ชายาปาฏิหาริย์ ธีมาศ FIN BOOK

เรื่อง           ชายาปาฏิหาริย์     
ผู้แต่ง          ธีมาศ 
สำนักพิมพ์  FIN BOOK

   เสี่ยวซีต้องลงจากเขาป่าดอกเหมยเพื่อแต่งงานกับท่านอ๋องหลี่เหยียนฟงผู้เย็นชา
ไร้หัวใจและที่สำคัญ เขาเกลียดนางทั้งที่ยังไม่เคยเห็นหน้า!!!
ทว่า...หงส์นั้นย่อมควรคู่กับมังกร ...เมื่อเป็นลิขิตฟ้า ใครเล่าจะหลีกหนีได้
ความรักของเด็กสาวผู้มีชะตาของดาวหงส์ และองค์ชายผู้มีชะตาของดาวมังกร
“ใช่ ข้ามีคนรักแล้ว นางชื่อ ฉางซิน นางเป็นบุตรสาวของท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉางซื่อ ฐานะของนางหาได้ต่ำต้อยกว่าเจ้าไม่ ต่อไปข้าก็จะแต่งตั้งให้นางเป็นชายาเอกแทนเจ้า!”
“โฮ...” ฉินหยุนซีแสร้งร่ำไห้กระซิกเสียใจ “ไม่ทันไรท่านอ๋องก็จะทอดทิ้งกันเสียแล้ว ท่านเกลียดข้ามากขนาดนั้นเชียวรึ?”
“เกลียดที่สุด!”
คำตอบนั้น หนักแน่นดุจภูผาที่ไม่มีวันสั่นคลอน และนั่นก็สั่นสะเทือนคนฟังอยู่บ้างเช่นกัน
ฉินหยุนซีเม้มเรียวปากบางสวยของตนเอง สูดหายใจแรง ตั้งแต่เกิดมา นางใช่ว่าจะไม่เคยเจอบุรุษใจร้าย แล้งน้ำใจ นางเคยพบและรู้จักดี ก็ฉินเฉินบิดาของนางเองอย่างไรเล่า
อย่าหวังว่าแค่นี้จะทำอะไรเสี่ยวซีได้!
“เข้าใจแล้วเพคะ...ถ้าเช่นนั้นท่านอ๋องก็ควรจะเกลียดให้ถูกคนด้วย ข้าชื่อฉินหยุนซี
มิใช่ฉินอี้ชิ่ง ข้าเป็นบุตรสาวคนเล็กของเสนาฉินเพคะ”
“หือ เจ้าว่ากระไรนะ?”
ท่านอ๋องสามขมวดคิ้วดำหนาเป็นแนว ทอดยาวพาดเฉียงขนานกับดวงตาเรียวคม สองเท้าก้าวตรงเข้าไปหาเจ้าสาว ฝ่ามือแกร่งยื่นไป หมายแตะผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว ทว่าฉินหยุนซีปัดมือเขาออกก่อน นางเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งที่ไม่เห็นกัน แต่คิดว่า ‘ไม่จำเป็นต้องเห็น’
“จะดูหน้าข้าไปทำไม จะหน้าอย่างไรท่านก็คงเกลียดชังอยู่ดี หากพี่
อี้ชิ่งในสายตาของท่าน เปรียบดั่งดอกไม้ดาษดื่น เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นที่ท่านจะต้องเห็นหน้าข้า ท่านจะนึกว่า ข้าไม่มีตัวตนอยู่ที่ตำหนักไท้ฝูแห่งนี้ก็ย่อมได้”
“เจ้า...สามหาว อวดดี!!”
หลี่เหยียนฟงตาลุกวาว โกรธจัด นางช่างร้ายกาจไม่ต่างจากบิดาของนาง
ลูกเสือลูกจระเข้ ถอดแบบกันมาไม่มีผิด!
“ก็ได้...ดี! ในเมื่อเจ้าต้องการไร้ตัวตน เช่นนั้นข้าก็จะให้เจ้าอยู่อย่างไร้ตัวตน
อย่าหาว่าข้าใจร้ายก็แล้วกัน ฉินหยุนซี!”