ชุด มนตร์ 2 เล่ม : 1.มนตร์อธิษฐาน Make A Wish 2.มนตร์ทับทิม Magic Ruby Kalthida(กัลฐิดา) ทำมือ

เรื่อง           ชุด มนตร์ 2 เล่ม : 1.มนตร์อธิษฐาน Make A Wish 2.มนตร์ทับทิม Magic Ruby

ผู้แต่ง           Kalthida(กัลฐิดา)

สำนักพิมพ์    ทำมือ

 
นิยายชุด ‘มนตร์สื่อรัก’ มีทั้งหมด 3 เล่ม ได้แก่

1.    มนตร์อธิษฐาน (Make a Wish)
2.    มนตร์ทับทิม (Magic Ruby)
3.    มนตร์นิรมิต (Miracle Mirror)

ทั้งสามเล่มไม่ได้มีเนื้อหาติดต่อกัน สามารถอ่านแยกเล่ม หรืออ่านสลับลำดับกันได้ แต่คงจะดีที่สุด หากทุกคนจะได้ยิ้มไปกับเรื่องราวของแมวจอมป่วนกับรักแสนวุ่นวายของคนสามคู่

มนตร์อธิษฐาน (Make a Wish)

“พี่แพทมองหน้าพัตรทำไมคะ ไอติมเปื้อนหน้าพัตรเหรอ” พัตรพิมลถามพร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดแก้มอย่างกังวล
“เปล่า ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ เราก็ไม่ได้กินมูมมามตรงไหน” พัตรตอบพร้อมกับหัวเราะในลำคอ และนึกดีใจที่อีกฝ่ายไม่นึกเอะใจว่า เขากำลังสงสัยเรื่องไม่เป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวเธอ
“ก็พี่แพทมองหน้าพัตร จนไอติมละลายหมดแล้วน่ะสิ หรือว่าไม่ชอบกิน ผู้ชายมักไม่ชอบกินไอติมใช่ไหมคะ ก็พัตรบอกแล้วว่าไม่ต้องเลี้ยงหรอก พัตรแค่จะซื้อเอากลับไปที่หอเท่านั้นเอง”
‘ซึ่งมันก็เป็นของท่านพาชต์ แมวเจ้ายศเจ้าอย่างตัวนั้นด้วย’ พัตรพิมลคิดต่อในใจอย่างรู้สึกผิดกับรุ่นพี่ตรงหน้า ที่พอเธอขอแวะก็บอกว่าจะเลี้ยง
“เอาน่า วันนี้พี่อารมณ์ดี” พัตรตอบยิ้มๆ
“งั้น ถ้าวันไหนพี่แพทอารมณ์ดีอีก รีบโทร. หาพัตรนะคะ พัตรจะได้กินฟรีอีก” พัตรพิมลตอบอย่างขำๆ พลางคิดต่อว่า พี่ชายคนใหม่นี้ท่าทางจะเจ้าชู้ไม่เบา หล่อขนาดนี้ หน้าที่การงานก็ดี แถมใจป้ำ สาวๆ คงติดตรึม
“กะจะถล่มพี่เหรอ”
“เปล่า นะคะ พัตรแค่พูดเล่นค่ะ พัตรไม่ให้พี่แพทเลี้ยงบ่อยๆ หรอกค่ะ เกรงใจตายเลย เพิ่งรู้จักกันไม่เท่าไรก็ให้พี่แพทเลี้ยงทั้งข้าว ทั้งไอติม ค่าเสียหายเรื่องแว่นก็ยังไม่ได้จ่าย ขอบคุณมากนะคะ” พัตรพิมลพูดพร้อมยกมือไหว้ชายหนุ่มเพื่อแสดงว่าเธอรู้สึกขอบคุณเขาจริงๆ
“ไอ้ขอบคุณน่ะก็ดีอยู่หรอก แต่อย่าไหว้ได้ไหม รู้สึกเหมือนแก่ขึ้นเยอะเลย พี่อายุมากกว่าพัตรเท่าไรเชียว”
พัตร เอ่ยอย่างเขินๆ นานมาแล้วที่เขาไม่ได้รับไหว้ใครในฐานะคนธรรมดา ครั้งสุดท้ายก็คงตอนเรียนจบมหาวิทยาลัยใหม่ๆ แล้วไปเลี้ยงน้องละมั้ง ส่วนใหญ่ทุกคนไหว้เขาก็เพราะเขาเป็นประธานบริษัท
“แล้วพี่แพทอายุเท่าไรล่ะคะ พัตรปีนี้ก็...ยี่สิบสอง”
คราว นี้คนที่คิดว่าตัวเองแก่กว่าอีกฝ่ายไม่เท่าไรเกือบสำลักไอศกรีมที่เพิ่งตัก เข้าปากไปหมาดๆ ก่อนจะเงยขึ้นมองหน้าพัตรพิมลอีกครั้งอย่างเต็มๆ ตา
“ยี่สิบสองเหรอ อืม ก็เพิ่งเรียนจบนี่นะ”
“ค่ะ ทำไมคะ”
พัตรส่ายหน้าอย่างนึกขำ “เปล่าหรอก ถ้าอายุขนาดพัตร ก็คงสมควรไหว้พี่ละมั้ง เฮ้อ เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ”

