วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ไหมขวัญ (เกศมณี) ทำมือ

เรื่อง          วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว
ผู้แต่ง        ไหมขวัญ
สำนักพิมพ์  ทำมือ

มัตสยา+วาที พระนางเรื่องนี้เป็นเพื่อนกับพระนางจากเรื่อง
อุ้มรักปักใจ (มัตสยาเพื่อนญารินดา+วาทีเพื่อนแดนไท)
เนื้อเรื่องแยกกัน แยกอ่านได้

มัตสยาตกใจเขาแทบทรุด ที่จู่ ๆ
ท่านประธานสุดหล่อผู้ไม่สนใจผู้หญิงก็มาขอเลขาแม่หม้ายลูกติดอย่างเธอแต่งงาน
“เฮ้อ! คุณนี่นะ ดื้อจริง ๆ”
วาทีถอนหายใจแล้วจับหญิงสาวให้หมุนตัวมาเผชิญหน้ากัน
และด้วยความที่เพิ่งตื่นทำให้มัตสยายกมือขึ้นบังหน้าตัวเอง
มองลอดผ่านระหว่างนิ้วก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังกลั้นขำอยู่
เลยอดไม่ได้ที่จะถามเสียงเขียว “อะ อะไรคะ”
“ผมเพิ่งรู้นะว่านอนแล้วตื่นขึ้นมาเจอใครสักคนแบบนี้มันก็รู้สึกดีเหมือนกัน”
ชายหนุ่มว่าพลางกอดกระชับร่างสมส่วนที่นอนตัวแข็งทื่อ
“ไม่เชื่อหรอกค่ะว่าไม่เคยตื่นแล้วมาเจอผู้หญิงบนเตียงน่ะ”
มัตสยาไม่รู้ตัวเลยว่าน้ำเสียงเง้างอดที่พูดออกไปนั้นมันทำเอาวาทีถึงกับหลุดยิ้มออกมา
“หึงเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะ” มัตสยาลดมือลงพร้อมกับปฏิเสธเสียงสูง
วาทีเห็นความลนลานนั้นแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ
“แต่มันคนละความรู้สึกนี่ อดีตแก้ไขไม่ได้
แต่ปัจจุบันกับอนาคตผมกำหนดมันได้นะ ว่าที่ตรงนี้จะให้ใครอยู่”
ชายหนุ่มยกนิ้วขึ้นจิ้มหน้าผากคนที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเองเบาๆ
“เห็นตอนทำงานเนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ปากหวานใช่เล่นนะคะ”
“ชิมดูไหมล่ะ”
“หื้อ” มัตสยาส่ายหน้าปฏิเสธอย่างไว
ใจเต้นรัวราวกับจะทะลุออกมานอกอก
และแทบกลั้นใจตายเมื่อชายหนุ่มคะยั้นคะยอ
“น่าชิมหน่อยเถอะ”
“ไม่เอาค่ะเกรงใจ” มัตสยาคิดว่าตัวเองปฏิเสธเสียงหนักแน่น
ทว่าจริง ๆ แล้วมันทั้งสั่นและแผ่วเบา
“คนกันเองเกรงใจทำไม อีกอย่างผมเต็มใจนะ”
วาทีกระซิบที่ข้างใบหู ทำเอามัตสยาถึงกับขนลุกซู่ “ไม่เอาค่ะ
มัทยังไม่ได้แปรงฟันเลย”
“ผมไม่ถือ”
วาทีดึงมือที่ปิดปากตัวเองของมัตสยาออกแล้วออกแรงเพียงเล็กน้อ
ยดึงหญิงสาวเขามาชิดขึ้นกว่าเดิม
แล้วใช้ปากประทับลงบนปากเม้มเอาไว้แน่น
เพียงเท่านั้นมันก็คลายออกให้เธอได้พิสูจน์ความหวานจากปากของเขาว่าจริงเท็จแค่ไหน
แม้จะไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาแค่เรื่องจูบมัตสยาผ่านมันมาแล้ว
คิดเอาไว้ว่าถ้าโดนจริง คงพอรับมือได้ ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย
อ่อนระทวยกับสัมผัสและจุมพิตที่ชายหนุ่มมอบให้
จนเคลิบเคลิ้มตอบสนองกลับตามที่เขานำพา
“อยากไปต่อไหม”
มัตสยาพยักหน้าก่อนจะเบิกตากว้างแล้วรีบส่ายหน้าพร้อมกับยกมือกุมแก้ม
ที่ร้อนผ่าวของตัวเองอย่างเขินอายที่ร่างกายเผลอไปตอบรับเขาเสียอย่างนั้น
“ซื่อสัตย์กับตัวเองหน่อยสิ” วาทีบอกเสียงกลั้วหัวเราะ
ขยับตัวลุกขึ้นแล้วก้มลงจูบที่มุมปากของหญิงสาวเบา ๆ
“แต่วันนี้ไม่ได้หรอก บอกแล้วไงผมไม่ทำเรื่องแบบนั้นต่อหน้าเด็ก
และที่สำคัญไว้เราแต่งงานกันก่อนดีกว่า
ฉะนั้นถ้าอยากกินผมก็แต่งงานกับผมซะ”