พบพักตร์บุษบา ชุด ดอกไม้ลายรัก เลอบัว ทำมือ

เรื่อง            พบพักตร์บุษบา ชุด ดอกไม้ลายรัก                              
ผู้แต่ง          เลอบัว
สำนักพิมพ์   ทำมือ

ราชาวดี หรือหนูดี คุณหนูคนสวยแห่งตระกูลมอนเตอโร แน่นอน! เธอสวย เธอบอบบาง เธอน่าทะนุถนอม  แต่เธอรั่ว และเธอก็ชอบอ่อย (ถึงจะเป็นการอ่อยระดับอนุบาลแต่ความหื่นของเธอระดับมหาลัยนะจะบอกให้)
    ส่วนเขา เจเดน ลูกชายคนโตและหัวเรือใหญ่แห่งตระกูลทารอสโซ แน่นอน! ความเป็นตัวตนของเขานั้นต่างกับเธอโดยสิ้นเชิง เรียกว่าไม่มีอะไรเหมือนกันสักนิดเลย แต่เขาก็สามารถเรียนรู้และเลียนแบบวิธีการอ่อยจากเธอได้ และได้ดีกว่าด้วย
    “เอื๊อก!”
    จากรอยยิ้มเป็นต่อแปรเปลี่ยนเป็นอ้าปากค้าง ตามมาด้วยการกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ ความมั่นใจที่มันเคยเต็มร้อย บัดนี้มันไม่มีแม้สักเปอร์เซ็นต์เดียว ให้ตายเถอะ! เธอแทบอยากจะกรี๊ดออกมาให้ลั่นบ้าน ทั้งๆ ที่ตัวเองตั้งใจจะมายั่วเขาแท้ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าเขามาเหนือชั้นกว่า ด้วยชุดที่วาบหวิวมากกว่า แล้วที่น่าเจ็บใจมากกว่านั้น มันดันเป็นชุดที่ไม่ลงทุนเอาซะเลยน่ะสิ แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว แต่มันเสียวไปถึงขั้วหัวใจ
    ‘นี่เราแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ แพ้ให้กับบ๊อกเซอร์แค่ตัวเดียวเหรอเนี่ย เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเหรอ ถ้าอย่างนั้นข้างในนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วน่ะสินอกจาก... โอ้ว...! ลมแทบจับ
    “โทษที! พอดีพี่เพิ่งออกจากห้องน้ำน่ะ”เขาบอกขณะกำลังยืนเช็ดผม แต่เดี๋ยวนะไอ้การยืนเช็ดผมเนี่ย ใครๆ เขาก็ทำกันรึเปล่า แต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ทำได้พิเศษกว่าใครๆ ก็ไม่รู้ ดูแล้วมันรู้สึกเซ็กซี่ขยี้ใจพี่ซะเหลือเกิน
    ‘ทำกันขนาดนี้ เอามีดมาแทงที่อกพี่เลยดีกว่า’
    “คืนนี้อากาศมันร้อนๆ นะว่าไหม” นี่มันประโยคคุ้นหูที่เธอเคยใช้กับเขามาก่อนนี่
    “แล้วเธอล่ะ...ร้อนรึเปล่า”
    “ค่ะ! กำลังร้อนได้ที่เลยค่ะ เรามากินกันเลยไหมคะ”เธอโบกมือพัดไปพัดมาใกล้ใบหน้าของตัวเอง
    “หิวเหรอ! ในห้องนี้ไม่มีอะไรให้เธอกินซะด้วยสิ...นอกจาก...พี่”
    “งั้นกินพี่ก็ได้ค่ะ”
    “เฮ้ย! ไม่ใช่ๆ หนูดีหมายถึง พี่น่ะกินไม่ได้ งั้นหนูดีขอออกไปหาอะไรกินในครัวดีกว่านะคะ”
    “ดึกป่านนี้แล้วคงไม่มีอะไรให้กินแล้วล่ะ แต่ถ้าเธอหิว พี่จะยอม...” เขาต้องบอกว่า ‘พี่จะยอมให้เธอกิน’ แน่ๆ เพราะงั้นเธอจึงรีบแทรกขึ้นมา
    “พี่เจอย่าแกล้งหนูดีแบบนี้สิ เกิดหนูดียับยั้งใจไม่ได้ เผลอกินพี่ขึ้นมาจริงๆ มันจะแย่นะคะ”
    “ฮ่าๆๆ คิดไปถึงไหนเนี่ยเรา พี่ก็แค่จะบอกว่า ถ้าเธอหิว พี่จะยอมลงไปอุ่นนมมาให้สักแก้วก็เท่านั้นเอง”

    ‘พระเจ้า! ทำไมเวลาที่ผู้ชายคนนี้ถือนมมันถึงได้ดูเซ็กซี่ขนาดนี้นะ ชักเลือกไม่ถูกแล้วสิว่าจะกินอะไรดี ระหว่างนมกับคนถือนม อ๊าย! เลิกฟุ้งซ่านเดี๋ยวนี้นะหนูดี’
    “อืม! อุ่นกำลังดี เธอก็ดื่มบ้างสิ หิวไม่ใช่เหรอ”
    “เอื๊อก...! หิวมากค่ะ” เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
    เจเดนถึงกับยิ้มกริ่ม พร้อมกับยกนมที่เหลือในแก้วขึ้นดื่มก่อน และไอ้การดื่มของเขานี่แหละที่ทำให้คุณเธอถึงกับอ้าปากค้าง ก็...ก็...ก็...ก็อกล่ำกล้ามโตของเขาน่ะสิ มันเลอะไปด้วยนมที่เขาจงใจทำหกเอาไว้
    “เอื๊อก...!”เธอกลืนน้ำลายให้กับการอ่อยที่เหนือชั้นกว่าของเขา
    “เอ้า! ทำไมไม่กินล่ะ นมพี่หมดแล้วซะด้วยสิ แต่พี่รู้สึกว่ายังไม่อิ่ม จะว่าอะไรไหม ถ้าพี่จะขอกินนมเธอบ้าง”
“...............”