ดั่งพรหมสันนิวาส ชฎายุ อิงอร

 เรื่อง                         ดั่งพรหมสันนิวาส   

 ผู้แต่ง                     ชฎายุ

 สำนักพิมพ์              อิงอร

เธอมาที่นี่คงเพราะพรหมสันนิวาส
แต่นี่มันประเทศไทยยุคพ.ศ. ๒๔๐๓ เชียวนะ
แล้วสาวยุคใหม่แก่นแก้วอย่างเธอจะทำให้คุณหลวงหนุ่มหล่อว่าที่สามีในอีกไม่กี่เพลา
และข้าทาสบ่าวไพร่ได้ปวดเศียรเวียนเกล้ากันขนาดไหนกันนะ
 
หญิงสาวค่อยๆ
โผล่ศีรษะขึ้นมาเหนือน้ำและเห็นสายตาคมที่จ้องตอบกลับมาเป็นอันดับแรก
“คุณหลวง” เอ่ยเสียงเบาเหมือนรำพึงกับตนเอง
“แม่ยี่หร่า” เสียงทุ้มดุ กังวาน และฟังชัดเจนเป็นที่สุด
เยอร์บีร่ายิ้มแหย ทำไมต้องมาเจอกับคุณหลวงในสภาพนี้ด้วยนะ
แต่.. ถ้าคิดในแง่ดีก็คงดีกว่าเจอพวกบ่าวผู้ชายเป็นโขยงล่ะนะ
“หล่อนลงไปว่ายน้ำรึ” ท่านถามและเธอก็ตอบ“ค่ะ ก็ทำนองนั้น”
“แล้วหล่อนจะขึ้นมาจากน้ำได้หรือยัง” ถามจัง “ฉันก็อยากจะขึ้นไปนะคะ”
“แล้วทำไมหล่อนไม่ขึ้นมา” เยอร์บีร่ายังซ่อนตัวอยู่ในกอบัว
โผล่แต่ส่วนหัวให้คุณหลวงเห็น
เธอก็โผล่ได้แค่นี้เท่านั้นแหละ หวังว่าน้ำในคลองนี่คงไม่มีปลิงนะ
หญิงสาวก็แช่อยู่ในน้ำมานานพอสมควรแล้วด้วย “ผ้านุ่งมัน... น่ะค่ะ”
เยอร์บีร่าตอบงึมงำเหมือนคนพูดปริ่มน้ำ
“หล่อนพูดอะไรนะ ฉันไม่ค่อยได้ยิน”
อายนะเนี่ย เยอร์บีร่าแก้มเรื่อทั้งที่ตัวเริ่มซีด
แต่เธอคงต้องยอมตอบคุณหลวงไปตามจริงแล้ว
“ผ้านุ่งอาบน้ำของฉัน มัน... หลุดหายไปค่ะ”
เยอร์บีร่ากลั้นใจร้องตอบเสียงดังจนคุณหลวงสะดุ้ง ท่านรีบมองซ้ายมองขวา
กลัวใครจะมาได้ยินเข้า
พลันใบหน้าหล่อเคร่งขรึมนั้นก็เหมือนจะแดงก่ำยิ่งกว่าเธอเสียอีก