เพรงพรหมข้ามภพ ชุด ลิขิตเหนือกาล ศศิภา ศศิอักษร

เรื่อง             เพรงพรหมข้ามภพ ชุด ลิขิตเหนือกาล
ผู้แต่ง            ศศิภา
สำนักพิมพ์     ศศิอักษร

หล่อนได้พบเหตุการณ์ประหลาด เขาคนนั้นเป็นใคร

ไยจึงปรากฏตัวต่อหน้าหล่อนและบอกหล่อนว่า

หล่อนคือเจ้าสาวของเขาที่หายตัวไปเมื่อสามปีก่อน!
หล่อน...หน้าตาเหมือนเจ้าสาวของเขา
เจ้าสาวที่เขาจำเป็นต้องแต่งงานด้วย
เขาไม่เคยพิศวาสสตรีผู้นั้น
แต่กับสตรีผู้นี้...สตรีท่าทางประหลาด พูดจาภาษาแปร่งหู
อีกทั้งยังกระโดกกระเดก ห้าวหาญราวบุรุษ
กลับทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดแผกไปจากเดิม

มองสบตากันและกัน คนหนึ่งสั่นศีรษะจนผมกระจัดกระจาย แล้วโพล่งออกมาด้วยเสียงอันดัง 'ตาฝาด! ตาฝาดแน่ๆ!'ส่วนอีกคนทำเพียงขมวดคิ้วแล้วทอดถอนใจ
'ไม่ว่าหล่อนจักเป็นใคร จักใช่แม่วาดฤๅไม่ ก็จงไปเสียเถิด ผีจงอยู่ส่วนผี อย่ามาหลอกหลอนผู้คนให้มีบาปติดตัวอีกเลย'
คนถูกหาว่าเป็นผีเบิกตาโตเท่าไข่ห่าน ตาวาวจ้า ก่อนจะลืมตัวก้าวเท้าสวบๆเข้าไปหาเขา ทั้งที่เพิ่งถอยหนีหยกๆก่อนหน้านี้
'ใคร! คุณว่าใคร? ฉันไม่ใช่ผีนะ คุณนั่นแหละ...ผี!'
หล่อนหงุดหงิดเสียจนไม่คิดจะหาคำตอบว่าอีกฝ่ายจะเป็นผี เป็นเพียงภาพลวงตา หรือหล่อนเห็นภาพหลอนและกำลังสติเลอะเลือน
'ผีตัวโตหัวโต หน้าตาอย่างกะยักษ์!'
กว่าจะรู้ตัวว่าเผลอด่า 'ผี' ไป ทุกคำพูดก็พรั่งพรูออกไป ไม่อาจห้ามทันเสียแล้ว ครั้นเห็นอีกฝ่ายขบกรามแน่นราวกับโมโมเป็นนักหนา หล่อนก็ใจหายวาบ
ตายละวา่! คราวนี้จะโดนผีหักคอเสียแล้วกระมัง ไอ้ข้าว!