บุรำปรัมปรา พงศกร กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง Groove Publishing

เรื่อง           บุรำปรัมปรา 
ผู้แต่ง           พงศกร 
 สำนักพิมพ์    กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง Groove Publishing

เมื่อเสียงสายลมที่ดังอื้ออึงสงบลง นับดาวก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

พร้อมกับเหลียวมองไปรอบกายด้วยความตื่นเต้น

แรงกระแทกทำให้แสนสมุทรกระเด็นไปทาง และหล่อนกระเด็นไปอีกทาง

หล่อนค่อยๆ ยันกายลุกขึ้น มองดูต้นไม้รูปทรงแปลกตา ใบเขียวสดดุจดังมรกต

ดอกไม้กลีบบางใสราวปีกผีเสื้อ สีสันสดสวยตระการตา

สายลมเย็นแผ่วรำเพยมาพร้อมกับกรุ่นหอมของมวลบุปผานานาพันธุ์

ที่แลเห็นเป็นประกายล้อแสงอาทิตย์ระยับตรงหน้าเป็นยอดพระมหามนเทียร

และหลังคาประดับกระเบื้องของหมู่พระราชวัง

...นี่คือแดนดินถิ่นใดกันหนอ...

“อูย” เสียงของแสนสมุทรพึมพำอยู่ไม่ห่าง “เหมือนโดนลมพัดมาเลย”

“ลมหอบยังไงล่ะคุณ” นับดาวพึมพำ คำว่า ‘ลมหอบ’ ที่กวีบรรยายไว้ในวรรณคดี คงมีลักษณะเช่นนี้นั่นเอง

“หอบพวกเรามาที่ไหนอีกล่ะเนี่ย” แสนสมุทรหันไปรอบๆ ด้วยแสงและสีของบ้านเมืองที่ปรากฏนั้น

แลดูสดสว่างใสเกินกว่าจะมีได้ในโลกแห่งความเป็นจริง

“เหมือนอยู่เมืองในนิทาน หรือสวนสนุกอะไรสักอย่าง”

“เราคงกลับเข้ามาในวรรณคดีแล้วละค่ะ” นับดาวยิ้มดีใจ ด้วยบรรยากาศรอบกายในยามนี้

เหมือนกับที่กวีรจนาเอาไว้ในวรรณคดีไม่มีผิด

“พาสุดสาครกลับเข้ามาในเรื่องได้เสียที ชีวิตของพวกเราจะได้กลับไปเป็นเหมือนเดิม”

“แต่ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า เราอยู่ในวรรณคดีกับท่านสุดสาครด้วยน่ะสิ” แสนสมุทรว่า

ขณะที่ม้านิลมังกรยกขาหน้าทั้งสองข้างชูขึ้นสูง ส่งเสียงร้องฮี้ด้วยอาการชอบใจ

“ไม่เป็นไรหรอกคุณ” นับดาวมองตราพระราหูที่อยู่ในมือของสุดสาคร

น่าประหลาดที่บัดนี้แสงสว่างเรืองโรจน์ที่พวยพุ่งออกมาจากดวงตรากลับหรี่ลง

“ตราพระราหูพาเรามาได้ ก็พากลับได้” หล่อนพึมพำทั้งที่ยังไม่แน่ใจนัก