รอยยิ้มพิมพ์จันทร์ ชุด เรือนพระจันทร์ veerandah (วีรันดา) ทำมือ

เรื่อง             รอยยิ้มพิมพ์จันทร์ ชุด เรือนพระจันทร์         
ผู้แต่ง            veeranda(วีรันดา)
สำนักพิมพ์    ทำมือ

ชุด เรือนพระจันทร์ 4 เล่ม ประกอบด้วย
1.เพียงจันทร์ฟ้าพราว
2.รอยยิ้มพิมพ์จันทร์ 
3.พลอยจันทร์พันดาว
4.พรพระจันทร์

นิยายรักของพระจันทร์ดวงที่ 2 ในชุดเรือนพระจันทร์


เพราะ ภารกิจลับของคุณยายสุดที่รักแท้ๆ จึงทำให้พระจันทร์ทั้งสี่ดวงอย่างพวกเธอเลยต้องจำยอมร่วมเล่น งานนี้ไม่ได้มีแค่มรดกเป็นของรางวัล แต่เป็นภารกิจที่ต้องเดิมพันด้วยหัวใจ

‘...ลุงน่ะเป็นคนนะ มีมือมีเท้า ถ้ายังไม่ตายก็สู้ชีวิตสักหน่อยเถอะ จะได้ไม่อายไอ้ด่างมัน...’

ณดลนอนยิ้มกับเพดานห้อง ลูกน้องของเขาต่างพูดกันบ่อยครั้งว่าทำไมเขาถึงไม่สนใจหาผู้หญิงมาอยู่ข้างกาย เพื่อแก้เหงาบ้าง ทุกคนต่างเดากันไปต่างๆ นานา บ้างก็ว่าเขาอาจจะยังรัก และตัดใจจากพิมพ์ประไพไม่ได้

แต่เขารู้นานแล้วว่า ในหัวใจของเขาไม่มีที่ว่างให้แก่ผู้หญิงคนไหนๆ อีกแล้ว ทุกพื้นที่ไม่ว่าจะในสายตา หัวใจ หรือแม้แต่สมองของเขา มันเติมเต็มไว้ด้วยใครคนหนึ่ง ที่ถึงแม้จะใจร้อนแต่ก็กล้าหาญ ขี้โวยวายแต่เต็มไปด้วยความจริงใจ หญิงสาวเจ้าของรอยยิ้มที่สวยกว่าใครๆ ที่เขาเคยรู้จัก

ชายหนุ่มพลิกตัวเหลือบตาไปมองพระจันทร์ที่มาปรากฏตัวอยู่นอกหน้าต่างห้องนอนของเขาทุกครั้งที่เป็นคืนวันเพ็ญ ก่อนจะหลับตาแล้วพบกับดวงจันทร์อีกดวงที่อยู่ในความทรงจำของเขาเสมอ

'ดวงจันทร์...ของเขาคนเดียว'



“นี่คุณ รู้ไหมไอ้คนสุดท้ายที่จงใจลวนลามฉันน่ะ กระดูกมันหักไปกี่ท่อน” พิมพ์จันทร์เงยหน้าขึ้นจ้องตาชายหนุ่มพลางขู่

“ฟังจากเสียงขู่ของคุณ คงเยอะน่าดู น่าจะนอนหยอดน้ำข้าวต้มไปอีกหลายเดือน” ณดลพูดติดตลก แต่ก็ยังไม่ปล่อยพิมพ์จันทร์อยู่ดี

“ถ้ารู้ คุณก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะพยายามเข้าใจ และถือว่าสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่นี้เป็นแค่การช่วยเหลือ” พิมพ์จันทร์พูดชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะเลื่อนมือลงไปแกะมือของชายหนุ่มออกจากสะโพกของเธอ

“ใช่ ที่ผมทำอยู่นี่เป็นแค่การให้ความช่วยเหลือ แต่ที่ผมกำลังจะทำ...อันนี้ผมจงใจ”

“ว่าไงนะ...อ๊ะ!”

วงแขนแข็งแรงของณดลรวบร่างหญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แขนขวารัดเอวของหญิงสาวจนแนบชิดกับสะโพกเขา พลางยกตัวเธอให้สูงขึ้น พิมพ์จันทร์ตกใจจึงเงยหน้าขึ้นเพื่อประท้วง แต่ก็ประจวบเหมาะกับใบหน้าของณดลที่ก้มลงมา

ริมฝีปากร้อนประกบเข้ากับริมฝีปากของหญิงสาว พิมพ์จันทร์ชกมือลงบนบ่าของชายหนุ่มแรงๆ หลายครั้ง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกรู้สา ณดลใช้มือซ้ายดันท้ายทอยของพิมพ์จันทร์ให้แหงนเงยขึ้นเพื่อรับสัมผัสจากเขาได้มากยิ่งขึ้น ปลายลิ้นของเขาตรงเข้าไปรับรู้รสชาติของเธอ

เขารอเธอมานานเกินไป เฝ้ามองเธอโดยที่เธอไม่รู้ถึงตัวตนของเขามานานเกินไป มัวแต่คิดว่าเขาต้องเป็นคนที่ยอดเยี่ยมพอจะคู่ควรกับเธอให้ได้ โดยที่ลืมนึกไปว่าหญิงสาวคนนี้ก็อาจมีคนหมายปองเธออยู่เช่นกัน ถ้าเขามัวแต่ชักช้าเธออาจหลุดลอยไป เขายอมให้เธอหักกระดูกทุกชิ้นที่มีก็ได้ แต่ขอให้เธอได้รับรู้ตัวตนเขาบ้างก็แล้วกัน

ณดลไม่เคยคิดว่าเขาเป็นคนขี้หึง แต่สองสามวันที่ผ่านมานี้ เขายอมรับอย่างไม่อายเลยว่า

'เขาเป็นคนขี้หึงมาก'