ฺBox ข้ามเวลาพิชิตรัก เล่ม 1-5 (จบ) ชิงเกอม่านปู้หวู่ 轻歌曼步舞 หอมหมื่นลี้ B2S บีทูเอส

เรื่อง      Box ข้ามเวลาพิชิตรัก เล่ม 1-5 (จบ)  
ผู้แต่ง      ชิงเกอม่านปู้หวู่ 轻歌曼步舞
ผู้แปล      hongse
สำนักพิมพ์ หอมหมื่นลี้ ในเครือ B2S บีทูเอส

                                   ข้ามเวลาพิชิตรัก เล่ม 1
   "เมื่อจู่ๆ ‘ม่อเสี่ยวม่อ’ หญิงสาวจากโลกปัจจุบัน ต้องทะลุมิติ ย้อนเวลากลับไปอยู่ยุคโบราณ
     ในโลกที่ผู้หญิงไม่มีสิทธิ์มีเสียงใดๆ นอกจากเป็นเครื่องมือผลิตทายาทให้ครอบครัวของสามี... ที่แย่ยิ่งกว่านั้น แม้มารดาของนางจะเป็นถึงภรรยาเอก          แต่เพราะไม่สามารถมีบุตรชายให้สามีได้ ทั้งผู้เป็นแม่และบรรดาน้องๆ ของนางจึงมีสถานะไม่ต่างอะไรกับสาวใช้ที่คนทั้งบ้านรุมรังเกียจ อาวุธเดียวที่หญิงสาวจะใช้ต่อสู้กับชะตากรรม 
     เพื่อนำมารดาและน้องๆ หนีไปให้พ้นจากนรถขุมนี้โดยเร็วที่สุด ก็คงมีเพียง ‘ความสามารถและสติปัญญา’ ที่นางเรียนรู้จากชีวิตก่อนหน้า จะติดปัญหาก็คือ... นางดันผ่ามาอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยสิบขวบ!แล้วอย่างนี้ อีกกี่ปีแผนการของนางถึงจะสำเร็จ!"

                                   ข้ามเวลาพิชิตรัก เล่ม 2
      "หลี่เว่ยเทียนก็หันหลังเดินออกไป ถือโอกาสปิดประตูลงกลอนให้ม่อเสี่ยวม่อ อารมณ์ตื่นเต้นของม่อเสี่ยวม่อห่อเหี่ยวลงในพริบตา ไม่สนุกเอาเสียเลย
ไม่สนุกก็ช่วยไม่ได้ ร่างกายที่ยังไม่เจริญวัย ซ้ำยังผอมแห้งยังคิดจะยั่วยวนหลี่เว่ยเทียนอีกหรือ จะให้คนเขาพรากผู้เยาว์หรืออย่างไร
ม่อเสี่ยวม่อคิดว่าตัวเองลามกอยู่ไม่น้อย เป็นแค่เด็กแท้ๆ เอาแต่คิดจะจัดการหลี่เว่ยเทียน นี่นางลามกมากเกินไปแล้วใช่หรือไม่
ที่จริงจะโทษที่นางลามกก็ไม่ได้ นางเป็นสาวแรกรุ่นที่อยู่ในวัยมีความรักตั้งแต่แรกอยู่แล้ว รูปร่างหน้าตาเมื่อก่อนของนางไม่โดดเด่น อีกทั้งยังฝึกมวยสานต่า ผู้หญิงแกร่งแบบนี้ ใครจะไปชอบ
เป็นหญิงสาวย่อมต้องการมีความรักเป็นเรื่องธรรมดา หากผู้หญิงคนไหนเห็นผู้ชายที่หล่อเหลาดุจเทพบุตรแล้วไม่หวั่นไหว ซ้ำยังเต็มไปด้วยท่าทางที่ดูเป็นชายชาตรี หญิงผู้นั้นคงไม่ปกติ
ต้ายาผู้นี้หน้าตาสะสวย ดูดีกว่านางในภพก่อนเยอะเลย มีก็แต่เรือนร่างนี้ ม่อเสี่ยวม่อถอนหายใจใส่กระจกทองแดงในห้อง

