คลื่นรักเชลยหัวใจ(มือสอง) เพาพะงา พลอยวรรณกรรม ในเครือ อินเลิฟ

   เรื่อง         คลื่นรักเชลยหัวใจ(มือสอง)

 ผู้แต่ง         เพาพะงา

 สำนักพิมพ์   พลอยวรรณกรรม ในเครือ อินเลิฟ

               เขา... คือเด็กน้อยผู้ซึ่งถูกเลี้ยงดู ขัดเกลา ฝึกสอน... ให้เหี้ยมโหดและปล้นฆ่า!
สิบเจ็ดปีก่อน... ‘เจโคบี้ ชาร์ลสตัน’ ทายาทมหาเศรษฐีชาวอังกฤษ
ถูกโจรเรียกค่าไถ่พาตัวระเหเร่ร่อนไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน
ทั้งๆที่เขาควรฝังชีวิตลงกลางทะเล... แต่จะด้วยโชคหรือเคราะห์ก็ตาม...
เขากลับได้รับการช่วยเหลือจากเหล่าโจรสลัดโดยบังเอิญ...
สิบเจ็ดปีผ่านไป... ไอแดดและลมทะเลก็เคี่ยวกรำให้เด็กชายผู้ไร้เดียงสาเติบโตเป็นชายหนุ่มผู้กร้าวแกร่ง เข้มแข็ง และดุดัน
ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขากำลังกระตุกเต้น
มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องหาทางระบายพละกำลังที่คั่งอยู่ในทุกอณูเนื้อของวัยหนุ่ม!

เธอ... คือเหยื่ออันโอชะที่เขาจะต้องเผด็จศึกสวาทให้สำเร็จ... หรือไม่ก็... ฆ่าทิ้งเสีย!
‘หม่อมราชวงศ์หญิงอนามิกา’ ไม่เคยคิดว่า...
การได้ชื่นชมความงดงามของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจะกลายเป็นฝันร้ายไปจนชั่วชีวิต
เมื่อเรือสำราญที่โดยสารมาถูกหัวหน้าโจรหนุ่มผู้โหดเหี้ยมบุกปล้นอย่างอุกอาจ
ชะตาชีวิตของเธอจึงต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของเขาโดยไม่อาจเลือก... ไม่มีสิทธิ์กลับสู่อ้อมอกของพ่อแม่
ไร้ความหวังจะได้คืนสู่ผืนแผ่นดินอันเป็นถิ่นกำเนิด
เพราะข้อแม้เพียงอย่างเดียวที่จะทำให้เขาปล่อยตัวเธอไป นั่นก็คือ...
ยอมตกเป็นเครื่องบำบัดความใคร่... ยอมเป็นเมียบำเรอท่ามกลางเกลียวคลื่นโดยไม่ได้เห็นแม้แต่ชายฝั่ง
เพียงเพื่อระบายอารมณ์กลัดมันอันรุนแรงและเร่าร้อนของเทพบุตรโจรสลัด ‘อัลวาโร อัลทาซา’ ผู้อำมหิต!

“บนเรือซีเซอร์เพนต์... ฉันเคยบอกว่าฉันจะไม่ขืนใจเธอ...”
“ถ้าอย่างนั้น... คุณก็อย่าทำสิคะ...” เสียงตอบแทบจะกลืนหายไปในลำคอ
“ฉันพยายามแล้ว แอนนา... แต่มันช่างทำได้ยากเย็นเหลือเกิน...” เขาประคองใบหน้าเธอเอาไว้อย่างทะนุถนอม
อนามิกาบอกตัวเองให้ดิ้นรนขัดขืน ทว่าสิ่งเดียวที่ทำได้คือหลุบตาลงเบื้องล่างเพื่อหลีกเลี่ยงการประสานสายตา
“อย่าเลยค่ะ คุณอัลวาโร... ฉัน...”
“แอนนา มองตาฉันสิ... มองตาฉันแล้วพูดออกมา...”
“คุณ... คุณจะให้ฉันพูดอะไรล่ะคะ...”
“พูดว่าเธอเกลียดฉัน...” อัลวาโรขมวดคิ้ว หลับตาแน่น ไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะยื่นข้อเสนอโง่ๆนี้ออกไป
“ฉันเองก็เป็นลูกผู้ชายและมีศักดิ์ศรีมากพอ... แค่เธอยืนยันว่าเธอรังเกียจฉันจริงๆ
ฉันก็จะ... ฉันก็จะไม่ฝืนใจเธออีก... แล้วฉันก็สัญญาว่าเมื่อเรากลับถึงทาร์ฟายา
ฉันจะปล่อยตัวเธอกลับไปโดยเร็วที่สุด...”
กรามของชายหนุ่มบดกันเสียงดังกรอด ยิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้นเท่าไร
จิตใจของเขาก็ดูจะยิ่งอ่อนแอลงไปมากเท่านั้น
ความปรารถนาที่มีต่อเชลยสาวกำลังกัดกร่อนความเข้มแข็งในตัวให้หมดไป