ลิขิตผูกพันมังกรหวนคืน ซือมิ่ง 司命 จิ่วลู่เฟยเซียง 九鹭非香 คืนฝัน แจ่มใส มากกว่ารัก

 #จิ่วลู่เฟยเซียง  #九鹭非香
#ทาสปีศาจ 驭鲛记
#สองร่างชะตาเดียว 同体
#เป็นเช่นข้าสิคืองาม 以胖为美
#เจ็ดชาติภพ หนึ่งปรารถนา 一时冲动,七世不祥
#ลิขิตผูกพันมังกรหวนคืน ซือมิ่ง 司命
#สามชาติผูกพัน แม่น้ำลืมเลือน 三生，忘川无殇
#เจาเหยาใครว่าโลกนี้ไม่มีผี 招摇
#ปฐพีไร้พ่าย  與鳳行
#ล่าหัวใจมังกร  护心
#ปีศาจราตรี 与晋长安
#เล่าขานตำนานรัก (百界歌）
#ของรักของข้า 苍兰诀
#สามีฟ้าประทาน 你在遥远星空中
เรื่อง          ลิขิตผูกพันมังกรหวนคืน  ซือมิ่ง 司命  9786160620784
 ผู้แต่ง         จิ่วลู่เฟยเซียง ( 九鹭非香)
 ผู้แปล         คืนฝัน                                     
 สำนักพิมพ์   แจ่มใส มากกว่ารัก
         นางคือ ‘เอ่อร์เซิง’ เด็กสาวซุกซนแก่นแก้วผู้เติบโตมาด้วยการกิน ‘ของประหลาด’ นางจดจำไม่ได้แม้แต่น้อยว่าในอดีตชาติ นางคือซือมิ่ง... เทพลิขิตชะตา และชาติภพนี้ของนางกลับต้องเป็นฝ่ายถูกฟ้าลิขิตชะตาอย่างมิอาจหลีกหนี
         เพราะไร้ซึ่งบิดามารดาเลี้ยงดู เอ่อร์เซิงจึงแตกต่างจากเด็กสาวชาวบ้านคนอื่นๆ จนกระทั่งนางพบชายหนุ่มชุดดำผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัสท่ามกลางดอกไม้สีขาว ดูงดงามจนมิอาจละสายตาไปได้ เช่นนี้หากลงมือช่วยชีวิตเขานางย่อมกลายเป็นผู้มีพระคุณ ต่อจากนั้นหากเขาอยากจะตอบแทนคุณ ก็เอาร่างกายมาตอบแทนนางเถอะ!
        ไม่ว่าอย่างไรนางจะไม่ยอมปล่อยเขาไปเด็ดขาด ต้องถือโอกาสนี้ตีตราจองคนงามด้วยการประกาศกร้าวว่าตนเองเป็น ‘ภรรยาของเขา’ ไม่เปิดช่องให้อีกฝ่ายมีโอกาสดิ้นหนี ส่วนเรื่องที่ว่าเขาจะเป็นปีศาจงูหรือเป็นมังกรดำน่ะหรือ เอาไว้ว่างๆ ค่อยๆ ถกเถียงกันเถอะ!
  เอ่อร์เซิงพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากนั้นก็กระโจนมาอยู่เบื้องหน้าเขาทันที ยิ้มเจิดจ้า “คนงามมีนามว่ากระไร”
“ฉางยวน”
“ฉางยวนบ้านอยู่ที่ใด ในบ้านมีภรรยาหรือไม่”
ฉางยวนมองนาง “เจ้าจะทำอะไร”
เอ่อร์เซิงล้วงกระบี่สั้นฝีมือหยาบเล่มหนึ่งออกมาจากในแขนเสื้อส่งให้ฉางยวน เอ่ยอย่างเอาจริงเอาจัง “มอบกระบี่ของตน”
  น่าจะหมายถึงแนะนำตนเอง* กระมัง...
ฉางยวนเงียบไปครู่หนึ่ง แต่ไม่กล้ารับกระบี่เล่มนั้น เอ่อร์เซิงพลันเอ่ยขึ้น “นี่คือมรดกตกทอดที่บรรพบุรุษของข้าเหลือไว้ให้ ข้ายินดีมอบกระบี่เล่มนี้ เอ่อ...ต้องพูดว่าอะไรนะ
อ้อ ร่วมเป็นครอบครัวเดียวกับท่าน
ร่วมให้กำเนิดเด็กก้นขาวกลุ่มหนึ่งด้วยกัน”
ฉางยวนจ้องกระบี่สั้นเล่มนั้นแล้วเอ่ยว่า
“เจ้าเป็นสหายสนิทของข้า ซือมิ่ง”
“ข้าชื่อเอ่อร์เซิง”
 จู่ๆ เอ่อร์เซิงก็หน้าเปลี่ยนสีไปน้อยๆ ค่อยๆ ซ่านสีแดงขึ้น
“เช่นนั้น...เช่นนั้น วันนั้นที่ข้าช่วยฉางยวนเช็ดตัวที่เปลือยโล้นๆ...”
พูดถึงเรื่องนี้ฉางยวนก็สำลักแล้ว กระแอมสองเสียง สายตามองออกไปไกล
สีหน้าก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นแดง