ชุด จอมมารเจ้าเสน่ห์ 3 เล่ม : 1.จอมมารไร้หัวใจ 2.จอมมารร้อยเล่ห์ 3.จอมมารร้ายหัวใจ ธราลิน ไลต์ ออฟ เลิฟ

 เรื่อง            ชุด จอมมารเจ้าเสน่ห์ 3 เล่ม : 1.จอมมารไร้หัวใจ 2.จอมมารร้อยเล่ห์ 3.จอมมารร้ายหัวใจ     

 ผู้แต่ง            ธราลิน

 สำนักพิมพ์   ไลต์ ออฟ เลิฟ

ชุด จอมมารเจ้าเสน่ห์ 3 เล่ม

1.จอมมารไร้หัวใจ

2.จอมมารร้อยเล่ห์

     3.จอมมารร้ายหัวใจ  

จอมมารไร้หัวใจ

นิลตา ไม่คิดสักนิดว่าการที่เธอตัดสินใจช่วยเหลือเจ้านายซึ่งเปรียบเสมือนพี่ชายนอกไส้อย่าง

‘พี่แม็กซ์’ ด้วยการแอบอ้างเป็น ‘เมีย’ (กำมะลอ) ของเขาจะทำให้เธอต้องตกที่นั่งลำบากแบบนี้

ซ้ำร้ายยังต้องมาเจอกับญาติผู้พี่ของเจ้านายที่ให้ตายเถอะ...ผู้ชายอะไร ‘น่าฟัด’ เป็นบ้า!

ธราวิช ชายหนุ่มผู้มีดีทั้งหน้าตาและฐานะ ทั้งยังเป็นทายาทเจ้าของโรงแรมและรีสอร์ตชื่อดังแห่งเกาะภูเก็ต

ตัดสินใจบินมาถึงกรุงเทพฯ เพื่อพิสูจน์ว่าญาติผู้น้องหรือ ‘ไอ้แม็กซ์’ ไม่ได้มีเมียจริงอย่างที่กล่าวอ้าง

และเพื่อพิสูจน์ว่าผู้หญิงที่เขาถูกตาต้องใจตั้งแต่แรกพบอย่าง ‘นิลตา’ ไม่ใช่เมียของอีกฝ่ายจริงๆ

เขาจึงจำต้องเอาตัวเข้าแลกแบบไม่คิดจะกั๊ก ก็ให้มันรู้ไปสิว่าทั้ง ‘หล่อ’ ‘รวย’

แถมลีลา ‘แจ่ม’ อย่างเขาจะแพ้ญาติผู้น้องของตัวเอง!

“ฉะ...ฉันเป็นเมียพี่แม็กซ์นะ” นิลตาว่าเสียงสั่น

เขาจึงหยุดชะงักพร้อมจับจ้องหน้าเธอนิ่งแววตาคู่คมวาววับก่อนจะยกมุมปากขึ้น

“รู้ไหม ผมไม่ชอบสิ่งที่ได้ยินเท่าไร”

“งะ...งั้นก็ปล่อยฉันสิ” นิลตาพยายามดันตัวออกห่างจากอ้อนแขนของเขา แต่ชายหนุ่มกลับรัดเธอแน่นขึ้น

“ไม่” ธราวิชปฏิเสธพลางก้มหน้าลงมาซุกซบที่ต้นคอของเธอ

“คุณสัญญาแล้วนะ” หญิงสาวพยายามทางรอด แต่เขาก็ปฏิเสธกลับมา

“มันเปลี่ยนแล้ว”

“ได้ไง” นิลตาเริ่มดิ้นรนมากขึ้น ขณะส่งเสียงโวยวายทั้งที่แทบหาเสียงตัวเองไม่เจอ

เพราะชายหนุ่มเริ่มซุกไซ้ไปตามแนวคางและแก้มนวลเนียนอย่างหลงใหล ก่อนจะซบลงบริเวณแอ่งชีพจรของเธอ

“คะ...คุณต้องรักษาสัญญาคุณวิช”

“สัญญาผมเป็นคนร่าง ผมก็ต้องยกเลิกมันได้จริงไหม” ธราวิชเงยหน้าขึ้นว่าด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

นัยต์ตาสีดำขลับเข้มขึ้นกว่าเดิม

“คุณมันเจ้าเล่ห์” นิลตาว่าพลางสะบัดตัวอีกครั้งด้วยความโกรธ “ปล่อยฉันนะ!”

