ก่อนจะหันมากระเหม่นตาใส่มารดาของตัวเอง สุดท้ายเพียงคลี่ยิ้มอย่างเอ็นดู แล้วพูดเยาะ “ให้ตาแก่มารับแม่กลับไปเดี๋ยวนี้เลย”
ตาแก่? หนิงเส้าเฉินเหรอ?
    เย่หลินหัวเราะจนท้องแข็งอยู่ข้างหลัง