ซีรีย์กาแฟ-น้ำชา จุมพิตปรุงรัก:หวานรสรัก เมอแรงค์ วาว บุ๊คคลับ

 
    เรื่อง          ซีรีย์กาแฟ-น้ำชา จุมพิตปรุงรัก:หวานรสรัก                                         
 ผู้แต่ง           เมอแรงค์                        
 สำนักพิมพ์   วาว บุ๊คคลับ

                                                             จุมพิตปรุงรัก
      ‘รีสอร์ทกาแฟ’ มีเอสเปรสโซ่รสเข้มข้น คาปูชิโน่รสนุ่มนวล และลาเต้รสกลมกล่อม
ทว่าความเข้มข้นกลมกล่อมของกาแฟรสชาติเยี่ยมกลับเทียบกับ ‘น่านนที’ ชายหนุ่มที่มีดวงตาสีกาแฟ ผิวสีกาแฟใส่นม รวมถึงร่างกายที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นกาแฟหอม ๆ ไม่ได้
                แต่แล้ว ‘คุณน่าน’ ที่ไว้ตัวจนใคร ๆ ต่างเกรงกลับลดตัวลงมาเป็นบาริสต้าประจำตัวให้กับ ‘คิริมา’ ที่นอกจากจะหลงใหลในกาแฟแล้วยังตกบ่วงเสน่ห์ของเจ้าของรีสอร์ทกาแฟอย่างถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น
                ความเสน่หาที่เริ่มต้นจากกลิ่นกาแฟหอม ๆ แล้วเบ่งบานด้วยจุมพิตรสเข้มข้นจะทำให้นักเขียนนิยายที่ผันตัวมาทำงานเป็นเลขาชั่วคราวที่มีสัญญาจ้างงานเพียงสามเดือนค้นพบสิ่งใด
             อุปสรรคนานัปการที่คิริมาต้องเจอ ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวที่ทักทายเธอด้วยคำว่า ‘ร่าน!’
หรือผู้หญิงที่ฉีกกระชากการทำงานครั้งแรกของเธอด้วยถ้อยคำเหยียดหยัน
           ‘เลขาของน่าน...น่าจะมีความสามารถมากกว่านี้นะคะ’
หากนั่นยังไม่น่ากลัวเท่าคำขู่จากผู้ชายใจร้าย เอาใจยาก และขี้รำคาญเป็นที่สุด!
            ‘ถ้าครีมทำน่านเสียใจคุณหนามจะแกล้ง แล้วเวลาคุณหนามแกล้งใคร คุณหนามแกล้งจริง ๆ แกล้งแบบตั้งใจ’ คนที่ยิ้มแค่ปากหากตาไม่ยิ้มยังถามย้ำ
‘อยากโดนแกล้งรึเปล่า’ 

                                                            หวานรสรัก

         ‘ระเบียงชา’ เป็นสถานที่นั่งจิบชาหอม ๆ พลางชมบรรยากาศสวย ๆ สำหรับคนชื่นชอบชา แต่ไม่ใช่สำหรับ ‘เขียนฝัน’ หญิงสาวที่ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับชาเลยสักอย่าง
เธอสนใจแค่ว่า ‘ที่นั่น’ เป็นบ้านของ ‘คุณหนาม’ ชายหนุ่มที่เธอแอบรัก การเดินทางเข้าสู่บ้านและสถานที่อันเป็นอาณาเขตของผู้ชายเย็นชา เอาใจยาก และขี้รำคาญไม่ใช่เรื่องยาก... แต่ก็ไม่ง่าย
_________________________________
        ดวงตาเย็นชาที่มองมานิ่ง ๆ ไม่ได้ทำให้เธอกลัว ทว่า...
       “รู้อะไรเกี่ยวกับชามั่ง” คำถามลุ่น ๆ ที่พุ่งตรงมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัวนี่ต่างหากที่ทำให้เธอผงะ
       คนถูกสัมภาษณ์หน้าเจื่อน “ไม่รู้ค่ะ”
       “ชอบดื่มชาอะไร”
       “ฝันดื่มชาไม่เป็นค่ะ”
       “ทำไมดื่มไม่เป็น” คำถามเริ่มรวนไปตามอารมณ์ของคนสัมภาษณ์
        “ฝันเคยลอง แต่มันขม”
        “ขมมากรึเปล่า”
        เขียนฝันพยักหน้าและเกือบจะยิ้ม หากตาดุ ๆ กับหน้าบึ้ง ๆ ทำให้เธอตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ  “มากค่ะ”
       “ก็เลยไม่ชอบ? ”
        เขียนฝันมองหน้านิ่ง ๆ ที่ไม่บอกความรู้สึกใด ๆ แล้วยิ่งไม่กล้าพูดปด “ค่ะ”
        “ทำงานกับคุณหนามขมกว่านั้น... เป็นร้อยเท่า”