ซื่อจื่อคนดีข้าผู้นี้มิใช่สตรีหน้าเงินนะเจ้าคะ เล่ม 5 (6 เล่มจบ) ส่งฟรี 门前花多ไป๋ลู่เฉิงซวงอรุณ ในเครืออมรินทร์

ผู้แต่ง ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双
 1.งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล เล่ม 1-4 (จบ) 春日宴 
 2.นางแอ่นขับขาน สกุณาแซ่ซ้อง เล่ม 1-5 (จบ) 燕子声声里
 3.ลมไม่ยุ่งจันทร์สองเราไม่ข้องเกี่ยว เล่ม 1-5 (จบ) 风月不相关
 4.ม่านฝันบ่วงวสันต์  เล่ม 1-5 (จบ) 春闺梦里人
 5.ไม่งามสง่าเท่าเสด็จอา เล่ม 1-3 (จบ) 不及皇叔貌美
 6.ลวงเล่ห์เสน่ห์ดอกท้อ เล่ม 1-5 (จบ) 桃花折江山
 7.ท่านอาจารย์คนดี ศิษย์ผู้นี้อยากเป็นมือปราบ (4 เล่มจบ) 草色烟波里
 8.วิวาห์ครื้นเครง อลเวงสลับคู่  (2 เล่มจบ)  鸳鸯相报何时了
 9.ข้าผู้นี้คือสตรีในฝัน (4 เล่มจบ) 梦里不知她是客
มือปราบสาว 1-4 (จบ) 草色烟波里
 10.ซื่อจื่อคนดีข้าผู้นี้มิใช่สตรีหน้าเงินนะเจ้าคะ (6 เล่มจบ) 门前花多
 11.ฝ่าบาทคนดี อัครเสนาบดีผู้นี้มิใช่บุรุษเพคะ 6 เล่มจบ 当春乃发生
 12.สู่ชิงอวิ๋น ( 4 เล่มจบ) 入青云

เรื่อง          ซื่อจื่อคนดีข้าผู้นี้มิใช่สตรีหน้าเงินนะเจ้าคะ เล่ม 5 (6 เล่มจบ) 门前花多
ผู้เแต่ง        ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双
ผู้แปล         เล่ม 1-2  littleell, เล่ม 3-6 เสี่ยวหวา
สำนักพิมพ์  อรุณ ในเครืออมรินทร์
วาดปก        Eruinu

                                ซื่อจื่อคนดี ข้าผู้นี้มิใช่สตรีหน้าเงินนะเจ้าคะ เล่ม 5
       เสิ่นเหมยจิ่งได้กลับมายังเมืองก้วนอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้ นางไม่ได้กลับมาในฐานะของชายาอ๋อง ที่สำคัญในท้องยังมีเด็กคนหนึ่ง แต่ไม่อาจบอกผู้ใด อย่างชัดเจนได้ว่าบิดาของเด็กคือใคร
      ทางด้านซ่งเหลียงเฉิน เขาไม่อาจปริปากเอ่ยสิ่งใดได้ ได้แต่ปล่อยให้ผู้อื่นเข้าใจผิดและให้นางใช้ชีวิตด้วยตนเองอยู่เช่นนั้น เพื่อความปลอดภัยของนาง และเพื่อความมั่นคงของแคว้นเยี่ยน        ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับความเป็นความตายของนางอีกครั้ง เขาก็รู้สึกเสียใจกับการกระทำของตนเสียแล้ว ในฐานะผู้ปกครอง ซ่งเหลียงเฉินเข้าใจดีว่าตนเองไม่อาจอ่อนไหวมากเกินไป
      ทว่าเมื่อนางจะจากไป กลับรู้สึกว่าทุกอย่างในโลกนี้ไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้ว
      “เจ้าดูสิ การมีชีวิตอยู่ดีมากเพียงใด...
      วันหน้าเจ้าชอบผู้ใด ข้าผู้เป็นอ๋องไม่มีทางขัดขวาง ขอเพียงเจ้ามีชีวิตอยู่ ข้าจะอนุญาตให้เจ้าทำทุกอย่างที่ต้องการ” 

