บัณฑิตชาวนาขอท่านใต้เท้าโปรดให้อภัย เล่ม 3-4 หลีซานเยี่ย 李三爷 หอมหมื่นลี้ B2S บีทูเอส

เรื่อง           บัณฑิตชาวนาขอท่านใต้เท้าโปรดให้อภัย เล่ม 3-4 (10 เล่มจบ) 农门书香：首辅大人求放过  
 ผู้แต่ง         หลีซานเยี่ย 李三爷
 ผู้แปล          เถียนซิง
 สำนักพิมพ์    หอมหมื่นลี้ ในเครือ B2S บีทูเอส
ภาพ              Roy.J

                                บัณฑิตชาวนาขอท่านใต้เท้าโปรดให้อภัย เล่ม 3
      "ชุดขาวพลิ้วสะบัด อินเกอจื่อก้าวเข้าไปในจวนแม่ทัพใหญ่อี้ด้วยท่วงท่าสง่างาม 
       ทันทีที่เท้าแตะพื้น สายตาเย็นเยียบนับสิบกว่าคู่ก็มองมาที่เขา! ไอสังหารแผ่ปกคลุม บรรยากาศพลันหนักอึ้ง! แต่อินเกอจื่อเป็นคนที่พบเจอเหตุการณ์ใหญ่ๆ มาจนเคยชิน คิ้วของเขาไม่กระตุกสักนิด เท้ายืนนิ่งอย่างมั่นคง เงยหน้าขึ้นเอ่ยด้วยความงุนงง “ผู้น้อยมาผิดที่หรือไม่"" 
       กระแสเย็นเยียบรอบด้านพลันสลาย อี้กั๋วหรูสวมชุดลำลอง เดินยิ้มออกมาต้อนรับ ""องค์ชายอย่าได้ถือสา คนในจวนไม่ได้รับการอบรมให้ดี เห็นใครมาก็ขยับดาบจับทวน” ว่าพลางแสร้งทำเป็นหันไปตำหนิ ""ยังไม่ถอยไปอีก!"" 
       ""ขอรับ!"" เสียงตอบรับดังลั่นจนอินเกอจื่อมุ่นคิ้วยกมืออุดหู 
       ""ละเลยแล้ว"" อี้กั๋วหรูประสานมือคำนับ ดวงตาเรียวหรี่ลงพลางเอ่ย ""เชิญองค์ชายด้านใน"" 
        แสดงอำนาจเสียขนาดนี้ นี่มันงานเลี้ยงหงเหมิน ชัดๆ...

                                        บัณฑิตชาวนาขอท่านใต้เท้าโปรดให้อภัย เล่ม 4
        "เฟิงเย่ว์ก็ยังรู้สึกเข็ดฟันไม่หาย! เฟิงหมิงในวันวานไม่มีสมองจริงๆ หลังจากอ่านหนังสือรักเพ้อพกมาแล้วก็ไปดักนางกลางถนน ตะโกนลั่นโดยไม่สนใจผู้คนที่ผ่านไปมา ""กวนชิงเย่ว์ ข้าชอบเจ้า ข้ายอมตายเพื่อเจ้า!"" 
        เสียงฮือฮาดังไปทั้งถนน แม้จะมีสายตาอิจฉามากมายของพวกแม่นางน้อยมองมา แต่ที่มากกว่าคือสายตาที่มองมาแปลกๆ ของคนแถวนั้น ท่าทางเหมือนอยากพูดว่า เจ้าคนนี้เป็นบ้าหรือ สายตาของกวนชิงเย่ว์ในตอนนั้นก็ไม่ต่างจากผู้คนบนถนนมากนัก
         นางรั้งสายบังเหียนให้ม้าหยุด แม่ทัพหญิงในชุดแดงเกราะขาวเชิดคางมองคนเบื้องหน้าอย่างเหยียดหยาม กดเสียงต่ำเอ่ยว่า “พฤติกรรมเช่นนี้ไม่สมเป็นบุรุษสักนิด”
        เฟิงหมิงอึ้งไป ถามอย่างไม่เข้าใจ ""ทำไมเล่า ในหนังสือบอกว่าสตรีล้วนชื่นชอบบุรุษที่ยอมสละชีวิตเพื่อพวกนางได้"" 
        ""เทียบกับคนที่เอาแต่ตะโกนโหวกเหวกว่าตายเพื่อข้าได้เช่นเจ้า” กวนชิงเย่ว์เอ่ยอย่างเย่อหยิ่ง ""ข้าชอบบุรุษที่วางแผนอย่างใจเย็นเพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน สุขุมเยือกเย็น ไม่เอะอะโผงผาง!"" 
          สุขุมเยือกเย็น ไม่เอะอะโผงผางอย่างนั้นหรือ เฟิงหมิงในยามนั้นไม่เข้าใจเลยว่านั่นเป็นบุรุษเช่นไร เงยหน้าเอ่ยว่า “ข้าคิดว่าหากชอบก็พูดออกไปตามตรง บอกว่าตายเพื่อเจ้าได้ก็คือตายเพื่อเจ้าได้จริงๆ!""