หมิงหลันบุปผาเคียงใจ เล่ม 5 GUAN XIN ZE LUAN เสี่ยวหง B2S หอมหมื่นลี้

 เรื่อง       หมิงหลัน บุปผาเคียงใจ เล่ม 5 (8 เล่มจบ) 知否? 知否? 應是綠肥紅瘦 (海棠依旧)
 ผู้แต่ง        GUAN XIN ZE LUAN  關心則亂
 ผู้แปล       เสี่ยวหง
 สำนักพิมพ์ หอมหมื่นลี้

       หมิงหลัน บุปผาเคียงใจ 1
" ชีวิตต่อจากนี้คงต้องปล่อยไปตามชะตาลิขิต
มีเรื่องวิวาทในครัวเรือนมิอาจแจ้งความทำได้
แต่เพียงหายาแก้ช้ำในให้ตนเองเท่านั้น
มีปัญหานอกใจ สามีมีเมียน้อย
เธอมิอาจโวยวายเอาความ ทำได้เพียง “ อดทน ”
เอ็นดูสตรีเหล่านั้นราวพี่สาวน้องสาวของตน
สามีโง่เง่า ไร้ความสามารถ ก็มิอาจยื่นเรื่องขอฟ้องหย่า
อ้อ ข่าวร้ายยังไม่หมดด้วยฐานะแล้ว
เธอมิอาจแต่งออกไปเป็นภรรยาของผู้ใดได้
บุตรสาวสายรองอย่างมากสุดก็เป็นได้เพียง…..อนุภรรยา
ชีวิตที่ต้องการแก่งแย่งชิงดีเช่นนี้ จะให้เหยาอีอีเอาตัวรอดได้อย่างไร
แตไม่ว่าอย่างไร เธอต้องมีชีวิตอยู่รอดให้ได้! "

                      หมิงหลัน บุปผาเคียงใจ 2
กลางดึกที่ไร้แสงดาว หมิงหลันในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น
ข้างหูแว่วได้ยินเสียงกระซิบของฮูหยินผู้เฒ่า “เจ้าเป็นเด็กฉลาดู รู้ว่ามีความตายรออยู่ที่ปลายทาง
จึงหักห้ามใจมิก้าวเข้าสู่เส้นทางสายนั้น” “หมิงหลันกระบอกตาร้อนผ่าว น้ำตานองหน้าซบกับอกของย่า ปล่อยความอ่อนแอและความเสียใจออnมาอย่างไม่คิดอดกลั้น
เอ่ยปลอบตัวเองเสียงเบา.. วันพรุ่งนี้เมื่อตื่นขึ้นมา ข้าจะกลับมาใช้ชีวิตให้สนุกสนานเช่นเดิม

‘สตรีสามารถเปลี่ยนตัวเองเพื่อบุรุษ แต่บุรุษไม่มีวันเปลี่ยนแปลงเพื่อสตรี มีเพียงเวลาเท่านั้นที่จะกระชากหน้ากากของบุรุษจอมเสแสร้งออกมาได้’ เหยาอีอี

                          หมิงหลัน บุปผาเคียงใจ 3
        คุณหนูจากตระกูลขุนนางผู้หนึ่ง เมื่อต้องตกระกำลำบาก ทั้งยังถูกบังคับให้เป็นอนุของผู้อื่น ไม่อาจลบล้างรอยสัมผัสที่แปดเปื้อนบนร่างกาย แน่นอนว่าญาติผู้พี่มากด้วยคุณธรรมและใจกว้าง เป็นเชือกเส้นสุดท้ายที่สามารถช่วยชีวิตนางขึ้นจากการจมน้ำได้! มารดาที่รักใคร่บุตรสาวยิ่งชีพผู้หนึ่ง แน่นอนว่าต้องสู้สุดชีวิตเพื่อให้บุตรสาวได้มีวันคืนที่เปี่ยมสุข! น้องสาวที่ศรัทธาในสายสัมพันธ์พี่น้องผู้หนึ่ง แน่นอนว่าต้องหาวิธีให้ครอบครัวพี่สาวอยู่ดีมีสุข!
        ไม่ว่าผู้ใดล้วนไม่ผิด ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีเหตุผล ไม่ว่าผู้ใดล้วนน่าสงสาร...
       แล้วตัวนางผิดที่ใดเล่า อาศัยสิ่งใดมาบังคับให้นางต้องทนรับชีวิตแต่งงานที่เส็งเคร็งเช่นนี้! สกุลเฉาไม่ใช่ครอบครัวของพี่สาวนางเสียหน่อย! นางไม่ใช่คนที่บังคับให้บิดาแซ่เฉาขูดเลือดขูดเนื้อคนในเหมืองนั่น! และยิ่งไม่ใช่นางที่บังคับให้เฉาจิ่นซิ่วไปเป็นอนุ!
นางไม่ยอม!  กลางอกร้อนผ่าวไปด้วยเพลิงโทสะ ถ้าได้ออกไปกรีดร้องด้านนอกบ้างคงจะดีไม่น้อย แต่...ไม่ได้ คุณหนูในห้องหอไม่อาจกระทำเช่นนั้นได้  หมิงหลันคลุมโปงใช้หมอนอุดปากกรีดร้องแทน…โลกบ้า ๆ น่ารำคาญ!

