เพราะปลูกจนถูกรัก พลอยพันแสง ทำมือ

เรื่อง           เพาะปลูกจนถูกรัก
ผู้แต่ง          พลอยพันแสง
สำนักพิมพ์  ทำมือ

เรื่องราวของพระชายาตกยากเช่น'เพ่ยฉิงเซียง'สตรีผู้มีนามเป็นแสงแดดอบอุ่น
กับท่านอ๋อง 'หกเจียงเหวินไถ่'บุรุษอาภัพดวงตาบอดสนิท
ที่ถูกฮ่องเต้ส่งไปอยู่ไกลถึงชายแดนโดยไร้ทรัพย์สิน
มีเพียงที่นาหลายพันหมู่ให้ทำกิน
เช่นนั้นหนึ่งองค์ชายตกยากกับหนึ่งสตรีข้ามภพ
พวกเขาจะร่วมกันฟันฝ่าอุปสวรรคและความยากลำบากไปได้เช่นไร
ต้องคงมีเพียงสวรรค์กับพวกเขาทั้งสองเท่านั้นที่รู้แจ้ง!!!
กับทหารอดอยากอีกครึ่งหมื่นให้ต้องรับผิดชอบ
จากที่คิดเพียงอยากร่ำรวย และเอาชีวิตจากมือสังหาร
ทั้งสองจึงต้องมาจับมือฝ่าฟันต่ออุปสรรคทั้งหลายช่วยกันทำนาปลูกข้าว
กับคิดทำการค้าหาเลี้ยงชีพตนเองและทหารกับครอบครัวทหาร
อีกราวสามหมื่นไปรอดตลอดรอดฝั่ง
พอเวลาผ่านไปจากคนหนึ่งยากจะวางใจคนกับอีกหนึ่งคิดแต่จำร่ำรวย
จึงรู้สึกว่าทั้งคู่ผูกพันยากจะแยกจากเพราะ
ผู้หนึ่งก็คล้ายจะมาเป็นอีกครึ่งในส่วนที่ขาดหายของกันและกัน
"กลับมาได้สักครานะเจียง...เหวิน...ไถ่!"
“…นะ…น้อง…น้องเซียง…น้องยังไม่นอนหรือดึกแล้วนะเจ้า”
มิอาจทราบได้ว่ากำลังวังชามันหดหายไปที่ใดหมด
เพียงได้เห็นสายตาเกรี้ยวกราดกับกิริยาเหี้ยมโหดของพระชายาหกตรงหน้า
ท่านอ๋องหกก็ใจคอไม่ดีแข่งขาพานสั่นไหวอย่างมิสมควรอย่างยิ่ง
เผชิญศึกมาเหนือจรดใต้มิคาดกับสตรีนางเดียวเสียกลับเสียกิริยาได้ถึงเพียงนี้
“ทราบว่าดึกด้วยหรือเพคะหึ!...แล้วทรงจะให้น้องนอนได้เช่นไร
ในเมื่อพระสวามีหายไปทุกราตรี
หากวันนี้ไม่พูดกันให้รู้ความก็ไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้วเพคะ
หรือหากจะทรงอยากนอนก็ไปนอนที่ห้องหนังสือเลยเพคะ”
...เวรกรรมแล้วอย่างไรเล่าเหวินไถ่เอ๋ย…ตายแน่…เจ้าตายวันนี่นี่แหละ….เจียงเหวินไถ่!....
มิอาจทราบได้ว่าเหตุใด แต่เจียงเหวินไถ่กลับรู้สึกว่าตนเองชะตาใกล้ถึงฆาตเต็มทน
แล้วกับกิริยาเย็นชาโหดร้ายของสตรีตัวเล็กนิดเดียวตรงหน้ามือเท้าเย็นไปหมด
แต่เหงื่อกาฬกลับแตกซ่านเต็มใบหน้าและแผ่นหลังงไปหมด
ถูกข้าศึกปิดล้อมสามวันสามคืนยังไม่น่ากลัวเท่าพระชายาหกนางโกรธกริ้ว
"น้องเซียงขัดข้องใจสิ่งใดเชิญถามเถิดอย่าโกรธกริ้วแล้วไล่พี่เหวินไปเลย"
มิคาดว่าประโยคสิ้นกระบวนท่าเช่นนี้จะเป็นจอมทัพปีศาจแห่งราชวงศ์เจียง
จะเป็นผู้กล่าวแต่ก็เป็นไปแล้วซึ่งมันเกิดขึ้นมาเองเขามิได้อยากเห็นเช่นนี้
แต่พอนึกว่าจะถูกนางไล่ออกจากห้องไปนอนห้องหนังสือ
โดยไร้นางเขาก็ปวดร้าวหัวใจไปหมด
"ทรงมีสิ่งใดจะบอกกล่าวอาเซียงหรือไม่"
นางจะให้โอกาสเขาพูดเป็นครั้งสุดท้ายหากไม่พูดคาดว่านางจะไม่ฟังเขาอีกแล้ว
นั่นคือความคิดของเพ่ยฉิงเซียงบอกเลยว่า
ในยามนี้คำว่าเหตุว่าผลมันปลิวหายไปหมด
เหลือเพียงความอยู่รู้แจ้งว่าเขาปิดบังสิ่งใดต่อนางหรือว่า
เขานั้นคิดเอาใจ ออกห่างนางหรือไม่พระชายาหกคิดวุ่นวายไปหมดแล้ว
"น้องเซียงไปพูดคุยกันบนนั้นได้หรือไม่"
เจียงเหวินไถ่ยิ้มเรี่ยราดแล้วชี้มือไปบนเตียงกว้าง
แต่นอกจากเพ่ยฉิงเซียงนั้นจะไม่คล้อยตาม
นางยังมองเขาดวงตาเขียวปัดอีกต่างหาก
"ไม่เพคะ!"