วิมานรัญจวน ชุด หนึ่งนางกลางใจ แก้วชวาลา สำนักพิมพ์ แก้วชวาลา

เรื่อง             วิมานรัญจวน ชุด หนึ่งนางกลางใจ     

ผู้แต่ง            แก้วชวาลา

สำนักพิมพ์    สำนักพิมพ์แก้วชวาลา

เขา "ธนากร ลาร์นาโด"หนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาเลียน เจ้าของไร่แห่งใหญ่ของตระกูลลาร์นาโด

ชายหนุ่มบังเอิญช่วยเหลือสาวสวยหุ่นยั่วสวาทไว้ได้ เพียงพิศเจ้าของร่างเนื้อนมไข่

และเสื้อผ้าที่ไม่ต่างอะไรกับเศษผ้าบนร่างขาวผ่องนั้น ธนากรก็สรุปได้ทันทีว่า

เธอคงเป็นโสเภณีหนีคดีอุกฉกรรจ์มาแน่ๆ และการให้ที่อยู่ที่ปลอดภัยแก่เธอ

มันก็ต้องมีสิ่งตอบแทนบ้างล่ะ คนกำลังถูกบังคับให้แต่งงานจึงให้โอกาสแกมบังคับหญิงสาว

ได้ตอบแทนบุญคุณ ด้วยการอุปโลกน์ให้เธอเป็นว่าที่เจ้าสาว

หากงานแต่งงานกำมะลอยังไม่ได้เริ่มขึ้น ว่าที่สามีในนามก็แทบขาดใจตายไปกับ

สัดส่วนอะร้าอร่ามไปทั้งเนื้อทั้งตัวของเจ้าหล่อน ดังนั้น หนุ่มเจ้าชู้ตัวพ่อจอมกรุ้มกริ่ม

จึงฉวยโอกาสแทะโลมเรือนร่างอวบอัดอยู่ร่ำไป และเขาก็ต้องตกตะลึง

เมื่อความคิดในหัวที่ว่าหล่อนคือโสเภณีที่ผ่านผู้ชายมานับร้อยกลับกลายเป็นว่า

หญิงสาวที่มอบความรัญจวนชวนวาบหวามให้เขานั้นใสซื่อยิ่งกว่าสาวพรหมจรรย์เสียอีก!!

เธอ เนตรอัปสร สาวไทยหน้าหวาน ผู้มีปมด้อยเรื่องรูปร่างของตัวเอง

หญิงสาวเกลียดหุ่นอ้วนเตี้ยของตัวเองยิ่งนัก

และด้วยความใหญ่โตของสิ่งที่แม่ให้มาของเธอนั้นทำให้ภัยมาถึงตัว

จนต้องหลีกหนีผู้ชายบ้ากามมาด้วยสภาพสะบักสะบอม

เธอได้ที่พักพิงเพื่อลี้ภัยเป็นไร่ของมหาเศรษฐีมาดขรึมผู้ทรงอิทธิพล

เขาคือหนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่เธอไม่อาดเอื้อมฝันถึง หากแต่ผู้ชายคนนี้น่ะ

เป็นพวกทำบุญหวังผลซะด้วย เพราะเธอต้องตอบแทนบุญคุณเขาด้วยการเป็นคนรักตบตามารดาของเขา

ยิ่งเมื่อธนากรอยากจะขย้ำเธอขึ้นมา เนตรอัปสรก็ทำอะไรแทบไม่ถูก

ก็สาวอวบระยะสุดท้ายอย่างเธอน่ะหรือ จะเป็นที่ปรารถนาของหนุ่มเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบอย่างเขาได้

จะยอมหรือไม่ยอมดี เธอก็ยังตอบไม่ถูก แต่ที่แน่ๆ สัมผัสของธนากรกลับติดตาตรึงใจเธอชนิดไม่รู้ลืม!!

"ฉันว่าแล้วเธอต้องขาวผ่อง อัดแน่นเต็มพิกัด แต่บางช่วงก็ดูบอบบางเหมือนลูกแพร์ที่คัดสรรมาอย่างดี

เธอดูสมบูรณ์แบบมาก เลยล่ะปุ๊กลุก"

สิ้นเสียงแหบพร่าที่สั่นน้อยๆ จนคล้ายจะสำลักน้ำลายตัวเองนั้น คนไร้ประสบการณ์ก็ตัวเกร็ง

ระหว่างที่เขาใช้สายตาโลมลูบร่างที่เหลือเพียงชุดชั้นในสองชิ้นของตน

เนตรอัปสรก็สะดุ้งโหยงเมื่อบราเซียร์ถูกปลด ทำให้พวงพุ่มสวยดีดผึงออกมา

และเวลานั้นเองหญิงสาวก็เห็นเขาตัวเกร็ง มุมปากยกขึ้นนิดๆ สายตาชื่นชมพอใจ

"ย...ยะ...อย่ามองฉันแบบนั้น ฉันรู้ตัวดีว่าฉันมันทุเรศแค่ไหน ถอยออกไปนะ

ฉันไม่อยากให้คุณสร่างเมาแล้วต้องมานั่งเสียใจทีหลังว่า

หลวมตัวมานอนกับอีอ้วนอย่างฉัน ฉ...ฉะ...ฉัน...ฉันต้องการเสื้อผ้าคืน...ได้โปรดเถอะ"

เนตรอัปสรเริ่มมีสติ มือบางพยายามผลักไหล่หนาของคนที่ทำท่าจะก้มลงมาหาตัวเองออก

เห็นใบหน้าคมเข้มยอมละห่างเธอไปเพียงเล็กน้อย แล้วก็เอียงคอมองอย่างงงๆ

"เธอน่ะหรืออ้วน บ้ากันไปใหญ่แล้ว"

เขาพูดเท่านั้นก็ก้มลงมาหา ทำให้เนตรอับสรต้องห่อไหล่ สองมือผวาเกาะบ่าเขาแน่น

"ไม่อ้วนหรอก เธอสวยมาก แม้จะตัวเล็กไปนิด แต่ก็มีจุดที่ดึงดูดและเรียกร้องให้ผู้ชายละสายตาไปไหนไม่ได้เลย

อาจจะดูปุ๊กลุกเล็กน้อย เพราะเธอชอบแต่งตัวหลวมโพรก หลอกให้ผู้คนคิดว่าเธอเป็นลูกบอลน้อยๆ

แต่เมื่อเธอยอมใส่เสื้อผ้าที่ฉันหามาให้ เธอสวยที่สุด และผู้ชายหลายคนก็ต้องอยากถนอมเธอ

แม้เธอจะคอยแต่พยศให้เขาต้องเส้นเลือดในสมองแตกตายวันละหลายๆ ครั้งก็ตาม"