                                 ซื่อจื่อคนดี ข้าผู้นี้มิใช่สตรีหน้าเงินนะเจ้าคะ เล่ม 3

       ซ่งเหลียงเย่มองคนด้านล่างอยู่นาน สุดท้ายก็เข้าไปอุ้มเสิ่นเหมยจิ่งด้วยตัวเอง  วางนางลงบนกำแพงเมือง กล่าวว่า “หยุดพูดพล่ามได้แล้ว จะถอยหรือไม่” ซ่งเหลียงเฉินโกรธเกรี้ยว มือสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ จะถอยหรือไม่ถอย  
       เขาทุ่มเทความคิดมากมายวางแผนการบุกครั้งนี้  ไม่ง่ายเลยกว่าจะหาโอกาสข้ามแม่น้ำและโจมตีเมืองได้  ยามนี้การจะยึดเมืองหลีสำเร็จขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น... จะให้เขาล่าถอยเมื่อใกล้เปิดประตูเมืองได้อย่างนั้นหรือ
       เขาทำไม่ได้  แต่...จะทำอย่างไรกับนาง

                                  ซื่อจื่อคนดี ข้าผู้นี้มิใช่สตรีหน้าเงินนะเจ้าคะ เล่ม 4

                                ซื่อจื่อคนดี ข้าผู้นี้มิใช่สตรีหน้าเงินนะเจ้าคะ เล่ม 1
       ชีวิตของ เสิ่นเหมยจิ่ง ช่างโชคร้ายนัก แต่งงานกับคนผู้หนึ่ง ยังไม่ทันได้เข้าหอเขาก็ตายเสียก่อน ทั้งหลังเขาตายตระกูลสามียังวางแผนส่งนางไปแต่งงานกับอ๋องเฒ่าอายุกว่าครึ่งร้อย
       แต่คิดๆแล้ว เสิ่นเหมยจิ่งก็ยอมตกลง ด้วยอย่างน้อยคงดีกว่าถูกโขกสับอยู่ในตระกูลนั้น
       ทว่าในเช้าหลังวันแต่งงานใหม่นางกลับพบเรื่องประหลาด ผู้ที่เมื่อคืนนอนอยู่ข้างกายนาง เหตุใดถึงเยาว์วัยเช่นนี้เล่า ไม่คิดเลยว่าแต่งงานครั้งนี้จะได้ ซื่อจื่อ มาเป็นสามี! 
       แต่ซื่อจื่อผู้นี้เหตุใดถึงโง่เขลานัก คิดว่านางวางแผนสลับตัวเจ้าสาวเสียได้ อีกทั้งนึกจะหย่าก็หย่า นึกจะแต่งตั้งใหม่ก็แต่งตั้ง!
“หนังสือหย่านี้ หนึ่งร้อยตำลึงเงิน จะขายหรือไม่ขาย”
“ขายเจ้าค่ะ!”
ทว่าหากไร้หนังสือหย่า นางจะเป็นอันใด ชายาซื่อจื่อไม่ใช่หรือ
   อืม...แต่เช่นนี้นางก็ไม่นับว่าขาดทุนนัก อย่างน้อยชายาซื่อจื่อก็ได้เงินเดือนเดือนละยี่สิบตำลึงเงินเชียวนะ!

                                  ซื่อจื่อคนดี ข้าผู้นี้มิใช่สตรีหน้าเงินนะเจ้าคะ เล่ม 2 
     หลังจัดการเรื่องเยี่ยนอ๋องให้คนจับเสิ่นเหมยจิ่งถ่วงน้ำเรียบร้อย ซ่งเหลียงเฉินกลับไปยังค่ายทหารเพื่อดูแลจัดการกองกำลังทหารฝ่ายซ้ายต่อ ทว่าระหว่างนั้นกลับเกิดเรื่องกับเสิ่นเหมยจิ่งอีกครั้ง
     มีคนใช้อุบายทำให้แผลบนใบหน้านางที่เริ่มหายแล้วย่ำแย่ยิ่งกว่าเดิม นางไม่ทันได้สอบสวนสิ่งใด เวินเอ๋อร์หย่าชายารองก็ไปคุกเข่าด้วยตนเอง ยืนกรานว่าตนเป็นผู้บริสุทธิ์เสียแล้ว แล้วเช่นนี้จะไม่ทำให้คนในจวนเข้าใจผิดว่านางลงโทษผู้อื่นโดยไม่ถามไถ่หรอกหรือ! 
     ทว่ามีซ่งเหลียงเฉินอยู่ เหตุใดนางจะต้องออกหน้าเองด้วยเล่า ปล่อยให้เขาจัดการสตรีของตนไปก็สิ้นเรื่อง แต่ซื่อจื่อผู้นี้...เหตุใดเห็นสตรีของตนร่ำไห้แล้วถึงไม่มีสีหน้าลำบากใจปวดใจบ้างเล่า
     เหตุใดสีหน้าเขาถึงคล้ายเยี่ยนอ๋องเฒ่าเจ้าเล่ห์เช่นนี้!