“คุณก็น่าจะรู้ว่า...ไม่” ธราวิชว่าชัดถ้อยชัดคำพลางยกยิ้มนัยต์ตาพราว

“และแน่ใจหรือว่าอยากให้ปล่อย ความจริงคุณก็อยากเหมือนกันแหละ!”

จอมมารร้อยเล่ห์

ใครจะเชื่อว่าสาวสวยรวยเสน่ห์อย่าง  มยุริน จะต้องมาตกที่นั่งลำบากเพราะคำขอของผู้มีพระคุณ

เรื่องราวทุกอย่างจะไม่วุ่นวายขนาดนี้เลย ถ้าหลานชายที่ "คุณท่าน" 

เอ่ยปากขอร้องให้เธอช่วยไปเป็นเลขาฯ ส่วนตัวให้

จะไม่ใช่ผู้ชายคนเดียวกับที่เคยปฏิเสธดอกไม้ของเธอในวัยเด็ก!

เมธาวัฒน์ "เมีย" และเขารู้ดีว่าผู้เป็นตากำลังวางแผนอะไรอยู่

แต่ก็มั่นใจเป็นที่สุดว่าจะไม่มีวันหลงติดกับง่ายๆ

ทว่าสุดท้ายชายหนุ่มก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน

เมื่อผู้หญิงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าช่างแตกต่างจากภาพที่คิดไว้หลายเท่าตัว

เพราะนอกจากเธอจะไม่จืดชืดเป็นเต้าหู้แผ่นอย่างที่คิดแล้ว

แม่เจ้าประคุณยัง "น่ากิน" เสียจน "จอมมารร้อยเล่ห์"อย่างเขา

ต้องงัดทุกกลยุทธ์ที่มีออกมาใช้แบบเต็มพิกัด!

"ผมตั้งใจจะจีบคุณแบบคนทั่วไปเขาทำกันแล้ว

แต่ดูเหมือนคุณจะไม่ชอบ ผมเลยคิดว่าจะไม่ทำมันอีก"

"ดีค่ะ" มยุรินแสร้งยิ้มหวานให้ทั้งที่รู้สึกไม่ดีกับท่าทีของเขาเลย

นาทีนี้เธอควรจะรีบเดินออกจากห้องให้เร็วที่สุด

"ว้าย!"

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคิดช้าไป เพราะยังไม่ทันได้ก้าวไปไหน

ก็ต้องร้องโวยวายออกมาเสียก่อน

เนื่องจากเมธาวัฒน์เข้ามารวบตัวด้วยความรวดเร็วก่อนจะอุ้มเธอ

ไปโยนลงบนโซฟาตัวยาวอย่างไม่ปรานี

แม้จะตกใจกับการกระทำที่ไม่คาดคิด

แต่มยุรินก็รู้ตัวดีว่าเธอต้องหนีจึงพยายามดีดตัวลุกขึ้น

แต่ก็ไม่ทัน เพราะเมธาวัฒน์ล้มตัวลงทับไว้ด้วยร่างกายของเขาเสียก่อน

"คุณจะทำบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ!"

