คิวปิดป่วนรัก ชุด กามเทพบัญชารัก รามิลยา ไลต์ ออฟ เลิฟ

 เรื่อง             คิวปิดป่วนรัก 

 ผู้แต่ง           รามิลยา

 สำนักพิมพ์    ไลต์ ออฟ เลิฟ

เมื่อ เควนติน สัตวแพทย์หนุ่มเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่และยังเป็นพ่อพระสำหรับสัตว์ทั้งหลาย

พบเจอหญิงสาวร่างบอบบางนอนหมดสติ เขาจึงตัดสินใจพาเธอขึ้นรถพร้อมลูกหมาผอมโซตัวหนึ่ง

คราแรกตั้งใจจะช่วยเหลือให้ฟื้นคืนสติแล้วจะส่งกลับบ้าน ทว่าทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นนั้น

เพราะเธอจำอะไรไม่ได้ มิหนำซ้ำยังเข้าใจผิด นึกว่าเขาคือสามี แถมยังร่ำร้องอยากจะมีลูกทุกวัน

วันละสามเวลาหลังอาหาร แล้วร่างกายเจ้ากรรมก็ไม่รักดี มันมีปฏิกิริยาอยากจะลองรักกับเธอสักครั้ง

แม้จะลองมองหญิงสาวคนอื่น แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะใจมันต้องการแต่เธอเพียงผู้เดียว

เธอจำอะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่รู้จากปากของคนที่เข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ในตอนเช้าคือ เธอมีสามี สามีชื่อ

เควนติน และเขาเรียกเธอว่า มิยาบิ เขาทั้งหล่อ ทั้งใจดี ทั้งตัวอุ่นยอมอุทิศกายเป็นหมอนข้างให้เธอกอดนอนทุกคืน

ชีวิตช่างมีความสุข ทว่ามันก็ยังไม่สมบูรณ์แบบ เพราะเธอกับเขายังไม่มีทายาทสืบสกุล

ดังนั้นเขาจะต้องช่วยเธอทำลูก ลูกที่เกิดจากเธอและเขาเท่านั้น!

" ติน! กรี๊ด มาแล้วเหรอคะ " หญิงสาวผมสั้นกรีดเสียงร้องอย่างดีใจ แล้วฉุดกระชากลากถูเขาเข้ามาในห้อง

ก่อนจะวิ่งไปปิดล็อกประตู แล้ววิ่งผ่านหน้าเขาไปเพื่อกระโดดลงนอนรอบนเตียงด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง

" พร้อมแล้วค่า " ตะโกนเสียงแจ๋น พร้อมกับทำท่าระริกระรี้ ดีอกดีใจนักหนาที่จะได้ทำลูกสมดั่งใจปรารถนา

" แต่ฉันไม่พร้อม! " เขาผงะถอยหนี รู้สึกสยองกับยายหุ่นประถม นมมหาวิทยาลัย ภัยมหาศาลตรงหน้าเหลือเกิน

" ตินขา ทำไมคะ ทีวัวคุณยังทำลูกให้มันได้เลย แล้วทำไมกับฉัน กับบิคนนี้ คุณถึงทำให้ไม่ได้ล่ะคะ "

มิยาบิตัดพ้อเขาเสียงเครือแล้วเปลี่ยนท่า ลุกขึ้นนั่งกลางเตียงแทนท่าเดิม

" การมีลูกมันลำบากนะบิ อุ้มท้องตั้งแปดเก้าเดือน ตอนคลอดลูกก็เจ็บมาก

ฉันเป็นห่วงเธอ เลยไม่อยากให้เธอท้อง กลัวเธอจะทนไม่ไหว เกิดชักตายคาเตียงคลอดจะว่าไงฮึ "

" จริงเหรอคะ " มิยาบิที่กำลังอาศัยเสื้อของเขาเช็ดน้ำมูกน้ำตาเงยหน้าขึ้นมอง

" จริง " เควนตินลอบอมยิ้ม เพราะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

" เดี๋ยวจะเปิดวิดีโอการคลอดให้ดู เอาไหม "

เขามั่นใจว่าถ้าเธอได้เห็นการคลอดที่เจ็บปวดจะต้องเปลี่ยนความคิดเสียใหม่

จึงไม่รอช้ารีบคว้าแล็ปท็อปมาเปิดสิ่งที่ว่าให้ดูทันที

" กลัวไหม " เขากระซิบถามหลังจากทุกอย่างจบลง

" ตินขา แม่ของจอร์จตายหรือยังคะ " เธอเริ่มขยับตัว เงยหน้าขาวซีดขึ้นมองเขา

" ยังไม่ตายหรอก "

" แล้วแข็งแรงไหมคะ "

" แข็งแรงสิ แข็งแรงมากด้วย สู้กับกระทิงยังไหวเลย "  เควนตินตอบเสียงซื่อ ก่อนจะสะดุ้งวาบในอก

เมื่อเห็นรอยยิ้มกระจ่างของเธอปรากฏขึ้นโดยพลัน

" งั้นทุกคนก็ไม่ตายเพราะการคลอดน่ะสิคะ "

" ก็..." เขาเริ่มรู้แล้วว่ามันไม่เป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้

และมันก็น่ากลัวเหลือเกินเมื่อเธอทิ้งตัวลงนอนอีกครั้'

" ฉันยอมเสี่ยงค่ะติน เอาละค่ะ มาทำลูกกันเถอะ "