เรื่อง กับดักฝันภวังค์แห่งรัก
ผู้แต่ง เธียรดา
สำนักพิมพ์ ทำมือ
เล่มนี้เป็นการรวมเซตคู่กัน 2 เรื่องค่ะ
กับดักฝัน(เรื่องสั้น) กับ ภวังค์แห่งรัก(เรื่องยาว)
พระเอก ‘กับดักฝัน’ เป็นพี่ชายนางเอก ‘ภวังค์แห่งรัก’
กับดักฝัน (เรื่องสั้น)
ผู้ชายคนนั้นเป็นคู่หมั้นของเพื่อนร่วมงาน และยังเป็นคนที่เธอมีเซ็กซ์ร้อนฉ่าด้วยในฝัน! เขาทำเธอเสพติดมันราวกับคนโดนของ ตะเกียกตะกายเท่าไรก็หาทางออกจากฝันที่มีเขาเป็นคนควบคุมมันไม่ได้เลย
“สวัสดีค่ะพี่คนสวย”
เสียงทักทายจากเด็กหญิงวัยห้าขวบเรียกกรวิกาให้หันมองรวดเร็วเพียงเพราะคำว่า ‘สวย’ ที่แกเอ่ยออกมา พอรู้ว่าเป็นน้องมินนี่ ลูกสาวคนเล็กของประธานบริษัทจึงส่งยิ้มหวานให้
“สวัสดีค่ะมินนี่”
“ของพี่ค่ะ” สองมือป้อม ๆ ของเด็กน้อยยื่นแก้วเครื่องดื่มสีชาที่ท็อปด้วยเนื้อพีชสดส่งให้ กรวิกาทำหน้างุนงงแต่ก็ยอมรับมาถือไว้ เพราะมินนี่เอาแต่บ่นว่าเย็นมือจนแทบทนไม่ไหว
“มินนี่ไปเอามาจากไหนคะเนี่ย”
กรวิกายอบตัวลงให้ใบหน้าเสมอกับเด็กหญิง หลุบตามองแก้วชาในมือด้วยความไม่เข้าใจ มันคือเครื่องดื่มโปรดของเธอก็จริง แต่ลูกสาวเจ้านายจะเอามาให้เธอทำไม...ถ้าไม่ใช่พ่อของแกเกิดปิ๊งเธอขึ้นมา คิดดังนั้นคนเพ้อฝันก็ยกมือปิดปากที่กำลังอ้าหวอด้วยความตื่นตะลึง
แต่แล้วตัวส่งสารก็กระชากกรวิกากลับสู่โลกจริงด้วยการชี้นิ้วไปยังคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ตรงโต๊ะในร้านกาแฟใต้อาคารสำนักงาน เป็นคณินที่นั่งกอดอกมองมาทางเธอด้วยแววตาเรียบนิ่งที่อ่านไม่ได้
แต่มันกลับสร้างเปลวไฟร้อนให้ไล่ลามแผดเผาไปทั่วร่างกรวิกา
หน้าเธอร้อนฉ่ากับสายตาที่เขาจ้องมอง!
“อาคณินให้หนูเอามาให้ค่ะ อาคณินชอบพี่คนสวย” กามเทพไร้ปีกหัวเราะคิกคัก หันไปส่งยิ้มให้คุณอาหนุ่มที่ยกยิ้มตอบแกอย่างอ่อนโยนเมื่อภารกิจสื่อรักสำเร็จไปขั้นหนึ่ง
...ใช้เด็กทำเรื่องชั่วช้ากันแบบนี้เลยงั้นรึ!
“ฝากมินนี่ไปคืนคุณอานะคะ บอกพี่ไม่ชอบกินชาพีช”
มินนี่น้อยหน้าม่อยไปถนัดตาเมื่อแก้วน้ำถูกส่งกลับคืนมาให้เย็นมืออีกครั้ง พี่สาวคนสวยก้าวเดินฉับไวหนีไปยืนรอลิฟต์แล้ว เธอเลยต้องเดินเข้าไปหาคณินแล้วบอกกับเขาเสียงเศร้าด้วยความเห็นใจ
“อาคณินอกหักแล้วละค่ะ”
ภวังค์แห่งรัก (เรื่องยาว)
แม่ให้คณิสราชื่อว่า 'สอง' เพราะปมที่เป็นรองจากคนอื่นเสมอ แต่เมธวินจะทำให้เธอเป็นที่หนึ่งในชีวิตเขา...จากนี้และตลอดไป
“บะ…บ้านดูเรียบร้อยดีเหมือนมีคนอยู่ตลอดเลยนะคะ”
คณิสราหาเรื่องชวนคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไปจากร่างกำยำที่นั่งเช็ดผมอยู่ข้าง ๆ หญิงสาวห่อไหล่บีบขาตัวเองเข้าหากันพยายามทำตัวลีบเล็กที่สุดเพื่อหนีการสัมผัสกับคนข้างกายที่ขยันเบียดตัวเข้าหาเธอราวกลั่นแกล้ง
“ไม่มีใครอยู่หรอก นาน ๆ มาพักที พี่เพิ่งโทร. ให้แม่บ้านมาทำความสะอาดตอนเธอหลับบนรถ”
“อ๋อ”
“ปกติที่นี่มีคนเข้ามาทำความสะอาดอาทิตย์ละครั้งอยู่แล้ว ชอบไหม…ไว้อยากมาอีกก็บอก”
หญิงสาวสั่นศีรษะจนผมสะบัด ตัวเกร็งหนักขึ้นไปกว่าเดิม เมื่ออยู่ ๆ เมธวินก็ขยับมาทรุดนั่งลงตรงหน้าแทบปลายเท้าโดยหันหลังให้ แถมเขายังโยนผ้าขนหนูมาคลุมศีรษะเธอพร้อมเอ่ยเสียงเหมือนคนเกียจคร้าน
“เช็ดผมให้หน่อย ขับรถเมื่อยแขนจะแย่”
“…เช็ดเองสิคะ” คณิสราไม่โอนอ่อนผ่อนตาม เธอดึงผ้ามาพาดบ่าคนตรงหน้าไว้แทน
“งั้นไม่มีแรงขับกลับนะ เมื่อยมาก…”
เพียงเท่านั้นผ้าบนบ่าเมธวินก็ถูกดึงกลับไป ก่อนมันจะแนบลงบนเรือนผมแล้วขยี้ซับน้ำให้อย่างเบามือ ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์เอาน้ำราดผมให้เปียก คนเจ้าเล่ห์ที่วางแผนมาแล้วยิ้มกว้างกับตัวเอง ปล่อยให้คณิสราปรนนิบัติเขาต่อไปจนกว่าผมจะแห้งสนิท