"ไม่" เมธาวัฒน์ปฏิเสธ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มวาววับด้วยความมุ่งมั่น

"ในเมื่อคุณไม่ชอบให้ผมจีบแบบเบสิก

ก็เอาแบบแอดวานซ์ไปเลยแล้วกัน"

"คุณมันหน้าด้านหน้าทน คนเขาไม่สนแล้วยังจะบังคับ"

มยุรินก่นด่าด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ หน้าตาแดงก่ำ แต่เขากลับไม่สนใจ

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณแม็กซ์"

"ปล่อยแน่"

เมธาวัฒน์บอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

นัยน์วาววับยามจับจ้องริมฝีปากสีแดงสดของเธออย่างไม่วางตา

เวลานี้ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเขาก็ไม่คิดจะสน

เพราะมีเป้าหมายที่น่าสนใจกว่าอยู่ตรงหน้าแล้ว

"แต่ต้องหลังจากที่ผมได้ลงโทษผู้หญิงใจร้ายอย่างคุณแล้วนะ"

จอมมารร้ายหัวใจ

ภูมิภัทร จักรนเรศวงษ์ ทายาทคนโตของมหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจส่งออกอันดับหนึ่งของประเทศ

ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาและฐานะ

แต่ต้องมีเหตุให้รับผิดชอบน้องสาวของเพื่อนทรยศด้วยการจดทะเบียนสมรส

เพราะเธอคือหนามยอกใจของเขา ภูมิภัทรจึงส่งให้หญิงสาวไปอยู่ไกลหูไกลตา

ทว่าเมื่อภรรยาที่เขาประกาศปาวๆ ว่ารังเกียจนักหนา

คิดจะตีปีกโบยบินไปซุกซบผู้ชายคนใหม่พร้อมกับขอยื่นใบหย่า

มีหรือคนอย่างเขาจะยอม ชายหนุ่มจึงต้องประกาศความเป็นสามีทั้งนิตินัยและพฤตินัยให้รู้กันทั่วว่า

'นี่แหละเมียเขา ใครอย่าแตะ'

เกวลี ต้องเจ็บปวดกับการรักสามีในนามของเธอเพียงข้างเดียวมานานหลายปี

เธอถูกทิ้งร้างให้อยู่แต่ในไร่ส้มราวกับภรรยาบนหอคอย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร

เธอก็ยังเป็นได้แค่ผู้หญิงน่ารังเกียจสำหรับเขา

หญิงสาวจึงตัดสินใจละทิ้งหอคอยเพื่อไขว่คว้าอิสระและยอมตัดใจจากเขาเสียที

ทว่ามันกลับไม่ง่ายอย่างที่หวัง เพราะจอมมารอย่างภูมิภัทรไม่คิดจะปล่อยมือ

แถมยังกลับมาทวงคืนความเป็นสามี และกักขังเธอไว้โดยมีเขาเป็นผู้จองจำ

"ปล่อยฉันนะ"

"ไม่ปล่อย ยังไงฉันต้องคิดค่าเสียหายก่อน

เตือนแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าริอ่านทำมารยามาขึ้นเตียงกับฉัน

และถ้ารู้ตัวว่าชอบนอนละเมอ

ทำไมถึงไม่แต่งตัวให้เรียบร้อย อย่างนี้มันจงใจยั่วกันชัดๆ"

เกวลีใจหายวาบเพราะรู้ว่าเธอกับเขาอยู่ในสภาพที่ล่อแหลมแค่ไหน

"ไม่น่าลืมใส่บราตอนนอนเลยยัยงาม"

เธอเคยชินกับการนอนคนเดียว จึงไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในเพราะรู้สึกอึดอัด

แล้วใครจะคิดว่าจู่ๆ จะลอยมานอนอยู่บนอกเขาด้วยสภาพเปลือยหน้าอกกันล่ะ

"ไหนบอกว่ารังเกียจ ไม่อยากแตะให้เป็นอัปมงคลต่อชีวิตไง

ลูกผู้ชายเขาไม่กลับคำกันนะคุณภูมิ ปล่อย"

"ไม่รู้หรือไง บางครั้งคนเราก็ชอบลักลอบแหกกฎ อะไรที่มันท้าทายมักจะหอมหวานเสมอ"

ภูมิภัทรตีหน้าตายพูด เมื่อโอกาสมาถึงแล้ว...มีหรือที่เขาจะยอม

"เธอผิดเองที่คิดยั่วฉันแต่เช้า ทำแล้วอย่าคิดว่าจะรอดไปได้ง่ายๆ ถึงเวลาจ่ายค่าเสียหายแล้ว"

"ไม่...ฮื้อ..."