รูปมนตรา หมอกมุงเมือง ณ บ้านวรรณกรรม

เรื่อง           รูปมนตรา
ผู้แต่ง          หมอกมุงเมือง
สำนักพิมพ์  ณ บ้านวรรณกรรม

ณ ภูศรี ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ริมน้ำคานไหลสู่น้ำโชง
บนแผ่นดินเชียงดงเชียงทอง อันคือหลวงพระบาง ณ กาลนี้
กาลครั้งนั้น ความรักของ 'เจ้านางน้อย'
แลความถือสัตย์ภักดีของขุนวัง "น้อยภูแสน" ต่างเล่าขานกันมา
“เจ้านางน้อย ขอให้ทรงเกษมสำราญ
และโปรดลืมชื่อของตระสักผู้นี้ ให้หมดสิ้นเมื่อทรงบรรทมตื่นขึ้นอีกครั้ง
หน้าที่ของกระหม่อมหมดสิ้นลงแล้วโดยสมบูรณ์
แต่ก็ยังหวังเป็นครั้งสุดท้ายว่า ในวันเวลาหนึ่งของอนาคตกาล
เราจะได้พบกันอีก ไม่ว่าในชาติภพหน้า หรือเมื่อใด และเมื่อถึงเวลานั้น
กระหม่อมจะได้ขอรักผู้หญิงคนนี้ได้อย่างเต็มหัวใจ เต็มวิญญาณ
เสมือนที่มีให้ต่อเจ้านางน้อยในครั้งนี้”
การกลับมาเยือนหลวงพระบางในครั้งนี้
แม้จะแตกต่างจากภาพนครเชียงทองในสมัย ‘ขุนชะวาเลา’ ที่ห่างกันนับพันปี
แต่ความรู้สึกเมื่อได้มาเยือนอีกครั้งนั้น
กลับเหมือนนำพาเขาให้ได้หวนคืนสู่วันเวลาแห่งอดีตกาล
        รักเอยเคยเริศร้าง     แรมมณี
        หวนกลับคืนอกพี่     อีกครั้ง
        ดั่งฝันชุบชีวี       ชีพชื่น พระเอย
        กาลกัปมิอาจรั้ง       พรากรักเลือนสลาย
ทุกอย่างไม่ใช่ความบังเอิญ มันคือโชคชะตา
ด้วยพรหมลิขิต และเจตนารมณ์ที่มุ่งมั่น
ทำให้คนทั้งสองได้หวนกลับคืนมาพบพานกันอีกครั้งในปัจจุบันภพ