                                     หมิงหลัน บุปผาเคียงใจ 4
       คุณหนูจากตระกูลขุนนางผู้หนึ่ง เมื่อต้องตกระกําลําบาก
       ทั้งยังถูกบังคับให้เป็นอนุของผู้อื่น ไม่อาจลบล้างรอยสัมผัสที่แปดเปื้อนบนร่างกาย  แน่นอนว่าญาติผู้พี่มากด้วยคุณธรรมและใจกว้าง เป็นเชือกเส้นสุดท้ายที่สามารถช่วยชีวิตนางจากการจมน้ําได้ !
           มารดาที่รักใคร่บุตรสาวยิ่งชีพผู้หนึ่ง แน่นอนว่าต้องสู้สุดชีวิตเพื่อให้บุตรสาวได้มีวันคืนที่เปี่ยมสุข  น้องสาวที่ศรัทธาในสายสัมพันธ์พี่น้องผู้หนึ่ง  แน่นอนว่าต้องหาวิธีให้ครอบครัวพี่สาวอยู่ดีมีสุข ! ไม่ว่าผู้ใดล้วนไม่ผิด ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีเหตุผล ไม่ว่าผู้ใดล้วนน่าสงสาร.. แล้วตัวนางผิดที่ใดเล่า อาศัยสิ่งใดมาบังคับให้นางต้องทนรับชีวิตแต่งงานที่เส็งเคร็งเช่นนี้ !
         สกุลเฉาไม่ใช่ครอบครัวของพี่สาวนางเสียหน่อย ! นางไม่ใช่คนที่บังคับให้บิดาแซ่เฉาขูดเลือดขูดเนื้อคนในเหมืองนั่น ! และยิ่งไม่ใช่นางที่บังคับให้เฉาจิ่นซิ่วไปเป็นอนุ!
      นางไม่ยอม ! กลางอกร้อนผ่าวไปด้วยเพลิงโทสะ ถ้าได้ออกไปกรีดร้องด้านนอกบ้างคงจะดีไม่น้อย
       แต่... ไม่ได้ คุณหนูในห้องหอไม่อาจกระทําเช่นนั้นได้ หมิงหลันคลุมโปงใช้หมอนอุดปากกรีดร้องแทน.. โลกบ้า ๆ น่ารำคาญ!

                                   หมิงหลัน บุปผาเคียงใจ 5
         “คนที่เกือบถูกส่งไปยังส่วนขุนนางฝ่ายในคือข้า! เมื่อเจ้าสารเลวกู้ถิงหยางปีนเข้าห้องสาวใช้อุ่นเตียงของท่านพ่อ ใช้กำลังขืนใจผู้อื่นเขา คนที่ถูกป้ายสีต้องรับความผิดแทนก็คือข้า! กู้ถิงปิ่งเสียพนันทั้งยังติดเงินหอโคมเขียว ที่เขียนลงไปในสัญญาคือชื่อของข้า ท่านพ่อไม่ยอมฟังเหตุผลต่อยตีข้าจนหัวแตกในกำปั้นเดียว!
           ข้าโกรธแค้น ตามไปที่หอโคมเขียวและบ่อนพนันเพื่อถามหาความจริง สุดท้ายกลับเป็นเรื่องวุ่นวายที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น ทิ้งไว้เพียงบาดแผลทั่วร่างและชื่อเสียงเน่าเหม็นที่กระฉ่อนไปทั่วเมืองหลวง จำได้ว่าครั้งนั้นท่านพ่อกระอักเลือดออกมาเพราะความโมโห เพื่อระบายโทสะที่อัดแน่นอยู่ภายในใจ ข้าจึงทำตัวเหลวไหลขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้าย ท่านพ่อทั้งเจ็บปวดทั้งสิ้นหวัง และคนที่ถูกไล่ออกจากบ้านก็ยังคงเป็นข้า!”
          กู้ถิงเยี่ยพูดเสียงเบา พึมพำในลำคอคล้ายกำลังพูดกับตัวเอง “ตอนนั้น...สกุลกู้บนล่าง มีกี่คนที่ออกหน้าพูดแทนข้า? พี่ซวนขอร้องแทนข้าไปกี่ประโยคกัน ภายหลังเขาก็เลือกเงียบเสียงลง เพราะอย่างไรผู้ที่ก่อเรื่องก็คือน้องชายของเขา ส่วนผู้อื่นน่ะหรือ… เฮอะ!”