ชุด หัวใจเจ้าทะเล 海龙战家 ลำนำรักเจ้าสมุทร ลำนำรักเจ้านาวา ลำนำรักมังกรดำ เฮยเจี๋ยหมิง (黑潔明 ) แจ่มใส มากกว่ารัก

เรื่อง          ชุด หัวใจเจ้าทะเล 海龙战家 ลำนำรักเจ้าสมุทร ลำนำรักเจ้านาวา ลำนำรักมังกรดำ
ผู้แต่ง        เฮยเจี๋ยหมิง (黑潔明)
ผู้แปล        ลู่เผิ่งฮวา ละอองอวล คืนฝัน
สำนักพิมพ์  แจ่มใส มากกว่ารัก

       ชุด หัวใจเจ้าทะเล  海龙战家 มีด้วยกันทั้งหมด 3 เล่ม ประกอบไปด้วย
ลำนำรักเจ้าสมุทร   青龙玦  海龙战家之一
ลำนำรักเจ้านาวา    赤龙瑾  海龙战家之二
ลำนำรักมังกรดำ     黑龙璠  海龙战家之三

ลำนำรักเจ้าสมุทร
‘จั้นชิง’ มิใช่คุณหนูในหอห้อง นางเกิดบนเรือและการได้ล่องท่องไปในท้องทะเลคือชีวิตของนางตั้งแต่เยาว์วัย แม้จะมีผู้คนคัดค้านว่าสตรีขึ้นเรือจะทำให้เกิดเภทภัย แต่นางก็สามารถพิสูจน์ให้เห็นว่าสตรีเช่นนางมิใช่ตัวอัปมงคล!
เพราะภาระหน้าที่ที่นางต้องแบกรับในฐานะผู้นำตระกูลหลังสิ้นบิดานั้นหนักหนายิ่ง ทว่าพรสวรรค์ที่มีมาแต่กำเนิดกอปรกับความมุ่งมั่นของนางก็นำพาชื่อเสียง ‘มังกรสมุทรตระกูลจั้น’ ให้ยิ่งขจรไกล และการขนส่งทางแม่น้ำก็คือเป้าหมายใหม่ที่นางจะทำเพื่อคนเรือของนาง
ทว่าประเดิมการขนส่งทางแม่น้ำคราแรกก็ไม่อาจเป็นอย่างใจคิดนัก เมื่อหนึ่งในคนที่ขึ้นเรือสำเภาลำเดียวกันเป็นบุรุษหน้าขาวที่นางไม่ได้เชิญ!
เขามาสอดแนมกิจการของนางเป็นแน่ หึ บัณฑิตอ่อนแอเช่นนี้อีกไม่นานก็คงเมาเรือจนอาเจียนเละเทะจะขอลงจากเรือก็ไม่ทันกระมัง!

ลำนำรักเจ้าสมุทร
“หัวหน้า! คุณหนูใหญ่มาหาแล้วขอรับ!” จั้นเทียนที่เดิมทีอยู่ข้างในเรือรีบวิ่งออกมา
ยังกราบเรือทันทีที่ได้ยิน ก่อนจะได้เห็นบุตรสาว กำลังตะโกนเรียกเขาอยู่จริงๆ
“ท่านพ่อ ข้าเองก็จะขึ้นเรือเหมือนกัน!” จั้นเทียนขมวดคิ้ว ตอบปฏิเสธเสียงดังกังวานดุจกลองลั่น
“พ่อบอกไปตั้งหลายหนแล้วว่าเด็กผู้หญิงไม่อาจขึ้นเรือได้” “ทำไมกัน” ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ถามกลับเสียงดัง “ให้สตรีขึ้นเรือจะเกิดเภทภัย!” จั้นปู้ฉวินที่เพิ่งอายุเพียง
แปดขวบแย่งตอบขึ้นมาข้างบิดา ทั้งยังทำหน้าพิลึกพิลั่นใส่พี่สาวที่อยู่บนฝั่ง
ส่วนคนเรือคนอื่นๆ หลังได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็ต่างพากันผงกศีรษะ
“ไม่มีทาง!” นางถลึงตาใส่ท่าทีอวดดีของน้องชาย
อย่างไม่พอใจ จากนั้นก็กำหมัดแน่นเอ่ยกับบิดาเสียงดัง
“สิ่งที่น้องชายทำได้ ข้าเองก็ทำได้ เมื่อวานท่านยัง เพิ่งพูดว่าข้าผูกเงื่อนเก่งกว่าน้องชายมากนัก
เช่นนั้นเหตุใดเขาสามารถขึ้นเรือได้ แต่ข้ากลับทำไม่ได้กัน”
จั้นเทียนมองสีหน้าไม่ยินยอมของบุตรสาวแล้วเอ่ยปลอบ
“เจ้าเป็นเด็กผู้หญิง เรี่ยวแรงค่อนข้างน้อย
ส่วนพวกเราออกทะเลก็ล้วนไปทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นกัน”
“ท่านพ่อไม่ยุติธรรม!” นางข่มกลั้นน้ำตาแห่งความน้อยใจ
แล้วเอ่ยเสียงดังอย่างโมโห “ทั้งๆ ที่ข้าว่ายน้ำเก่งกว่าน้องชาย กลั้นหายใจใต้น้ำ
ได้นานกว่าเสี่ยวโจวเสียด้วยซ้ำ แต่พวกเขา ล้วนสามารถขึ้นเรือได้ หากข้ากลับทำไม่ได้
ท่านเคยพูดเองว่าการเดินเรือไม่ได้อาศัย เพียงแค่พละกำลังก็ใช้ได้นี่!”

