อาคิวร่ายอดรักเทพบุตรนักฆ่า

   เรื่อง            อาคิวร่ายอดรักเทพบุตรนักฆ่า 

   ผู้แต่ง          แรบบิทโรส

   สำนักพิมพ์  พลอยวรรณกรรม

   เรื่องย่อ

           องค์กรลับแห่ง ‘นักรบไซเลนเซอร์’ ถูกซ่อนเร้นอยู่ใต้เงามืดเพื่อรับคำสั่งให้ออกปฏิบัติการล่าสังหารปีศาจซึ่งเป็นภัยต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ และ ‘ซีดาร์’  มือสังหารหนุ่มระดับพระกาฬขององค์กรนักฆ่า ‘คริมสันจัสติส’ แห่งแมนแฮตตัน ผู้มีหน้าที่ติดตามและกำจัด ‘ซูเปอร์เนเชอรัล’ หรือ ‘ปีศาจระดับเอสคลาส’ ซึ่งพลังเป็นอันตรายต่อบุคคลทั่วไปในสังคม     ได้รับคำสั่งล่าสุดให้ลอบสังหารเป้าหมายระดับพิเศษ... ที่ระบุว่าชะตากรรมของหล่อนนั้นมีผลกระทบไปถึงความอยู่รอดของมวลมนุษยชาติ    สิ่งที่เขาถูกกำชับให้ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดก็คือ... ห้ามไม่ให้เขามองหน้า ห้ามไม่ให้พูดคุย และห้ามไม่ให้เขาแม้แต่สบตากับเป้าหมาย   ก่อนหน้านั้น... นักฆ่าที่ไม่เคยทำงานผิดพลาดอย่างซีดาร์ไม่เข้าใจเลยว่า   ทำไมบิดาบุญธรรมจึงต้องคอยย้ำเตือนเรื่องข้อห้ามนักหนา    จนกระทั่งเมื่อเขาบังเอิญได้สบประสานสายตาเข้ากับปีศาจสาวที่เขาตั้งใจจะฆ่าทิ้ง ชายหนุ่มจึงเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเพราะอะไร... โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหล่อนเอาความไร้เดียงสาจอมปลอมมาหลอกล่อให้เขาติดกับดัก   ก่อนจะสูบเอาพลังชีวิตของเขาไปแทบปางตายจนไร้เรี่ยวแรงอย่างสิ้นท่า!

ให้ตายเถอะโว้ย! นี่ถ้าเขารู้ว่าหล่อนมาเหนือเมฆแบบนี้ เขาคงจะจัดการลากหล่อนขึ้นเตียงแล้วมีเซ็กซ์แบบถึงพริกถึงขิง   ก่อนจะยิงทิ้งแบบบีิศาจสาวตัวอื่นๆไปแล้ว! แต่นี่หล่อนทำลวงเขาด้วยความเดียงสาแสนหวาน!   นักฆ่าหนุ่มหัวใจเถื่อนนอนอย่างไร้เรี่ยวแรงมองดูปีศาจสาวแพศยาด้วยสายตาชิงชังรังเกียจ

“ในที่สุดก็ยอมเผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ!” 

ชายหนุ่มมีเรี่ยวแรงแค่เปล่งเสียงพูดได้ด้วยความกระท่อนกระแท่น หากไม่พอจะขยับเขยื้อนตัวได้ดังใจ 

“คุณเป็นอะไรมากรึเปล่าคะ” หล่อนเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง 

“ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ! ฆ่าฉันซะสิ!” เขาตวาดออกไปด้วยความโกรธจัด นึกเสียรู้ใบหน้าไร้เดียงสา 

หลงคิดว่าหล่อนใสซื่อบริสุทธิ์ต่างจากพวกปีศาจตนอื่น! 

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าปีศาจระดับซูเปอร์เนเชอรัลแบบหล่อนดื่มกินด้วยวิธีไหน 

แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่รู้ว่าหล่อนเป็นปีศาจสายพันธุ์ไหนกันแน่

“คุณแน่ใจเหรอคะ...” ครั้นพอหล่อนได้เห็นใบหน้าดุๆกับสายตาชิงชังที่จ้องมองมาด้วยความแค้นเคือง

และขยะแขยงเสียเต็มประดา ก็ยิ่งคิดอยากจะทำให้หายเจ็บใจเล่นเป็นการแก้แค้น

“ลงมือซะ... ก่อนที่เธอจะหมดโอกาส!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ปีศาจสาวลุกขึ้นไปนั่งคร่อมตัวของเขาเอาไว้ 

สะบัดผมยุ่งๆเล็กน้อยแต่พองาม ร่างอรชรโน้มตัวลงมาหาเขาอย่างเชื่องช้า 

เส้นผมอ่อนนุ่มปรกระลงข้างโหนกแก้มของอีกฝ่าย

ด้วยท่าทางที่คิดว่ามันดูเย้ายวนตาเป็นที่สุด 

จากนั้นก็จรดริมฝีปากสีชมพูอ่อนกระซิบข้างหูของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา 

“ถ้าอย่างนั้น... ฉันจะจัดการยังไงกับคุณดีนะ”