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...
พัตรแย้มยิ้มเมื่อเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอ “ว่าไง พิภพ วันนี้วันหยุดเรานะ ไหนว่าให้เราพักผ่อนไง”
“ผม ก็อยากให้คุณพักผ่อน แต่คุณรัศมีจันทร์คงไม่คิดอย่างนั้น เธอโทร. หาผมทุกๆ ห้านาทีเพื่อให้ผมติดต่อท่านประธานให้ได้” พิภพตอบกลับมาเสียงนิ่ง แต่คนที่ทำงานด้วยกันมานานรู้ว่า เลขาฯ คู่ใจกำลังขำมากกว่าเครียด
“เราอยู่ในโรงหนัง เลยปิดโทรศัพท์”
“อ้อ ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่คุณรัศมีจันทร์สงสัยก็คงเป็นเรื่องจริง”
พัตรเลิกคิ้ว “เรื่องอะไร”
“คุณกำลังติดพันหญิงสาวปริศนาคนหนึ่ง”
แค่ได้ยินพิภพตอบเสียงนิ่งๆ กลับมาอย่างนั้น พัตรก็หลุดหัวเราะออกมาชุดใหญ่
“รัศมิ์พูดอย่างนั้นเหรอ ท่าทางแผนนี้จะได้ผลนะ”
“แผน? ตกลงหญิงสาวผู้โชคดีที่สุดในประเทศไทยคนนั้นได้ถือกำเนิดขึ้นแล้วหรือพัตร”
พิภพล้อเพื่อนสนิทอย่างขำๆ ด้วยถ้อยคำตามที่เคยมีในบทความข่าวซุบซิบที่ชอบเขียนแซวไว้ว่า
‘หญิงสาวที่ได้หัวใจของ พัตร โกสิทธิสกุล ไปครองคงเป็นหญิงสาวที่โชคดีที่สุดในประเทศไทย’
พัตรอมยิ้มขณะที่ตอบไปด้วยคำพูดแฝงเลศนัยว่า
“ถ้าอายุสักยี่สิบสองเนี่ย จะมีใครหาว่าเราเลี้ยงต้อยไหม”

 มนตร์ทับทิม (Magic Ruby)
“ถึงแล้วนะครับ คุณมิ้น”
กึก!
มินตราลืมตาขึ้นอีกครั้งพร้อมกับรถไฟฟ้าเข้าเทียบชานชาลาปลายทาง บานประตูเปิดออก ผู้โดยสารที่เหลืออยู่ต่างพากันลุกเดินออก แต่มินตรายังคงนั่งนิ่งอยู่ข้างมรรค
“คุณมิ้น เราต้องออกจากรถไฟแล้วนะครับ” มรรคเอ่ยเตือนพลางลุกขึ้นดึงมินตราให้ลุกขึ้นด้วย
“ค่ะ ค่ะ”
“เฮ้อ! คุณนี่จริงๆ เลย ผมก็นึกว่าคุณอยากแวะไปที่ไหน สรุปคือแค่อยากนั่งรถไฟเล่นเท่านั้นเหรอครับ เราคงต้องขึ้นไปสแตมป์บัตรจอดรถก่อนแล้วค่อยนั่งย้อนกลับ คราวนี้คุณห้ามปฏิเสธให้ผมไปส่งคุณแล้วนะ” มรรคร่ายยาวไม่หยุด แต่พอรู้สึกว่ามินตราไม่ตอบโต้เลย แถมยังปล่อยให้เขาจูงมือพาเธอเดินขึ้นบันไดเลื่อนแต่โดยดี ชายหนุ่มจึงหันไปมองหญิงสาวที่อยู่ในสภาพราวกับกำลังช็อกกับอะไรบางอย่าง
“คุณมิ้น”
“คะ คะ?”
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
มินตราส่ายหน้า ขณะเงยหน้าขึ้นสบตามรรค
“ครับ? มีอะไรหรือเปล่า”
“บางทีนะคะ บางทีอาจจะดีก็ได้ และมันอาจทำให้ฉันเข้าใจอะไรๆ ได้มากขึ้น” มินตราพึมพำอย่างเหม่อลอย
“อะไรนะครับ” มรรคถามอย่างไม่เข้าใจ
มินตรากำมือเขาที่กุมมือเธอไว้ แล้วพูดสีหน้าจริงจังว่า
“คุณกับฉัน เรา...มาคบกันเถอะค่ะ”