เมื่อนางร้ายข้ามภพ เล่ม 1-2 (จบ) พลอยพันแสง ทำมือ

เรื่อง            เมื่อนางร้ายข้ามภพ เล่ม 1-2 (จบ)      
ผู้แต่ง          พลอยพันแสง
สำนักพิมพ์  ทำมือ

สวีฉีเฟิ่งนั้นคิดตบแต่งสตรีโง่เขลาสักนางมาเป็นภรรยาให้ได้หลอกใช้
ทว่าไยที่ได้มาจึงกลายเป็นนางปีศาจจิ้งจอกเก้าหางผู้เค็มยิ่งกว่ามารดาทะเลไปเสียได้?!!
คนที่อยากชิมสุราหมักเองที่กลิ่นหอมยั่วยวนลิ้นไม่รอฟังคำอนุญาต
ก็ยกถ้วยสุราในมือตนเองขึ้นเทเข้าปาก
รสชาติแรงบาดลิ้นแต่กลิ่นก็หอมมากนั้นทำให้จางเยว่เซียงไม่ได้กลืนลงคอไปทันที
อมเอาไว้ในปากครู่หนึ่งจึงกลืน
“โอ้โห...อร่อยมากเลยเจ้าค่ะท่านพ่อ ขออาเซียงชิมอีกนิดนะเจ้าค่ะ”
“เดี๋ยว!...”
จางเสียนอี้ถึงกับยกมือค้างจะเอ่ยปากบอกว่าอดีตนั้นจางเยว่เซียงดื่มสุราไม่เป็น
ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะบุตรสาวที่บอกขอชิมอีกนิดเทสุราลงไปในถ้วย
เอาไว้ใส่น้ำเปล่าดื่มของตนเองไปเสียล้นถ้วยแล้วเทเข้าปากไปแล้วนั่นเอง
“ท่านพ่อมีอันใดเจ้าค่ะ”
คนที่เพิ่งดื่มด่ำกับสุราเลิศรสหมดไปอีกหนึ่งถ้วน
ซึ่งแน่นอนว่าขนาดของถ้วยนั้นโตกว่าจอกสุราหันไปถามบิดา
หลังจากละเอียดเสพรสและกลิ่นของสุราหอมหมื่นลี้ลงคอท้องไปแล้ว
“ท่านพ่อเพียงจะบอกว่าในอดีตเจ้าดื่มสุราไม่เป็นน่ะ...อาเซียง...”
...งามไส้แล้วฉัน!...
อุทานในใจเสร็จจางเยว่เซียงก็ก้มลงมองถ้วยอันว่างเปล่าในมือ
สลับกับหันไปมองหน้าของบิดาจากนั้นก็เลยไปที่มารดาเลี้ยง
และน้องสาวคนเล็กไปตามลำดับซึ่งทุกคนก็พยักหน้าพร้อมเพรียงว่า
ที่จางเสียนอีกล่าวมานั้นเป็นเรื่องจริงแต่...
เรื่องจริงแล้วอย่างไรนางนั้นอดีตนางร้ายเงินล้านเชียวนะ!...
เพียงสุราหมักเหล่านี้ไม่ระคายผิวแม่หรอก
เหล่าต้มสมัยไปออกค่ายอาสาก็ดื่มมาแล้วคอทองแดงขอบอกเลย...
“อดีตไม่เคยดื่มเช่นนั้นวันนี้จะดื่มย่อมไม่ผิดนี่เจ้าค่ะ
ใช่หรือไม่พี่เฟิ่ง มาเจ้าค่ะชนแก้ว!”
คนที่ร้อนท้องวูบวาบคงไม่รู้ว่าตนเองนั้นเผลอแสดงตัวตนของ’ ตะวันฉาย’ ออกไปแล้ว
เกือบสิบส่วนก็เพราะร่างกายนี้ไม่เคยดื่มสุราแล้วมาดื่มไปเสียสองถ้วยใหญ่
คงไม่แปลกที่จะเมาได้รวดเร็วเช่นนี้ดังนั้นแล้วในอีกสองเค่อต่อไม่...
“เอามาอี๊ก...ท้านพ๊อ...ขอสุราอี๊ก...”
จางเสียนอีจะยิ้มก็ไม่ได้จะร้องไห้ก็ไม่เต็มที่มองบุตรสาวเมามายแล้ว
อยากทุบไหสุราของตนทิ้งให้หมดแต่เกรงว่าจะทำไม่ได้
เพราะจางเยว่เซียงนั้นกอดพวกมันเอาไว้ราวสมบัติล้ำค่าไปเสียแล้ว
“อาเซียงพาลูกเขยกลับไปพักผ่อนก่อนดีหรือไม่”
“เห๊ย...เขาตัวโตกว่ากระบือแล้วจะนอนยังช่วยเหลือตัวเองม้ายเป็นหรือไร..ชิ!”
คราวนี้จางเสียนอีมองหน้าบุตรเขยแล้วน้ำตาก็ไหลนองหน้าออกมาแล้วจริงๆ
ก็ใครบ้างจะไม่ทราบว่าสวีฉีเฟิ่งนั้นโหดเหี้ยมเพียงใดขนาดพี่น้องเขายังสังหารได้
แล้วพวกเขาที่เป็นพ่อตาและภรรยาจะรอดชีวิตไปได้หรือไรกัน
...ลูกเอ๊ยลูก...