รักลวงบ่วงวิวาห์อสูร ดอกโบตั๋นสีขาว ทำมือ

  เรื่อง            รักลวงบ่วงวิวาห์อสูร                                                           

 ผู้แต่ง           ดอกโบตั๋นสีขาว                                       

 สำนักพิมพ์    ทำมือ

            

 
รักลวง เล่ห์จอมปลอมและความเกลียดชังกลายเป็นไฟรัก
ที่ร้อนแรง เมื่อเขาได้ใช้สิทธิ์ความเป็นสามีกับเรือนร่างงดงาม
ตัณหาที่เร่าร้อนมันทำให้เขาอยากเก็บเธอไว้บนเตียงทุกวัน!


บิดาทิ้งพินัยกรรมไว้ให้‘เตชินท์’ ผู้เปรียบเสมือนอสูรร้ายต้องมาแต่งงานกับ‘รมิดา’ หญิงสาวไร้เดียงสาผู้อ่อนต่อโลกที่รักและบูชาเขาราวกับเทพบุตรเขาจึงต้องหา ทางผลักไสยเธอออกไปจากชีวิตและเอาทุกอย่างที่เป็นของเขาคืนมา
“อยากเป็นเมียดีๆไม่ชอบก็เป็นนางบำเรอไปแล้วกัน!”
คำพูดหยาบคายของเขาทำให้รมิดาเจ็บแสบสะท้านไปทั้งทรวงอกน้ำตาไหลพรากออกมา เป็นสายเลือด ร่างบางพยายามขัดขืนด้วยความไม่พอใจแต่ก็ถูกเขาตรึงร่างเอาไว้กับที่ด้วย เรี่ยวแรงมหาศาล ดวงตากลมโตแดงก่ำสบตาเขาด้วยความกรุ่นโกรธก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างไม่อยากจะ เห็นหน้าคนใจร้าย
“อย่าหันหน้าหนีอีกเป็นครั้งที่สอง!”เตชินท์คำราม แล้วเอื้อมมือข้างหนึ่งไปบีบคางเธอให้หันกลับมารับจูบดุดันจากเขาริมฝีปากบด ขยี้กลีบปากอิ่มสวยรุนแรงจนบวมเจ่อ ลิ้นอุ่นชื้นสอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัดแทบสูบอากาศหายใจของรมิดาจนร่างบางเกือบ จะหมดแรงตายคาอกเขา
------------------------------
‘วายุ’ ต้องการลงโทษ ‘ชมพูแพร’ ให้สาสมโดยการฉีกหน้ากากผู้หญิงหน้าด้านออกไปจากครอบครัวของอาเขาแต่ทนาย ความผู้เถรตรงกลับตกลงสู่บ่วงเสน่หาและความเย้ายวนของภรรยาน้อยอาตัว เองอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
“ใจคุณเต้นแรงจัง”หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้มยั่วยวน พร้อมกับโอบรอบลำคอแกร่งของชายหนุ่ม
“คุณกำลังจะทำอะไรปล่อยผมเถอะ”
วายุกล่าวเสียงเข้มพลางขมวดคิ้วเป็นปมและแสร้งทำหน้าขรึมจัดผิดกับในหัวใจ ที่กำลังปั่นป่วนสั่นสะท้านเต้นรัวเพราะกลิ่นกายสาวหอมหวานและเรือนกายนุ่ม นิ่มมันกำลังจะฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น
“ไม่สนใจฉันจริงๆเหรอ ฉันว่าคุณกำลังปากไม่ตรงกับใจนะคะคุณทนาย” ชมพูแพรเอ่ยเสียงล้อเลียน พลางกระตุกยิ้มมุมปากยิ่งได้เห็นเขาดูประหม่าเพราะเธอ มันทำให้หญิงสาวยิ่งแกล้งเบียดเรือนกายอวบอิ่มเข้าไปอีกจนได้ยินเสียงวายุ หอบหายใจแรง เหมือนต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองอย่างสูง

 
ห้ามแตะต้องน้องสาวฉันนะ!”     
“ถ้าฉันพอใจซะอย่างใครก็ห้ามไม่ได้” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเยียบเย็นอย่างไม่สนใจ
“คุณ!” เธอถลึงตาใส่ เพราะไม่รู้จะว่าเขายังไงดีแล้ว
“แต่ถ้าพี่สาวอยากเสนอตัวแทนน้องสาวฉันก็ยินดีรับนะ”
เสียงห้าวบอกราบเรียบ พลางส่งรอยยิ้มอำมหิตแบบเป็นต่อมาให้ และเมื่อได้ยินคำพูดของเขา นิรชาเลยมองเขาแบบตาโตตกใจแล้วกลืนน้ำลายฝืดเฝื่อนลงลำคอที่แห้งผาก หัวสมองหมุนติ้วแทบเป็นลูกข่าง
ทักษ์ดนัยมองหญิงสาว ที่กำลังเอาแต่ยื่นนิ่งเงียบด้วยสีหน้าจืดเจื่อนไร้สีเลือด แล้วจึงถามต่อ “ว่าไงถ้าเธอยอมรับข้อเสนอของฉัน มาเป็นผู้หญิงของฉันแล้วนรินทิพย์จะปลอดภัย ฉันจะไม่แตะต้องน้องสาวเธอแม้แต่ปลายเล็บ จะเลิกยุ่ง เลิกติดต่อ เลิกให้ความหวังทุกอย่าง…และไม่พาขึ้นเตียง”
เผียะ!
นิรชาฟาดมือลงไปบนใบหน้าหล่อเหลาเสียงดังฉาดเต็มแรงแทนคำตอบ พลางส่งสายตาชิงชังไปให้อีกฝ่าย ก่อนจะแค่นเสียงพูดลอดไรฟันด้วยความรู้สึกโกรธจัดอัดอั้นแบบคนไร้ทางสู้
“ข้อเสนอของคุณ คือเรื่องชั่วช้าใต้สะดืออย่างนั้นสินะ”
“เข้าใจง่ายดีนี่ แต่มันเป็นเรื่องชั่วช้าที่ไหนกันเล่า คนจะเอากันมันแปลกตรงไหน แล้วไหนทำเป็นปากเก่งบอกผ่านผู้ชายมาเป็นสิบ มาให้ผัวคนแรกคืนทุนหน่อยจะเป็นไรไป”