ทวิภพ ทมยันตี

 เรื่อง               ทวิภพ

 ผู้แต่ง              ทมยันตี

 สำนักพิมพ์      บำรุงสาส์น

                       มณีจันทร์ หรือ เมณี่ นางเอกของเรื่องเป็นบุตรีของ เอกอัครราชทูตไทย ที่บิดามารดาต้องไปอยู่

            ต่างบ้านต่างเมือง ตัว "เมณี่" เองได้ซื้อกระจกบานหนึ่งมาและต่อมาได้พบว่ากระจกบานนั้น สามารถพาเธอ

           ย้อนกลับอดีตไปในยุคของ รัชกาลที่ 5 ได้ และได้โผล่ไปที่เรือนของ " คุณหลวง อัครเทพวรากร" ข้าหลวง

           ประจำกรมเจ้าท่า ทำให้บ่อยครั้งที่ตัว "เมณี่" หายไปจากบ้านอย่างไร้ร่องรอย เป็นเหตุให้เพื่อนสนิท อันมี

           กุลวรางค์ , ไรซ์ (ตรอง) , ไรวัติ (หนุ่มที่มาติดพัน) ต้องเดือดร้อนตามหาตัวกัน

                      การปรากฏตัวของมณีจันทร์ สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนในบ้านคุณหลวงเป็นอย่างมาก

           แต่ด้วยความฉลาดของมณีจันทร์ ทำให้คนที่ได้พบเห็นอดที่จะรักเธอไม่ได้ ยิ่งมณีจันทร์เดินทางข้ามภพบ่อย

           ครั้งขึ้น ในขณะเดียวกัน เมื่อ "เมณี่" หรือ มณีจันทร์ ได้ทำความคุ้นเคยกับคุณหลวงอัครเทพวรากร และ

           คุณหญิงแสร์ มารดาของคุณหลวงแล้ว จึงได้รู้ว่าที่กระจกนำตนกลับมาในอดีตนั้น เธอก็ยิ่งรู้สึกรักและผูกพัน

           กับคุณหลวงและคนที่บ้านคุณหลวงมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ทุกคนรวมทั้งมณีจันทร์ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมเธอ

           จึงเดินทางข้ามกาลเวลามาที่นี่ นอกเหนือจากที่จะมาพบกับเนื้อคู่ที่แท้จริงในอดีตแล้ว ยังต้องมาช่วยกอบกู้

           สถานการณ์ของประเทศสยามซึ่งกำลังอยู่ในช่วงคับขัน ที่ทั้งประเทศ "ฝรั่งเศส" และประเทศ "อังกฤษ"

           ซึ่งอยู่ในยุคล่าอาณานิคม กำลังจะเอาประเทศสยามเป็นแดนกันชน และลงท้ายจะแบ่งแยกประเทศออก

           โดยเอาแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นแดนปักปันเขต

                      มณีจันทร์ หรือ เมณี่ จึงต้องใช้ภูมิความรู้ทางด้านภาษา ช่วย "คุณหลวงอัครเทพวรากร" และ

            "เจ้าคุณวิศาลคดี" แก้เกมของประเทศนักล่าเมืองขึ้นทั้งสอง ในขณะเดียวกันเธอ ก็เริ่มผูกพัน กับอดีตภพ

            และความรักที่มีต่อคุณหลวง อัครเทพวรากร มากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ปัญหาใหญ่ของบ้านเมืองจะต้องเร่ง

            แก้ไข มณีจันทร์เองก็มีอีกปัญหาหนึ่งที่รอคอยให้เธอตัดสินใจเช่นกัน กระจกซึ่งเป็นประตูเชื่อมกลางเวลา

            จะมีรอยร้าวเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เธอผ่านเข้าออก มันจะต้องแตกลงในวันหนึ่ง นั่นหมายถึงว่าเธอจะไม่สามารถ

            เดินทางข้ามผ่านเวลาได้อีกต่อไป และเมื่อวันนั้นมาถึง มณีจันทร์จะตัดสินใจเช่นไร ระหว่างการอยู่ในภพอดีต

            กับคุณหลวง ผู้ที่รักเธอสุดหัวใจ หรือการกลับไปยังภาพที่เธอจากมา กลับไปเป็น "เมนี่" สาวทันสมัยแห่งโลก

            ปัจจุบัน ที่มีแม่ผู้เป็นที่รักรอคอยอยู่

 

                     “โอ้เวลาป่านฉะนี้เจ้าพี่เอ๋ย จะทำสิ่งใดเลยให้สงสัย จะรู้ซึ้งถึงคนที่ห่างไกล ฤามิได้คิดคำนึงถึงคนคอย”

            การรอคอย…ความรู้สึกว่า หัวใจของเรานั้นคอยใครอยู่สักคน และรับรู้ถึงว่ามีใครคนนั้นคอยเราอยู่ หัวใจที่ต่าง

            เฝ้าคอยกันและกัน คือความถวิลหาที่แสนหวาน คือความงามของหัวใจดวงที่เปี่ยมสุขและหอมหวนอยู่กับวันเวลา

            แห่งความหวัง…วันและเวลาที่เราทั้งสองจะได้พบกัน เพื่อรักกันให้เต็มหัวใจที่เฝ้าคอย…เนิ่นนาน ช่วงเวลาของ

            มณีจันทร์…ก้าวผ่านกระจกบานนั้น บานที่เปิดเป็นช่องทางให้ “ทวิภพ” เชื่อมโยงเข้าหากัน ณ ที่ที่เธอเดินทางไป

            ณ เวลาที่เธอไปดำรงอยู่ แม้จะเสมือนว่า คนละภพ…เสมือนเดินทางจากภพหนึ่งสู่ภพหนึ่ง แต่ทั้งสองภพต่าง

            ก็เป็นเวลาแห่ง “ปัจจุบัน” ณ เวลาที่ผ่านมาก่อน มณีจันทร์คือ “แม่มณี” ของ “เจ้าคุณอัครเทพวรากร” ทูตไทย

            คนแรกประจำสหรัฐอเมริกา นักการทูตไทยผู้มีบทบาทอย่างยิ่งยวดต่อกรณีการแก้ปัญหาการรุกคืบ เพื่อยึด

            แผ่นดินไทยของนักล่าอาณานิคม

                       ทมยันตีแสดงความพราวในเชิงงานเขียนและบทบาทแห่งข้อมูล ด้วยการสอดแทรกประวัติศาสตร์

            ช่วงหนึ่งของสมัยรัชกาลที่ 5 ช่วงเวลาทีคนไทยทำหน้าที่สุดความสามารถ เพื่อรักษา “เอกราช” แห่งผืนดินไทย

            ไว้ด้วยชั้นเชิงทางการทูต เอาการเมืองการทูตนำ…การทหาร ซึ่งแทบจะไม่มีแสนยานุภาพใดเลยในสายตา

            ของนักล่าอาณานิคม นี่คือเสน่ห์หนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้ ความรักสิเน่หาที่ดำเนินไปบนวิถีแห่งความรักผิดชอบ

            เพื่อแผ่นดิน การก้าวผ่านมิติเพื่อพบ เพื่อรัก และเพื่อร่วมหัวใจกัน ยอมแม้ละทิ้งชีวิตอีกภพหนึ่งไว้เพียง

            “เพราะรักเธอ” ประการเดียว! โซ่ตรวนผูกรัดสักร้อยหุน ใจมั่นมุ่งหักทลายได้ แต่ใยรักบางเบาสักเท่าใด

            ผูกพันไว้แนบสนิทนิจนิรันดร์