ธาราวสันต์บุษบันจันทรา เล่ม 3-4 春江花月 เผิงไหลเค่อ 蓬萊客 แจ่มใส มากกว่ารัก

        จนเมื่อเห็นนางปรากฏกายขึ้นที่อี้เฉิงอันห่างไกล อ้อนวอนขอร้องให้เขาล้มเลิกความคิดมักใหญ่ใฝ่สูงนั้นเสียเขาก็ยังเลือกบอกให้นางรอ ขอให้นางเข้าใจเขา...
        แต่พอเห็นนางจะออกเดินทางจากไปแล้วจริงๆ กอปรกับท่าทีเย็นชาเหินห่างราวกับว่านับจากวันนี้ไปความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาของพวกเขาจะสิ้นสุดลง ปณิธานในใจเขาก็ถึงขั้นสั่นคลอนปริร้าว... บัลลังก์พวกนั้นจะยังมีค่าอันใดอีก หากข้างกายเขาไร้ซึ่งนาง
                                              ธาราวสันต์ บุษบันจันทรา เล่ม 4
        เกาลั่วเสินกับหลี่มู่ถูกเรียกตัวกลับมาเมืองเจี้ยนคัง ผลงานของหลี่มู่มีแต่เป็นที่ประจักษ์ชัดเจนประหนึ่งดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า
         ทว่าเหล่าขุนนางกับเชื้อพระวงศ์กลับเริ่มไม่ชอบใจ หาทางขัดแข้งขัดขาเขา ถึงกับหยิบยกบทเพลงพิณที่นางเคยแต่งให้อดีตคู่หมายมาสั่นคลอนชีวิตคู่ของนาง
        เกาลั่วเสินเพิ่งรู้ว่าเวลาหลางจวินของนางกินน้ำส้มเข้าไปทั้งไหแล้วน่ากลัวเพียงไร เขาไม่ถามไถ่ คิดเองเออเอง ดีแต่ใช้อารมณ์ แสดงออกชัดว่าไม่เชื่อถือในตัวนาง แม้นอนเคียงกันก็ยังไร้ซึ่งคำพูด
      ทั้งที่รู้ว่าถูกผู้อื่นปลุกปั่น เขาก็ยังอุตส่าห์กระโดดลงไปเชื่อทั้งตัวอีก แล้วอย่างนี้ชีวิตคู่ระหว่างนางกับหลี่มู่จะไปรอดหรือ ครานี้ถ้านางไม่ ‘สั่งสอน’ ให้เขาหลาบจำ ครั้งหน้านางคงได้เจอสามีผู้ทำตัวน่าโมโหเช่นนั้นอีกแน่!