เล่ห์รักภวินท์ ขยาทิมาต ทำมือ

เรื่อง               เล่ห์รักภวินท์

ผู้แต่ง             ขยาทิมาต

สำนักพิมพ์     ทำมือ

รยา...พี่ธารคนสวยที่อกหักจากแฟนหนุ่มที่เป็นเกย์ กำลังจะโชคดีได้รับของขวัญเป็นสัตว์สองเท้า (หรือ...เอ๊ะ จะเป็นสัตว์ปีกกันแน่นะ) ที่ทั้งเจ้าเล่ห์แถมเจ้าเสน่ห์โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ภวินท์...นกจิ๊บหนุ่มหล่อที่ต้องตกกระไดพลอยโจร ถูกลดอายุเป็นเด็ก 19 โดยไม่รู้ตัว แต่...จะให้เขาอายุเท่าไหร่ก็ได้ ขออย่างเดียว ขอได้ร่วมชายคากับพี่ธารของเขาก็พอ

“พี่ธารจะรีบไปไหนครับ” คนที่ถูกเรียกไม่ได้สะทกสะท้านเขารีบลุกตามติด ยืนซ้อนหลังคนที่แม้แต่จะทรงตัวให้ยืนตรงก็ยังยาก เขากระตุกผ้านวมแรงๆ หมุนร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากัน จับบ่าเล็กของคนที่คอยบิดหนี ค่อยๆ ก้มลงต่ำ
“อย่า...” รยาเบือนหน้าไปอีกทาง
“ไม่ก็ไม่ครับ” ภวินท์เชื่อฟังอย่างว่าง่าย ก่อนจะชี้ไปบนรอยกัดเหนือราวนมตนเองให้อีกฝ่ายมองตาม “พี่ธารตีตราผมไว้แล้วเมื่อคืน ตอนนี้ผมเป็นคนของพี่แล้วนะครับ” เขากระพริบตาปริบๆ เมื่อสบตากลมโตที่เบิกค้างพร้อมกับปากที่อ้ากว้างแบบหุบไม่ลง
“ฉัน...เราไม่ได้ทำเรื่องบ้าๆ กันใช่ไหมเมื่อคืน” รยาแน่ใจว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่แล้วเมื่อเห็นรอยข่วนกลางหลังของคนข้างกาย ความมั่นใจทั้งหลายก็ทลายกลายเป็นศูนย์
ภวินท์ไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแต่ยิ้มอย่างเอียงอาย
“ตอบสิ ไอ้เด็กบ้า!” รยาเริ่มเครียด เมื่อมองคนที่เอาแต่บิดไปมาทั้งๆ ที่สวมเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น
ซิคแพคของไอ้เด็กบ้ามันเป็นลอนสวยดีจัง หัวนมสีชมพูตัดกับผิวขาวๆ ของมัน ทำให้เธอหน้าเห่อร้อนขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
“ว่าไง!?”
“เราไม่ได้ทำเรื่องบ้าๆ...”
รยาเป่าลมออกจากปากด้วยความโล่งใจ แต่แล้ววินาทีต่อมาก็ต้องกลับมาหน้าซีดอีกครั้ง
“แต่เป็นพี่ธารที่ทำรอยบนตัวผม” ภวินท์ส่งยิ้มแป้นอันเป็นเอกลักษณ์ออกไป
รยาตาโตอีกครั้งเธอพึ่งสังเกตว่าไอ้เด็กตรงหน้ามันไม่ได้ใส่ซื่ออย่างที่มันสร้างภาพเมื่อคืน และจริงๆ แล้วมันกำลังทิ้งสายตายั่วยวนอ่อยเหยื่ออย่างเธออยู่
“ฉัน...พี่ขอโทษแล้วกัน” เธอมองรอยฟันของตัวเองอย่างลุแก่โทษ สุธาวีเองก็เคยบอกว่าเธอนอนดิ้นและกัดฟันเหมือนมีเรื่องทุกข์ในใจ แต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะถึงกับระบายมันด้วยการกัดคนที่นอนข้างกาย
“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับเพราะผมเองก็...”
“ก็อะไร!?” เธอตวาดอย่างเหลืออดเมื่อเห็นท่าทีอ้อยอิ่งของอีกฝ่าย
“เพราะผมก็ทิ้งรอยเอาไว้บนตัวพี่ธารเหมือนกัน”