ลำนำรักเจ้านาวา
‘ความตกตะลึงที่ได้เห็นคุณหนูใหญ่สกุลสุ่ย ในตอนแรกนั้นยังคงกลั่นตัวอยู่ในใจไม่จางหาย
กล้ามเนื้อและกระดูกมือขวาคันระคายขึ้นมา โดยไม่รู้ตัว เริ่มกระสับกระส่าย
    เขาอยากจะวาดใบหน้าที่มีรอยยิ้มเบิกบานของนาง อยากวาดสีหน้าเอียงอายน่ารักของนาง...
ไม่ใช่เพราะยินดีที่ได้เห็นสตรี แต่ชื่นชมสีหน้า ท่าทางของนางที่ราวกับเทพธิดาจุติลงมา
อยากวาดความอ่อนโยนบริสุทธิ์เหนือโลก ลงบนกระดาษเซวียนจื่อสีขาว
     จั้นปู้ฉวินฉีกยิ้มหัวเราะหยัน กลัวว่าเมื่อครู่ เขาจะหยาบคายกับหญิงงามเกินไป
ดีไม่ดีคุณหนูใหญ่สกุลสุ่ยผู้นั้น คงนึกว่าเขาเป็นพวกบ้าตัณหา
ที่ไม่คู่ควรเสียด้วยซ้ำ “เฮ้อ ช่างเถอะ เรื่องที่จะสืบยังไม่สำเร็จ
ตอนนี้ไม่ควรนอกเรื่อง” แม้จั้นปู้ฉวินจะคิดเช่นนี้ แต่มองมือใหญ่ที่แบออกแล้ว
เขาก็ยังอดหัวเราะอีกสองทีไม่ได้ ไม่คิดเลย ว่าหลายปีมานี้เขาจะยังคิดอยากจับพู่กันขึ้นอีกครั้ง
คิดไม่ถึงเลยจริงๆ... ’

  ลำนำรักมังกรดำ
     ‘ตอนที่นางเดินเข้าไปในห้องตัวเอง
ลมก็เปลี่ยนเป็นแรงขึ้นแล้ว คืนนี้มืดมาก ด้านนอกกลายเป็นพายุฝนโหมคลั่ง
เรือใหญ่ถูกคลื่นแรงทำให้ส่ายโอน นางมองพื้นกระดานที่เดี๋ยวยกตัวขึ้น
เดี๋ยวลดต่ำลงแต่กลับไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย เพราะนางรู้ว่าอยู่ในเรือลำนี้ปลอดภัยมาก
หรือควรพูดว่านางรู้ว่าคนบนเรือลำนี้ จะไม่ปล่อยให้มันจมเด็ดขาด
     ดังนั้นนางจึงคลายเสื้อผ้าแล้วขึ้นเตียง รอคอยการมาถึงของเขาภายใต้ราตรีพายุคลั่ง
เหมือนกับราตรีนับครั้งไม่ถ้วนในหลายปีที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเขา
กลายเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไร นางจ้องมองไปเบื้องหน้าภายใต้ความมืด
และพบว่าตอนที่นางรู้ตัว ทุกอย่างก็ดูเหมือนเกิดขึ้น
โดยธรรมชาติแล้ว จากนั้นก็ต่อเนื่องมาตลอดจนถึงตอนนี้
ตลอดมาเขาสอนสิ่งต่างๆ มากมาย ทั้งวิชายุทธ์ การสะกดรอย การเดินเรือ
การถือกระบี่ รวมถึง...การฆ่าคน นางนับเป็นลูกน้องของเขา หรือเป็นลูกศิษย์?
หรือเป็นแค่สตรีที่หาได้ง่ายเท่านั้น? ประตูห้องโดยสารเปิดออกแล้ว
ไม่ต้องหันไปนางก็รู้ว่าเป็นเขา ด้านหลังมีเสียงถอดเสื้อผ้าลอยมา พริบตาต่อมา
เรือนกายเย็นเยียบใหญ่โตของเขาก็มุดเข้ามาในผ้าห่ม กอดนางเข้าไปในอกจากด้านหลัง
บนหน้าอกเขายังมีเม็ดฝนเย็นเฉียบอยู่ เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่ขึ้นไปตรวจดูทุกที่
บนดาดฟ้าเรืออีกรอบ ถึงได้เปียกและตัวเย็นขนาดนี้ มือของเขาแก้เชือกผูกเสื้อของนางออก
แล้วสอดเข้ามาข้างใน กอบกุมเนินนุ่มอุ่นร้อนทั้งคู่
ของนางไว้ นางสูดหายใจอีกครั้ง อยากจะหลบเลี่ยง
เรือนกายและมือใหญ่ที่หนาวเย็นของเขา แต่มือเท้าของเขากลับยึดนางไว้แน่น
แนบสนิทกับนางเป็นอย่างมาก ใช้ประโยชน์ จากนางอบอุ่นตนเองตั้งแต่หัวจรดเท้า
ไม่นานความหนาวเย็นในผ้าห่มก็สลายไปไม่เหลือร่องรอย ’