บ้านปรายเมฆ เชอริณ ทำมือ (เป็นหนึ่ง)

เรื่อง            บ้านปรายเมฆ        
ผู้แต่ง           เชอริณ
สำนักพิมพ์   ทำมือ (เป็นหนึ่ง)

“ชนิศา” ปวารณาตัวเป็นติ่ง “ธฤต” ตั้งแต่อายุสิบสอง หลงรักเขาเข้าเต็มเปาเมื่อเข้าสู่วัยแรกรุ่น แต่ก็เป็นได้แค่หมามองเครื่องบิน เพราะเขาเห็นเธอเป็นแค่น้องสาว
จนเมื่อทั้งคู่ต้องเข้ามาอยู่ในบ้านปรายเมฆด้วยกัน เพื่อดูแลหลานกำพร้าทั้งสอง เธอลุ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันด้วยกลัวเขาจะหมดความอดทนอดกลั้นกับการใช้ชีวิตอยู่ในบ้านแสนวุ่นวายที่มีแค่เด็ก สตรี และคนชรา เพราะสิ่งนี้ไม่ต่างจากการกักขังจิตวิญญาณหนุ่มโสดรักอิสระ ใช้ชีวิตคูลๆ ควงแต่สาวสวยและแซ่บอย่างเขา และเขาคงไม่รู้ว่าได้เข้ามาเติมเต็มบ้านหลังนี้ให้มีความหมาย
แต่แล้วค่ำคืนแห่งความใกล้ชิดและเมากรึ่ม เขาก็จูบเธอ ทว่าสุดท้ายทั้งสองก็ยังเป็นได้แค่พี่น้อง
พี่น้องที่ไหนจะจูบลิ้นพันกันแบบนั้น!
เอาละ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้ายายหนอนแก้วเชื่องๆ ที่ยอมอยู่ในที่ที่เขาอยากให้อยู่มาตลอดสิบกว่าปี จะเขี่ยพลิกไปพลิกมาท่าไหน ก็ไม่หือไม่อือ ทำท่าจะหนีเล็ดลอดไปจากกำมือเขา เขาจะเป็นเดือดเป็นร้อนบ้างไหม?