คิดถึงคุณ...อย่างเป็นทางการ ชุด ต้อนรักจนมุม วรศิษฏ์ ทำมือ

เรื่อง          คิดถึงคุณอย่างเป็นทางการ ชุด ต้อนรักจนมุม     
ผู้แต่ง         วรศิษฏ์
สำนักพิมพ์   ทำมือ

  ชุด ต้อนรักจนมุม
1.คิดถึงคุณ...อย่างเป็นทางการ
2.รักคุณ...อย่างเป็นทางการ
3.มัดใจคุณ...อย่างเป็นทางการ

“พี่ปราบ...” น้ำเสียงยามเอ่ยชื่ออีกฝ่ายเบาหวิวยิ่งกว่าปุยนุ่น มองไกลๆ คิดว่าคิดถึงเขาจนตาฝาดพานเห็นเป็นภาพในมโน แต่พอใกล้กันจริงๆ ถึงมั่นใจว่าประสิทธิภาพการมองเห็นยังดีอยู่ ทะเลจันทร์ทำตัวไม่ถูก ไม่เป็นตัวของตัวเองเมื่อต้องมาเจอกับคนที่ตนพยายามหลีกหนีมาตลอดชีวิต
เจอปราบศึกน่ากลัว (ใจตัวเอง) ยิ่งกว่าเจอผีเสียอีก
ชายหนุ่มอึ้งไม่น้อยไปกว่ากัน ทว่าวุฒิภาวะที่มีมากกว่าทำให้ควบคุมการแสดงออกได้ดีกว่ารุ่นน้องมากนัก
“นึกว่าลืมกันแล้ว”
“พี่ซันให้ซีมารับคน ไม่คิดว่าเป็นพี่ปราบ” หญิงสาวทำใจดีสู้เสือ จะยอมให้เขามามีอิทธิพลต่อหัวใจมากกว่าเดิมไม่ได้เป็นอันขาด
“คุณซันก็บอกพี่ไว้เหมือนกัน ว่าคนที่จะมารับชื่อซี และก็...”
ปราบศึกอมยิ้มน้อยๆ ก่อนโน้มตัวเข้าใกล้อีกฝ่าย ช่างอบอุ่นไม่ต่างจากเมื่อก่อนในความคิดทะเลจันทร์ เขาสูดจมูกฟุดฟิดสองสามทีแล้วเงยขึ้นบอก
“ถ้ามีกลิ่นขี้หมูหน่อยๆ ละใช่” มือหนาวางบนเส้นผมซึ่งมัดไว้หลวมๆ ซ้ำยังกระเซอะกระเซิงราวกับผ่านการวิ่งหนีหมูมาทั้งฟาร์ม “อืม พี่ว่าใช่ แต่เรื่องกลิ่น...ไม่หน่อย”