ยั่วรักประกาศิต พิชญวดี ทำมือ

เรื่อง           ยั่วรักประกาศิต
ผู้แต่ง          พิชญวดี
สำนักพิมพ์   ทำมือ

กชกรได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่ม และดูเหมือนเขาไม่ได้มีทีท่าจะยอมปล่อยเธอไปอย่างง่ายๆ สู้สบตาอยู่อย่างนั้นนานนับนาที จนสุดท้ายเธอกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างน่าเจ็บใจ
“เหม็นเหงื่อจะตายอยู่แล้ว” ประท้วงเสียงอ่อน รับรู้ว่าแข็งใส่ไปก็คงไม่มีประโยชน์ “กุ๊กง่วง เหนื่อยด้วย จะไปอาบน้ำแล้วนอน”
“ไม่เห็นเหม็น” คนรู้ทันยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ซุกหน้าเข้ากับลำคอระหง “หอมจะตาย”
“พี่เสือ ! อย่ามาพูดไม่รู้ฟังนะ !” เธออยากจะกรีดร้องให้มันรู้แล้วรู้รอด
“คนพูดไม่รู้เรื่องไม่ใช่พี่” ฝ่ามือหนายันตัวขึ้นมาจ้องวงหน้างามท่ามกลางความมืด เพราะอยู่แบบนี้มานานจนสายตาปรับสภาพได้ “เราต่างหากที่พูดไม่ฟัง”
น้ำเสียงของเขาดูตัดพ้อจนทำให้หญิงสาวใจเต้นแปลกๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาบ้ามากเป็นความผิดพลาดและความเข้าใจผิดที่ไม่ควรเกิดขึ้น
“มาอ่อยพี่ ทำให้พี่ตกเป็นของตัวเอง” ปลายนิ้วไล้กรอบหน้าเรียวเล็ก “จากนั้นก็จะทิ้งพี่ไปแบบไม่ไยดี”
“…”
“นี่คือสิ่งที่สุภาพสตรีเขาทำกัน ?”
กชกรเม้มปากแน่นหวนนึกถึงความจริงที่อาจตีแสกหน้าชายหนุ่ม เธอรู้หากพูดไปจะเกิดอะไรขึ้น ทบทวนอยู่เกือบนาทีขณะที่อีกฝ่ายคล้ายรอฟังอยู่แล้ว
“กุ๊กว่ามันถึงเวลาที่เราต้องคุยกันจริงๆ” ยังไงก็ต้องพูด เธอไม่อยากประวิงเวลา “คืนงานแต่งน่ะค่ะ”
“…”
“คนที่กุ๊กตั้งใจอ่อยไม่ใช่พี่” เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ก่อนตอกถ้อยคำลึกลงไป “แต่เป็นอีกคน”
“…”
“กุ๊กคิดว่าเป็นพี่ต้า พี่เสือเข้าใจไหม”
สีหราชชะงักโดยพลัน นัยน์ตาเข้มแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมจากนั้นค่อยๆ ถอนตัวออกมาจากร่างงาม ได้แต่เย้ยหยันอยู่ในลำคอ เขาบอกไม่ถูกว่าตัวเองกำลังรู้สึกยังไง
แต่มีอย่างหนึ่งที่ฉายชัดนั่นคืออาการเสียดแทงคล้ายจะเป็นส่วนหัวใจ
“เลิกยุ่งกับกุ๊กได้แล้ว” กชกรเปล่งเสียงแผ่ว ใจหดลีบเมื่อเห็นท่าทีของสีหราช ความเงียบของเขาทำเอาเธอหายใจไม่ทั่วท้อง แสงสว่างจากด้านนอกอันน้อยนิดทำให้เธอเห็นแววตาคู่นั้น
มันดูเจ็บปวดทว่าเพียงเสี้ยววินาทีกลับกลายเป็นเย็นชาจนน่าใจหาย
“ที่กุ๊กตอบตกลงคบกับพี่ไม่ได้ พี่เข้าใจแล้วใช่มั้ยคะ” ใช่ว่าเธอไม่เจ็บ แต่วิธีที่ทำให้เขาเลิกยุ่งกับเธอมีแค่ทางนี้ จะยอมเจ็บแต่จบในวันนี้หรือจะเจ็บแบบเรื้อรังต่อไปเรื่อยๆ
อะไรที่เป็นเนื้อร้ายเราควรรีบตัดทิ้ง แม้ว่าส่วนที่โดนเฉือนออกไปจะมีชิ้นส่วนของหัวใจด้วยก็ตาม
“ส่วนเรื่องคืนนั้น มันเป็นเพราะกุ๊กเมา” ตอนนี้เธอเจ็บที่ฝ่ามือจนต้องกัดริมฝีปากแน่น “พี่เสือไม่ต้องเก็บเอาไปคิดมากนะคะ สมัยนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ”
สีหราชแค่นยิ้มสมเพชกับสิ่งที่ลงทุนทำไปไม่น้อย ตลกร้ายที่สุดก็คือผู้ชายที่เจ้าตัวปรารถนาดันเป็นเพื่อนรักอย่างศรัณย์ ความจริงที่หญิงสาวโพล่งมานั้นไม่ต่างจากการเหยียบหัวกันซ้ำๆ
“ได้ ตามนั้น” ยอมรับตามคำร้องขอของคนตรงหน้า
ไม่มีเสียงตอบรับทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ชายหนุ่มใช้เวลาอันน้อยนิดมองวงหน้างามอีกครั้ง ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนคนที่อยู่นอกสายตาก็ยังยืนอยู่ตำแหน่งเดิมวันยังค่ำ
พอกันที...จากนี้ต่อไปกชกรจะไม่มีวันเข้ามาเฉียดใกล้หัวใจคนอย่างเขาอีก !