บ่วงมุลลา พุดน้ำบุษย์ อิงค์ INK

เรื่อง                     บ่วงมุลลา   

ผู้แต่ง                    พุดน้ำบุษย์

สำนักพิมพ์            อิงค์ INK

 “ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ  มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอก”
            “เรื่องจริงอะไร...เรื่องจริงที่ว่าคุณเคยฝันเห็นเรื่องราวในอดีต  เคยฝันเห็นย่าเทียดแก้วบุหงา  เคยฝันเห็นตัวเองเป็นคุณบัวบุหรง  เคยฝันเห็นผมเป็นขุนปราบพันศึกคนรักของคุณบัวบุหรงใช่หรือไม่”
            เสียงปราบภัยตะโกนออกมาลั่นการควบคุมตัวเองหลุดลอย  ไม่สนใจสายตาปรามของมารดาแม้แต่น้อย
            “ไม่ใช่...มันไม่จริง  ฉันไม่เคยฝันแบบนั้น”
            “คุณเลิกหลอกตัวเองสักทีเถอะหนูบัว  ที่เราต้องพรากจากกันเป็นร้อยปีมันยังไม่พออีกหรือ”
            ไม่ใช่แค่คุณช่อแก้วเท่านั้นที่ตกใจกับคำพูดของคนเป็นลูกชาย  ศศฉัตรด้วยก็เช่นเดียวกัน  ไม่คิดว่าปราบภัยจะรู้เรื่องนี้ด้วย
            “คุณมันบ้าไปแล้ว”
            “ใช่ผมมันบ้า...ผมเชื่อความฝันที่ย่าเทียดแก้วบุหงาพยายามให้ผมได้รับรู้คุณไม่สงสัยหรือหนูบัวว่าทำไมคุณถึงหน้าเหมือนย่าเทียดบัวบุหรงมากขนาดนี้  และผมทำไมถึงเหมือนขุนปราบพันศึกราวกับคนเดียวกัน  คุณไม่เอะใจบ้างหรือหนูบัว  หรือว่าคุณคิดจะผลักไสผมให้ไปจากชีวิตคุณ  เหมือนที่คุณบัวบุหรงปฏิเสธที่จะแต่งงานกับขุนปราบพันศึก  เพียงเพราะอยากช่วยให้คุณย่าเทียดแก้วบุหงาได้สมหวัง  จนลืมนึกถึงหัวอกของขุนปราบพันศึก”
            น้ำเสียงของปราบภัยสั่นพร่า  ราวกับสะเทือนใจกับคำพูดของตัวเอง  เช่นเดียวกับศศฉัตร  ดวงตาแดงก่ำคลอด้วยหยาดน้ำ  มองหน้าปราบภัยด้วยประกายตัดพ้อเอ่ยออกมาเสียงสั่นพร่า
            “นึกถึงหัวอกขุนปราบพันศึกหรือ...แค่คุณบัวบุหรงปฎิเสธที่จะแต่งงานขุนปราบพันศึกกลับเอ่ยปากขอแต่งงานกับคุณแก้วบุหงาอย่างทันควัน  ด้วยอ้างว่าแค่ประชดคุณบัวบุหรง  นี่หรือหัวใจของคนที่รักกัน  หากรักกันจริงขุนปราบพันศึกคงไม่ทำเช่นนั้น  แล้วจะมาตัดพ้อต่อว่าคุณบัวบุหรงอยู่ทำไม  ในเมื่อท่านขุนเป็นคนเลือกให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเอง”