ปลื้มรัก-อวัสดา ธาดา ดีต่อใจ

เรื่อง              ปลื้มรัก-อวัสดา
ผู้แต่ง            ธาดา
สำนักพิมพ์     ดีต่อใจ

ปลื้มรัก
อวัสดากำลังต้องการใช้เงินการชอปปิงรอลูกเลิกเรียน
จึงจบลงแค่ฝากแหวนแต่งงานสองวงชุบทองขาวให้เงาวิ้ง
เฮ้อ นิ้วว่างๆ นี่ไม่ชินเอาซะเลย
แม่ลูกพีชกดโทรศัพท์ยิกๆ
ปวัฒน์เห็นนิ้วนางของหล่อนว่างเปล่าก็ขมวดคิ้ว
“แหวนไปไหน” ผู้ชายไม่หนุ่มแน่นกระซิบข้างแก้ม
คุณแม่ลูกสองไม่เขินเหมือนตอนสาวๆ ตอบเสียงเรียบ
“อยู่ที่ร้าน”
“อ๋อ เอาไปจำนำ?”ปวัฒน์พูดแหย่
“เอาไปชุบ!” อวัสดาโกรธจนหน้าแดง สามีหัวเราะเสียงดัง
“โอ๊ย! เอาไปจำนำจะได้กี่หมื่น ดาวน์รถยังไม่ได้เลย”
ครูจนๆ ยังขำไม่หยุด “เป็นเมียคนจนต้องทนหน่อยน้องงงง”

อวัสดา
อาจารย์ที่ดีย่อมไม่เคี้ยวลูกศิษย์ตัวเองอยู่แล้ว
แต่ในเมื่อเคี้ยวไปแล้ว…เขาจะทำอะไรได้
“หมายความว่ามีคนไข้เด็กด้วยเหรอ”
อวัสดาหยุดมือพลันนึกถึงคนไข้ตัวแสบ
ว่าที่คุณแม่ขมวดคิ้ว “อื้อ ดื้อ เมเนจยาก”
ปวัฒน์ขำเบาๆ “แล้วจะสอนลูกตัวเองได้เหรอ”
“สอนไม่ได้ก็ให้พ่อสอน พ่อเป็นครูนี่”
แม่เจ้าก้อนพูดอะไรเหนือความคาดหมายของอาจารย์ปวัฒน์อีกแล้ว
เขานิ่งไป พอคิดอะไรได้ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ “สอนได้
แต่ขอค่าแรงด้วย”
“...!”
“หกนี่รวมวิจัยแล้วนะ ถ้าเงินเดือนเฉยๆ นี่รับสามหมื่น”
“แค่นี้!? แล้วถ้าเป็นหมอล่ะ”
“ถ้าเป็นหมอก็ได้มากกว่านี้นิดหน่อย”
“เหรอ…แล้วจะให้ลูกบอกคนอื่นว่าพ่อทำงานอะไรดี”
“บอกว่าเป็นครูแล้วกัน”
“แล้วถ้าคนอื่นถามว่าสอนอะไร”
“พ่อเป็นครูสอนหมอ จบมั้ย”