24 ปักษ์จะรักเพียงเธอ เล่ม 1-4 (จบ) 深情缓爱,向暖花开 จวงหนี 庄妮 หอมหมื่นลี้ B2S บีทูเอส

เรื่อง           24 ปักษ์จะรักเพียงเธอ เล่ม 1-4 (จบ) 深情缓爱,向暖花开   
 ผู้แต่ง         ชางเว่ยเซียวเซียว 蔷薇晓晓
 ผู้แปล        จวงหนี 庄妮
 สำนักพิมพ์    หอมหมื่นลี้ ในเครือ B2S บีทูเอส

         ไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ ทั้งสิ้น จู่ ๆ รักแรกที่ขาดการติดต่อกันไปหกปี ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าในฐานะประธานบริษัท ทว่าเขากลับกลาย เป็นคนแปลกหน้าที่เย็นชา ทำราวกับว่าช่วงเวลาที่เคยมีร่วมกันนั้นไม่มีอยู่จริง 
        หกปีมานี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ แล้วยังมีอดีตที่เป็นปริศนาของเขารอให้เธอไปขุดค้นอีก ความรักหลากอารมณ์ระหว่างบอสหนุ่มผู้สูงส่งกับพนักงานสาวตัวน้อยที่เคยมีความหลังร่วมกันนี้ จะผ่านร้อนผ่านหนาวในแต่ละฤดูไปได้หรือไม่ ครบยี่สิบสี่ปักษ์แล้วรักจะเป็นอย่างไร

       "คืนนี้ ซูชิงเหยียนนอนหลับไม่สนิทเลย ตกใจตื่นจากความฝันอยู่หลายรอบเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หายใจหอบเฮือกใหญ่ ในลมหายใจเหมือนจะมีกลิ่นบุหรี่จากตัวของเขาอยู่กุมมือถือไว้ในมือตลอดเวลา แต่ว่าเธอไม่กล้าโทรออกไป แล้วก็ไม่มีใครโทรเข้ามาด้วยทนอยู่นานกว่าฟ้าจะมีแสงสว่างเล็ก ๆ ลุกขึ้นมาล้างหน้า อยากจะออกไปวิ่งสักหน่อย
       วินาทีที่ดึงประตูห้องเปิดออกนั้น เธอตกใจเฮือกหนึ่ง จากนั้น น้ำตาก็ไหลล้นออกมาในทันที…เซียวเฉิงนั่งอยู่ที่บันไดหน้าประตู ที่มือมีผ้ากอซพันอยู่ ข้างตัวมีแก้วกระดาษที่ไม่ได้ใช้แล้ววางอยู่ใบหนึ่ง ในแก้วเต็มไปด้วยก้นบุหรี่…เธอหันหลังเข้าห้องทันที ปิดประตูห้อง พิงบานประตูแล้วสะอึกสะอื้นเงียบ ๆเขารออยู่ด้านนอกเงียบ ๆ สูบบุหรี่ต่อไปผ่านไปนาน กว่าเธอจะเปิดประตูห้องได้อีกครั้งในที่สุด ตาสองข้างของเธอแดงไปหมด ก้มหน้าหลบสายตาเขา แล้วถามเย็นชาว่า
“รอนานแล้ว?”
“อื้อ” เขาตอบ
ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้
“ทำไมถึงไม่เคาะประตู” เธอถามอีก
เขาไม่ได้พูด ไม่อยากบอกเธอว่าเป็นเพราะกลัว กลัวว่าเคาะแล้วเธอจะไม่อยู่ กลัวว่าเธอไม่ได้กลับมาจากไร่ของหลี่เหยียนหล่าง ดังนั้น จึงรออยู่ตรงนี้มาตลอด"
"ซูชิงเหยียนเอื้อมมือไปปิดปากเขาเอาไว้ ไม่อยากให้เขาพูดต่อ เขาจับมือของเธอเอาไว้ แล้วพูดอีก “หลังฉันได้ฟังจากหวังอี้ ก็มาซิ่วสุ่ยทันที แต่เคาะประตูบ้านเธอยังไงก็ไม่เปิด ต่อมาเพื่อนบ้านออกมาบอกฉันว่า เธอกับแม่ไปต่างประเทศแล้ว ไปที่ไหนก็ไม่รู้ บอกแค่ว่าเป็นประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษ ล้อเล่นกันแรงไปแล้ว ประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษมีตั้งเยอะ ฉันจะไปหาเธอได้ที่ไหน เพราะฉะนั้น ฉันก็เลยอยู่ต่อ เฝ้ารอเจ้ากระต่าย ฉันคิดว่า ที่นี่คือบ้านของเธอ ฉันไม่เชื่อว่ากระต่ายโง่นั่นจะไม่กลับมา”
เธอกอดเขาเอาไว้ “ฉันกลับมาแล้ว กระต่ายโง่ของนายกลับมาแล้ว…”
“แถมยังเอาเซอร์ไพรส์มาให้ฉันด้วย”
“ชื่อจริงของลูกชื่ออะไร”
“ซูรุ่ยเนี่ยน”
“หือ”
ซูชิงเหยียนหัวเราะ จับหนวดของเขา แล้วพูดว่า “ก็ได้ ๆ เซียวรุ่ยเนี่ยน”
“ต้องอย่างนี้สิ…”
เขาก้มหน้าจะจูบเธอ แต่เธอยื่นมือมายันเขา “เดี๋ยวฉันโกนหนวดให้นายก่อน”นอกหน้าต่าง ค่ำคืนเงียบสงบดั่งน้ำ ดอกไม้หอมดั่งสุรา ทำให้คนที่กลับมาช้ามัวเมา"