                                            ข้ามเวลาพิชิตรัก เล่ม 3
       "ม่อเสี่ยวม่อถูกท่านแม่มองจนรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ลูบหน้าตนเองแล้วยิ้มแหยๆ “ท่านแม่ อย่ามองข้าแบบนี้สิ ข้าไม่ชิน”
“แม่คลอดเจ้ามา เจ้าเป็นคนอย่างไร แม่จะไม่รู้เชียวหรือ เจ้าโกรธเกลียดปู่ย่ากับพ่อของเจ้า แม่รู้ดี เมื่อก่อนทุกครั้งที่เจ้าต่อกรกับพวกเขา มีครั้งไหนบ้างที่เจ้าไม่บาดเจ็บกลับมา เก่งกาจเหมือนตอนนี้เสียที่ไหน คิดแผนการธนูนัดเดียวได้นกสามตัวไม่พอ วาจาที่พูดออกมายังสามารถฆ่าคน้ตายได้ แม่เริ่มสับสนไปหมดแล้ว”
“ท่านแม่บอกเองกับปากว่า เมื่อก่อนข้าบาดเจ็บทุกครั้ง ถูกพวกเขาทุบตีมาหลายครั้งหลายครา ครั้งก่อนเกือบจะถูกท่านพ่อเตะจนตาย ข้าจะไม่รู้จักรอบคอบขึ้นบ้างเลยหรือ ข้าอายุแค่นี้ พวกเขาเป็นผู้ใหญ่ ข้าสู้ตาต่อตาฟันต่อฟันกับพวกเขา คนที่เสียเปรียบทุกครั้งก็คือข้า ข้าย่อมต้องหาวิธีแก้ไข เปลี่ยนวิธีการต่อกรกับพวกเขา”
“เมื่อก่อนข้าไม่มีความสามารถ ยามนี้มี...” ม่อเสี่ยวม่อทำปากบุ้ยใบ้ “มีเขาคอยช่วยเหลือ ข้าจะกลัวอะไรอะไรอีก”"
                                                  ข้ามเวลาพิชิตรัก เล่ม 4
        เสี่ยวม่อให้ความสำคัญกับพู่ห้อยหยกเป็นอย่างยิ่ง พกติดตัวเวลาออกไปข้างนอก อยู่บ้านก็เก็บไว้ใต้หมอนเสมอ
         หลี่เว่ยเทียนหยิบพู่ห้อยหยกขึ้นแล้วพลิกไปพลิกมา หยกเป็นเนื้อหยกไขมันแพะน้ำดี ราคาสูง ได้ยินเสี่ยวม่อบอกว่าท่านเจ้าเมืองคนก่อนเป็นคนมอบให้นางตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอ เล่าลือกันว่าใต้เท้าหวางทั้งสองคนถูกใจเสี่ยวม่อต้องการให้เป็นสะใภ้ของลูกชายตนทั้งคู่ ทำให้พี่น้องแตกคอกัน เจ้าเมืองคนปัจจุบันทรยศพี่ชายตน สวามิภักดิ์อัครมหาเสนาบดีฉู่จึงได้ขึ้นเป็นเจ้าเมือง แต่ครั้งก่อนหลังเขาเห็นเจ้าเมืองคนนั้น ไม่ได้มีบุคลิกเช่นข่าวลือ กลับกันถูกคนสะกดรอยตาม ผนวกกับวันนี้ที่เสี่ยวม่อถูกเรียกตัวไปที่จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ หากเขาเดาไม่ผิดแล้วล่ะก็ ผู้ที่สะกดรอยตามท่านเจ้าเมืองน่าจะเป็นลูกน้องของอัครมหาเสนาบดีฉู่
          หลี่เว่ยเทียนตรวจดูทุกซอกทุกมุมของพู่ห้อยหยกอย่างละเอียด เป็นอย่างที่คิด เขาพบรูเล็กๆ อีกรูบริเวณที่สอดพู่ห้อย รูนี้น่าจะไม่ได้มาจากความผิดพลาดของช่างแกะสลัก กลับเหมือนว่าตั้งใจทำขึ้นมา หลี่เว่ยเทียนหยิบเข็มเล่มหนึ่งออกมาแล้วทิ่มเข้าไปในรู
          คิดไม่ถึงเลยว่า รูนี่จะเป็นที่เปิดปิด แบ่งหยกออกเป็นสองซีก มีสารโลหิตฉบับหนึ่งซ่อนอยู่ภายใน
          หลี่เว่ยเทียนคลี่สารโลหิตฉบับนั้นดู เมื่ออ่านจบก็ตะลึงงัน"
                                          ข้ามเวลาพิชิตรัก เล่ม 5
         "หลี่เว่ยเทียนหนังตากระตุกไปทีนึง พระสนมอวี้เอาไข่มุกราตรีออกมาให้ผู้อื่นดูเช่นนั้นหรือ นางไม่กลัวฮ่องเต้เข้าใจผิดหรือไร
        “เรื่องนี้ข้าคิดไม่ถึง” หลี่เว่ยเทียนแค่นยิ้ม
         “หลี่เว่ยเทียน” ม่อเสี่ยวม่อกุมมือหลี่เว่ยเทียนไว้ จ้องตาเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ข้าได้ยินท่านแม่บอกว่าตอนนั้นเพื่อชิงบัลลังก์ ฮ่องเต้สังหารเหล่าองค์ชายอย่างพวกท่าน ท่านหนีรอดมาได้อย่างไร”
          “เสด็จพี่ไม่ได้ฆ่าพวกเรา เขาเป็นแพะรับบาปเท่านั้น” หลี่เว่ยเทียนนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า “การฆ่าตกรรมวางยาพิษในวังหลวงเมื่อสิบปีก่อน เป็นฝีมือของอัครมหาเสนาบดีฉู่ ตอนนั้นเสด็จพี่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าอาหารถูกอัครมหาเสนาบดีฉู่วางยา ตอนนั้นเพราะข้ามีอาการก่อน ปวดท้องไม่หยุด ทั้งอาเจียนทั้งท้องเสีย พักอยู่ที่ตำหนักข้างอยู่ตลอด พอข้าฟื้นขึ้นมา องครักษ์เงาก็ส่งข้าออกจากวังแล้ว”
          ต่อให้อัครมหาเสนาบดีฉู่วางยา ม่อเสี่ยวม่อไม่เชื่อหรอกว่าฮ่องเต้จะไม่รู้เลยสักนิด หากไม่ได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ ขุนนางคนหนึ่งจะกล้าวางยาฆ่าเหล่าบรรดาองค์ชาย ไม่กลัวโดนประหารเก้าชั่วโคตรเลยหรือ"