ชุด แสนรัก 2 เล่ม : 1.หนึ่งในหทัย 2.ยอดชีวัน ศศิภา ศศิอักษร

เรื่อง               ชุด แสนรัก 2 เล่ม : 1.หนึ่งในหทัย 2.ยอดชีวัน 
ผู้แต่ง             ศศิภา   
สำนักพิมพ์     ศศิอักษร


 

หนึ่งในหทัย

เมื่อโชคชะตาลิขิตให้รสสุคนธ์ก้าวเข้ามาอาศัยอยู่ในวังดิลบุตร

และอยู่ในความปกครองของพันตรีหม่อมเจ้าเจตนิพิฐ

ความรักจึงบังเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว

พี่นี้รักเจ้าดั่งแก้วตา

รักดั่งตะวันหลงรักผืนฟ้า

รักเกินกว่าใครในโลกหล้า

รักเหลือคณา เป็นรักเดียวในดวงใจ

ได้โปรดอย่าไปรักใคร

โปรดมอบหัวใจให้พี่ถนอม

โปรดเก็บรอยยิ้มไว้ให้พี่มอง

เก็บใจเราสองไว้เคียงคู่กัน

'วันนี้เธอเป็นภรรยาของฉัน เป็นของเจตนิพิฐ ดิลบุตร แปลกหรือหากสามีอยากแสดงความรักต่อภรรยา...ให้สมกับที่เฝ้าอดทนรอมาหลายปี'
'ปล่อยเถอะเพคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า'
'ในบ้านของเรา และในฐานะภรรยาของฉัน ถ้าฉันอยากกอด อยากจูบเธอ คงไม่เป็นไรหรอกกระมัง' ทรงย้ำถ้อยตรัสด้วยการประทับปลายนาสิกลงบนขมับของคนในอ้อมกอด
'และใครที่เธอว่าก็เป็นคนของฉันทั้งนั้น' ทรงเลื่อนริมพระโอษฐ์มาที่ริมใบหูของเธอ กระซิบแผ่ว 'วันนี้เธอเป็นภรรยาของฉัน เป็นของเจตนิพิฐ ดิลบุตร แปลกหรือหากสามีอยากแสดงความรักต่อภรรยา...ให้สมกับที่เฝ้าอดทนรอมาหลายปี'
ไม่ทันให้เธอได้ตอบรับ ปฏิเสธ หรือคัดค้านใดๆ ทรงแสดงให้เห็นถึงความรักด้วยการประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากของเธอ แนบแน่น เนิ่นนาน จนเธอแทบหลอมละลาย

        ยอดชีวัน               

   เมื่อผู้เป็นหลานหนีการแต่งงานหม่อมเจ้าอัครดนัยจึงแก้ปัญหาด้วยการแต่งงานแทน
คนหนึ่งแอบรักมาเนิ่นนาน อีกคนกลับปิดบังหัวใจตนเองตลอดมา
งานวิวาห์ที่เกือบจะล่มจึงกลายเป็นวิวาห์หวาน
ของคู่บ่าวสาวที่(ดูเหมือน)ไม่อยากแต่งงานกันซะงั้น

‘แกจะจัดการปัญหานี้ยังไงดนัย’ ใช่แต่สุรเสียงที่เคร่งเครียด แม้แต่สีพักตร์และแววเนตรยังจับจ้องน้องชายของผู้เป็นสหายอย่างคาดคั้น

‘ไอ้กฤตหลานแก จู่ๆ ก็หนีการแต่งงานไปแบบนี้ แล้วลูกสาวของกันจะทำยังไง กันอุตส่าห์ไว้ใจยกยายหนูอินให้ แต่...’ พูดได้เพียงนั้นก็ถอนทัยหนักหน่วง แล้วหันพักตร์ไปทางอื่น ไม่อาจทนมองหน้าอีกฝ่ายได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว

เขาผู้นั้นก้าวออกมายืนกลางห้อง สองหัตถ์ไพล่ไว้ทางเบื้องปฤษฎางค์ อังสาตั้งตรง ปลายพระหนุเชิด อีกทั้งแววตายังแน่วแน่เมื่อตรัสว่า

‘ผมรับผิดชอบเอง’

หม่อมเจ้าเจตนิพิฐหันกลับมามอง ดวงเนตรยังเคร่งเครียด

‘ยังไง แกจะจัดการปัญหานี้ยังไง’
‘ผมจะแต่งงานกับหนูอินเอง’

ประโยคนั้นทำให้ห้องทั้งห้องเงียบสงัด หม่อมรสสุคนธ์ตื่นตะลึงจนเกือบทำยาหอมที่ถือไว้ร่วงหล่น ส่วนหม่อมราชวงศ์อินทุอร ดิลบุตรผู้เป็นเจ้าสาวในวันนี้...จากที่ร้องห่มร้องไห้ตาแดงก่ำแสนน่าสงสาร กลับลุกพรวด ยืนเบิกตากว้าง อ้าปากค้างอย่างคาดไม่ถึง

‘อะไรนะเพคะ อาดนัยตรัสว่าอะไร อินได้ยินไม่ชัด’

หม่อมเจ้าอัครดนัยสูดลมหายพระทัยลึก สาวบาทมาหยุดยืนตรงหน้าหล่อน ดวงเนตรจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตที่มีแวววูบไหวชัดเจน

‘ฟังไม่ผิดหรอกหนูอิน อาจะแต่งงานกับหนูอินเอง’ ทรงโน้มพักตร์เข้าไปใกล้ กระซิบข้างหูหล่อน ‘หนูอินคงไม่รังเกียจคนแก่อย่างอาหรอกใช่ไหม’