สู่แดนอัสดง หมอกมุงเมือง ณ บ้านวรรณกรรม

เรื่อง            สู่แดนอัสดง
ผู้แต่ง          หมอกมุงเมือง
สำนักพิมพ์  ณ บ้านวรรณกรรม

ได้อิงแอบ แนบข้าง นางที่รัก
หัวใจข้า จึงประจักษ์ ความหวั่นไหว
มิเคยคิด ว่าจัก ต้องรักใคร
แต่แล้วใจ ก็ยอม ให้นงคราญ
สัก แสนเมืองมา ไม่ได้สดับแม้แต่เสียงเอ่ยล้ออย่างร่าเริงของ
ไอ้แสบ เพื่อนรัก ที่ดังไล่ตามมา ในเมื่อมีเรือนร่างอรชรที่อยู่แนบกาย
เช่นนี้ต่อให้ต้องขี่อาชาสีหมอกบุกตะลุยข้ามน้ำลุยไฟ
หรือไปจนสุดปลายขอบฟ้า
ลูกผู้ชายอย่างตน ก็พร้อมแล้วในทุกอย่างโดยไม่มีเงื่อนไข
“ท่านเคยเข้าเยือนแดนอัสดงมาก่อนหรือ”
ชายหนุ่มยิ้มละไม นัยน์ตาเปล่งประกายเจิดจ้าเหมือนเด็กน้อย
“ข้าเพียงแต่คุ้นเคย เหมือนเป็นดินแดนในความฝัน
รวมถึงตัวของท่านด้วย ดุริยาวดี ข้าคุ้นเคยเหมือนกับรู้จักพระองค์มาก่อน
แสนนานมาแล้ว ณ ที่ใดที่หนึ่ง ในความทรงจำ”
ดุริยาวดีอิงพักตร์ลงแนบแผงอกกว้างของอีกฝ่าย
ก่อนสดับเสียงทุ้มห้าวแนบริมโอษฐ์
“หากไม่ว่าจะนานแสนนาน จากความทรงจำในอดีตที่จดจำมิได้
แต่ในเวลานี้ มันคือห้วงเวลาปัจจุบัน ที่ข้าจะจดจำไปตลอดชีวิต!”
โอ้ความรัก ไยเป็น เฉกเช่นนี้
ดาลฤดี ดลฤทัย ยิ่งไหวหวาน
หัวใจเต้น เป็นเสียงเพลง บรรเลงกานท์
แล้วขับขาน แต่ถ้อยคำ จำนรรจ์รัก!
ก็บุรุษที่ทรงเฝ้าฝันถึงคือ ชายที่อยู่เบื้องหน้านี้มิใช่หรือดุริยาวดี
เจ้าอย่าปฏิเสธความรู้สึกที่แท้จริงของหัวใจอีกเลย
ในแสงอัสดงที่กำลังจะลับขอบฟ้า ดุริยาวดีทรงมองร่างสูงสง่า
ราวรูปปั้นสีทองแดงที่คร้ามคม ดวงตาเปล่งประกายเจิดจรัสที่ทอดมอง
มายังพระองค์ด้วยความรักเต็มเปี่ยมเช่นเดียวกัน!